‘Ik heb geen bonus en dat ik rijk ben, daar kan ik ook niks aan doen.’ Olijk kijkt de kleine Derk Sauer om zich een in de studio bij Eva Jinek en als hij de tafel inschat, heeft hij ze allemaal in zijn zak. Daar zitten Joep, Vigo en Peter, want achternamen hoeven al lang niet meer voor u thuis als de vriendenclub van Jinek gezellig bij elkaar komt, op de late zondagmiddag. Normaal spreken ze in de kroeg af, maar waarom zou je er geen camera opzetten en er een dik betaald privéfeestje van maken? De pot van de publieke omroep is, ondanks de bezuinigingen, nog lang niet leeg.
Na zo’n kleine tien minuten gebabbel met veel oud nieuws, koning Alexander krijgt woensdag zijn eigen postzegel en zaterdag vieren we 200 jaar koninkrijk, begint het langzaam ergens over te gaan. Het referendum in Zwitserland tegen krankzinnige bonussen bij de multinationals daar, is de aanleiding om het over geld en salarissen te hebben.
Sauer is dan natuurlijk de ideale gast. Van linkse rakker tot mediamagnaat, eigenlijk het scenario voor een Amerikaanse film, maar in het geval van Sauer speelt zijn successtory zich in Rusland af. In 1989 richt hij daar met Annemarie van Gaal ‘Independent Media’ op, uitgeverij van kranten (o.a. de Moscow Times) en bladen (Playboy, Cosmopolitan).
De uitgever verkoopt zijn bedrijf in 2005 aan de Finse uitgever Sanoma voor 142 miljoen. Op dit moment is hij de baas van uitgeverij ‘Nieuw Amsterdam’ en in januari 2010 koopt hij NRC Handelsblad en NRC.Next van PCM uitgevers. Niet slecht dus voor een man die denkt dat, als hij zijn Amsterdamse, lijzige tongval nog iets meer aanzet, wij weer denken dat ie een gewone jongen is gebleven.
Sauer zelf mag dan geen bonus incasseren, zijn jonge Russische managers krijgen die wel. Sauer vindt namelijk dat je ‘eagere, jonge, agressieve honden’ wel extra moet belonen, want dan lopen ze harder en hebben ze wellicht meer hart voor de zaak. En passant meldt de uitgever nog even dat hijzelf eigenlijk ook teveel verdient, dus hij begrijpt dat referendum in Zwitserland wel.
Ons kent ons wreekt zich aan de tafel van Jinek tijdens dit vrijblijvende rondje geld. Weer een bewijs dat de presentatrice, die aan het begin van haar show glamorous opkomt als Youp in Carré, ernstig tekort schiet als interviewer en geen afstand in acht neemt tijdens het ondervragen van haar eigen kennissenkring in het genre incrowd-tv.
In een rondje ‘hoe fout is Rusland’ komt heel even de oud-journalist in de miljonair naar boven en krijgen we thuis iets meer zicht op de corrupte en bedorven Russische maatschappij. ‘Homohaat was drieëntwintig jaar geen issue, maar sinds Poetin een verbintenis met de orthodoxe kerk is aangegaan, is er een vijandbeeld ontstaan tegen deze minderheidsgroep’, legt Sauer uit. Bij de Russische staatstelevisie zijn twee homosexuele journalisten, een Rus en een Amerikaan, na de uitzending gemolesteerd en vervolgens bijna gelyncht op straat, omdat ze herkend werden.
De ‘Putin’s Games’, een ongecensureerd, meedogenloos verhaal over de corrupte aanloop naar de winterspelen en een documentaire over een mobiele bloedbank, waar de allerarmsten nog wat bij willen verdienen, behoren tot de Russische inbreng op het IDFA. Volgens Sauer geven beide films een perfect beeld van hoe het in Rusland toegaat.
De winterspelen organiseren op een plek waar geen sneeuw ligt en eigenlijk een zomerbadplaats is, Sotsji dus, kan alleen maar in Rusland. Kosten 50 miljard, over de rug van de Russische burger, met maar één reden: de megalomane Vladimir Poetin wilde nu eenmaal zijn olympische speeltje.
Ondanks alle malaise in zijn tweede thuisland blijft Sauer onvoorwaardelijk van Rusland houden. ‘Alles is inderdaad bigger than life, maar nergens zijn de vriendschappen menselijker en intenser dan daar.’
Wie zouden er eigenlijk aanschuiven aan de dis bij de familie Sauer?
Met de wetenschap dat de eerste, journalistieke partners van Sauer in Rusland achteraf KGB-agenten bleken te zijn?
