De vrij ravende geest… Ik gebruikte de term al eerder dit jaar in verhalen over Hauschka en Pantha Du Prince om het louterende escapisme van hun werk te vatten, en moet er nu weer op terugvallen om de muzikale bevrijding die Laurel Halo op Chance Of Rain te plaatsen. Een douche aan duistere dance beats die drie kwartier in lauw warme druppels uit de hemel op mij neerstort, ontspannend als een plotse zomerstorm in de Pyreneeën tijdens een beknellende hittegolf.
Op Chance Of Rain biedt Laurel Halo de ontsnapping in kale techno. Anders dan op het experimentele debuut Quarantine , nauwelijks een jaar oud, kiest Ina Cube hier voor een dansvloergerichte aanpak. De zang is verdwenen, de beat staat centraal. Het is genuanceerder, afgezet tegen het donkere maar soms dromerige Quarantine en vooral ook concreter. Laurel Halo bouwt hier meer voort op de geboorte klanken uit Detroit, de kale elektronica, en gooit daar klassieke elementen, jazz en dub tegen aan. Maar in kleine flarden, dolksteken bijna waarin een piano plotseling door de techno heen boort. Een duidelijke breuk met een subtieler, minder confronterend geluid. Maar niet minder indrukwekkend. Haar werken zijn op deze tweedeling namelijk bijna transcendentaal. Chance Of Rain lijkt je op te tillen, het hoofd te zuiveren en je terug te brengen naar je primaire ik. Sensueel warm, bijna seksueel gedreven, raakt het hoofd leeg en het hart verlicht. Een zucht naar harmonie, verborgen in de disharmonische melodieën die op deze plaat elkaar lijken op te zoeken aar een beter completer geluid, weerklinkt in Chance Of Rain. Niet dat de balans er echt komt, maar er wordt een hoop op evenwicht gecreëerd. In een interview met The Wire vertelt Ina Cube (haar echte naam) dat zij inspiratie haalt uit de utopistische science fiction. Het is natuurlijk met die wetenschap dat ik dat ook terug hoor, nee, terug voel in nummers als ‘Oneiroi’, ‘Chance Of Rain’ en ‘Serendip’, de uitgesproken hoogtepunten op deze plaat. Maar of het nu invulling is, mijn eigen verlangen naar een betere horizon of daadwerkelijk de insteek van Laurel Halo die overkomt, het komt aan. Diep. In simpele minimale middelen zet de producer de deur open naar een andere wereld. Een wereld waarin jet hoofd leeg danst, je zelf maar vooral de rest even vergeet en de vrij ravende geest de vrije loop kunt laten.
