Zachary Bogue is de treurigste man ter wereld. Zijn vrouw werkt 80 uur per week, is de baas over zesduizend werknemers bij een multinational met een omzet van 30 miljard dollar. Geregeld komt zijn vrouw tegen de ochtend thuis zonder dat hij weet waar ze is geweest.
Dan vraagt Zack niets, poetst hij zijn tanden en stort hij zich op de volle luier van hun pasgeboren zoon, een wezen dat is verwekt uit een spaarzaam intiem moment met zijn uithuizige echtgenote.
Zachary Bogue is geen pathetische romanfiguur uit de boeken van Philip Roth, Zachary Bogue bestaat echt. Hij is de man van Marissa Mayer, de blonde bestuurs-akela van Yahoo, de Amerikaanse internetmastodont. De anekdote over het matineuze rendez-vous in de badkamer is te lezen in een recente ongeautoriseerde biografie over Mayer.
Als deze sexy techgodin een kerel zou zijn geweest hadden we schande gesproken over dergelijk machogedrag. Man komt thuis van een nachtje ‘overwerk’, blaft wat orders, trekt een nieuw pak aan en duikt weer borstroffelend de taxi in die stationair buiten heeft staan wachten.
Maar als Marissa Mayer zoiets flikt, vinden we het allemaal prachtig. Dan spreken we kirrend over ‘Yves Saint Laurent feminisme’ of het succes van girlpower in the boardroom. Euh…niet dus!
Marissa Mayer sloopt onze mannelijkheid. Het feminisme is de laatste decennia misschien wel iets te succesvol geweest, en dat beginnen we te voelen.
Marissa Mayer is de baas over een mondiaal informatienetwerk, en heeft toegang tot al onze bestanden leerde Edward Snowden ons al. Maar ze is niet de enige Big Sister die ons bestuurt.
Christine Lagarde van het IMF regisseert globale geldstromen vanuit haar IMF-torenflat in Washington, Angela Merkel bepaalt de wereldeconomie in Berlijn en in grote delen van Latijns-Amerika zitten vrouwen niet langer thuis achter het fornuis maar doen ze het licht aan en uit in presidentiële paleizen.
Ook Nederland wordt geregeerd door dames. Het kabinet Rutte-Samsom is eigenlijk de regering Van Bueren-Pleyte als we Haagse insiders mogen geloven. De twee powerblondjes achter de premier en PvdA-chef Samsom gaan over de agenda’s en kennen de cijfers beter dan de jongetjes zelf.
En zeg nou zelf: we denken toch niet echt dat buitenlandse staatshoofden Willem Alexander zien als de koning als hij samen met Máxima de vliegtrap afdaalt op staatsbezoek?
Mannen zijn het zwakke geslacht geworden en worden volgens alarmisten zelfs met uitsterven bedreigd. Letterlijk. Tien jaar geleden schokte de Britse geneticus Bryan Sykes ons met zijn boek ‘Het AdamLoze Tijdperk. ‘
In dit schotschrift voorspelde de geneticus dat het Y-chromosoom, het gen dat ons een man maakt, zal verdwijnen als gevolg van milieufactoren. Toen was dat nog een wetenschappelijk discours tussen nerdige biologen en gekke genetici, maar de discussie hád een teken moeten zijn. ‘Mannen zijn toch ook onnodig?’, zegt een vrouwelijke collega uit de journalistiek als ik haar vertel over dit verhaal. ‘ Ze zijn leuk, maar niet noodzakelijk.’
De Israëlische krijgsmachtgeleerde Martin van Creveld betoogde in zijn tegendraadse boek The Priviliged Sexe dat de vrouwen allang het ‘geprivilegieerde’ geslacht is.
Tegenover ThePostOnline zei Van Creveld recent: ‘In veel opzichten is het beter om een vrouw te zijn, bijna altijd. Ik las een feministisch boek dat ging over hoe moeilijk het was om als vrouw door het leven te moeten. In dat boek staan twee keer zoveel nadelen om man te zijn dan een vrouw. Dat zou je als conclusie verwachten dat je juist géén man wil zijn.’
Wie Van Creveld’s leest stuit op iconoclastische observaties die niet meteen lijken te passen in het wereldbeeld van de gemiddelde feminist. Vrouwen zijn door de eeuwen gespaard op het slagveld, betoogt Van Creveld. ‘Ze werden bijvoorbeeld al niet opgeroepen voor dienstplicht.’
En dat is niet het enige voordeel dat ze genoten, stelt de onderzoeker vast. Vrouwen worden minder gestraft. Vrouwen zitten over het algemeen veilig thuis, worden ouder en kunnen als ze het slim aanpakken altijd een beschermende krijger om zich heen verzamelen.
Waar ging het mis met onze manlijkheid? Wanneer begon het bastion van machismo af te brokkelen? Moeten we terug naar Aletta Jacobs, die als eerste vrouw de universiteit bezocht en zich de eerste vrouwelijke arts van de lage landen mocht noemen?
Of trad de val van onze viriliteit in toen Marga Klomp é, de eerste vrouwelijke minister, op het bordes stond bij Hare Majesteit?
Of kwam de klap pas toen de pil op grote schaal werd ingenomen en meisjes zelf konden bepalen wie haar aan haar genot mocht helpen?
Of was het – nog later – toen de Dolle Mina’s met hun ‘baas in eigen buik’ retoriek ook chef de la chatte bleken te zijn? Was dat het moment dat onze penis niet langer een totem van kracht werd maar een vlezig werktuig in vrouwenhanden? Hoe dan ook: op een zeker moment was het voorbij, met die sexe-ongelijkheid!
Op een dag ligt iedere man ineens op een vrouw die niet om tederheid vraagt, of ‘s mans hoofd naar beneden duwt voor wat wederkerig oraal plezier, maar die smeekt of het ‘alsjeblieft iets harder kan.’
Op een dag blijkt uw geslacht niet meer dan een vibrator waar toevallig ook nog een lijf en een geest aan vastkleven.
‘Gistermiddag lag hij weer op me. Hij was goed hard, en hij galoppeerde als een jong veulen over me heen. Ik zweepte hem op tot een eindsprint. Ik kwam bijna, toen hij verslagen door zijn armen zakte. ‘Ik kan niet harder’, piepte hij. Toen werd hij slap en zeeg hij ineen’, beschreef columnist Mabel Groenink laatst op weblog The PostOnline. De titel van de column luidde: ‘Wie verkracht mij eens?’
Raar verzoek? Och, nee, dit is de seksvocabulaire van jonge dames met een gezonde sekswens. Meisjes zeggen nog te vaak ‘nee’, terwijl ze heel erg ja bedoelen, betoogde sociaal wetenschapper Linda Duits recent in een ingezonden stuk op deze site.
Die schijnheiligheid moet maar eens afgelopen zijn, meent Duits. Meisjes moeten lekker geneukt kunnen worden als ze daar zin in hebben. ‘Bedanken voor seks terwijl je overloopt van geilheid betekent dat je nee zegt terwijl je ja bedoelt. Daarmee houd je een verkrachtingsmythe in stand en draag je dus bij aan verkrachtingscultuur. Dat moet stoppen. Uit naam van de vrouwenzaak dient zulk gedrag bestreden te worden.’
Ja, mannen zo ver is het gekomen met ons. We zijn aardige jongens geworden: weke gasten met slappe piemels.
En deze groep is groeiende, constateerde Prof. Dr. E.J.H. Meuleman in zijn universitaire intreerede die hij provocerend ‘een zaak van mannenemancipatie’ noemde.
De hoogleraar andrologische urologie stelde vast dat het aantal impotentie-gevallen onder jongeren de laatste jaren schrikbarend toeneemt.
De witte jas kwam er achter dat veel van zijn patiënten – die hij liefkozend ‘pinkeltjes’ noemt – verstrikt waren geraakt in een ‘psychosomatische cirkel van seks.’ ’Bij hen zit het probleem vaak tussen de oren of liever staan psychologische factoren zoals faalangst en prestatiedruk op de voorgrond’.
Meuleman schetst het beeld dat de man in een door seksangst bevangen impotent wezen dreigt te degenereren, en waarschuwt voor psychische rampspoed. ‘Door de eeuwen heen is impotentie een bron van vernedering en schaamte geweest. De impotente man wordt gezien als ‘de meest tragische figuur op het podium van het menselijke drama”, duidt hij het probleem.
Meuleman noemt een paar oorzaken voor de afnemende peniskracht.
De belangrijkste reden voor pikkrimp heeft niet meteen iets te maken met de chemische verwarring in ons hoofd trouwens. Piemelstress is vaak toe te schrijven aan gif in de lucht. ‘Bij de man vormt blootstelling voor de geboorte aan stoffen zoals pesticiden, DES, DDT, PCB’s en dioxine een belangrijke bedreiging voor de vruchtbaarheid. In Florida waar hoge concentraties van deze stoffen in het milieu voorkomen, zijn kleine penissen bij alligators en afnemende spermakwaliteit bij panters waargenomen.’
Ook de Nederlandse man zal ten prooi vallen aan dezelfde krokedillenpeniskrimp met als bijeffect algehele slapte en mogelijk zelfs gruwelijke vormen van zaadbalziekten.
Professor Meuleman strooit graag met onheilscijfers: ‘Zaadbalkanker is de meest voorkomende tumor in de leeftijdscategorie van 20 tot 35 jaar. Het feit dat de stijging zich voordoet bij mannen die na De Tweede Wereldoorlog zijn geboren en het gegeven dat Finse migranten in Zweden een driemaal lagere kans hebben op het ontwikkelen van zaadbalkanker dan in Zweden geboren mannen is een sterke aanwijzing dat milieufactoren die voor de geboorte inwerken de belangrijkste oorzaak zijn.’
Maar dat is het niet het enige oorzaak voor wegterende mannelijkheid. Minstens zo funest voor onze eigenwaarde zijn de meisjes die achter het aanrecht zijn vandaan gekropen en ineens ook de baas zijn gaan spelen. Daar wordt het in bed niet beter van, zegt onze gepromoveerde seksdokter in zijn lezing. Zijn cynische motto luidt: double income, no sex.
Meuleman: ‘Veel stellen hebben het zo druk met carrière maken dat ze nauwelijks tijd voor intimiteit hebben. Zij beschouwen seks als een klusje dat geklaard moet worden. Te vergelijken met het inruimen van de vaatwasser. Seksuele klachten zoals geen zin, erectiestoornissen, snel klaarkomen en pijn bij vrijen zijn het gevolg. Hierdoor ontstaat een vicieuze cirkel van seksuele disfunctie, getimede coïtus -> faalangst –> seksuele disfunctie.’
Zoals Linda Duits de meisjes oproept hun seksmomenten op te eisen, wordt het tijd dat de man zichzelf weer heruitvindt en zijn knuppel en berenvel uit zijn hol haalt.
Het wordt tijd om Tarzan te worden en terug te slaan. Meuleman formuleert het keurig wetenschappelijk – ‘Er is hier emancipatoir werk aan de winkel’ – maar roept eigenlijk op tot een heroïsch aller-mannen-verenigt-u-
Daarom vier tips hoe we terrein kunnen terugwinnen op de wilde wijven:
1) Sterriliseer u und spritzen maar
U heeft kinderen, en wil ze niet meer? Of u wilt helemaal geen kinderen? Dichtschroeien die boel beneden! Sterilisatie is geen teken van slapte, maar een uiting van berekende daadkracht. Net zoals meisjes die aan de pil zijn zichzelf kunnen profileren als seksuele wezens – omdat niet elke sekspartij tot een dikke buik leidt – is dit de perfecte oplossing om vrij te rond te spritzen. Onbekommerd spermasproeien is vooral leuk als er geen alimentatie-mama achter je aan rent. Bovendien, word een man creatief, horny en superalert van afgesloten zaadleiders.
De Weense fysioloog Steinach meende dat vasectomie een verjongingskuur was voor oudere heren doordat het afsluiten van de zaadleiders voor een verhoogde testosteronproductie zou zorgen. In de sterilisatie-wetenschap wordt hoog opgegeven over succesvolle zaadafsluitoperaties bij Sigmund Freud en de dichter en Nobelprijswinnaar William Butler Yeats. Vooral de creatieve uitbarsting van de oudere-jongere Yeats zou worden toegeschreven aan het niet kunnen wegspoelen van zijn spermazoiden.
2) De mannenpil als ultieme revanche .
Wat de meiden kunnen, kunnen wij beter. Niet zij bepalen wie, wanneer en hoe er wordt gecopuleerd, dat doen wij dus. De mannenpil is de wraakpil op de oestrogeenbom die baby’s voorkomt. Je kunt nooit voorzichtig genoeg zijn. Op Craigslist, de Amerikaanse marktplaats, worden tegenwoordig al tweedehands positieve zwangerschaptesten verhandeld. Het zijn extreme sexuele afpersingsmethoden om mannen aan te lijnen en afhankelijk te maken. Trap er niet in, want er is een oplossing.
Tien jaar geleden startten farmaceutische bedrijven Organon en Schering een onderzoek naar de mannelijke anticonceptie pil. Inmiddels is het onderzoek afgerond en is gebleken dat hormonale anticonceptie effectief en betrouwbaar is. De verdere ontwikkeling ligt helaas stil omdat de geteste variant – jaarlijks een staafje met hormonen in de bovenarm en elke drie maanden een injectie in de bilspier – mannen afschrikt, blijkt uit onderzoek. Zeikers zijn we. Innemen die shit en gaan.
3) Slik rücksichtlos viagra
Al dan niet afgewisseld met Kamagra en Cialis. Als u deze macho-doping niet kent, kunnen we u bij deze opgeven als man. Niets om je voor te schamen en altijd het gebruik ontkennen. Armstrong won de tour zeven keer de Tour de France met overmacht, terwijl hij stijf stond van de doping en pillen.
4) Natuurlijke uppers voor fier libido
Hebben we ook nog een natuurlijke uppers uit het grote sekstherapie-boek van Dr. Meuleman: drink rode wijn, loop trap en schop eens tegen een bal, want deze activiteiten gaan ‘gepaard met een verminderde kans op hart- en vaatziekte en kanker’, de killers voor een stijve piem.
Aan te bevelen wijnen zijn de brouwels die het rijkst zijn aan procyanidinen, zoals donkerrode wijnen uit zuidwest Frankrijk, het wijngebied waar de drank nog op traditionele manier wordt vervaardigd uit de Tannat-druif. Ook wijnen uit Sardinië zijn een prima afrodisiacum. Let wel: niet meer dan twee glazen per dag, want ook bij deze drug geldt de wet van de afnemende meeropbrengst: na meer dan vier glazen is het effect tot een gestrekt lid recht onevenredig aan de inname van wijn.
Goed. dit zijn allemaal medische trucjes om terug te slaan. Het belangrijkste is natuurlijk dat we ons gedrag aanpassen. En snel een beetje. We moeten lomper worden en de meiden met eigen middelen terugmeppen de keuken in.
Eva Jinek huilde dikke tranen, toen ze bij Nieuwsuur werd geweigerd vanwege haar liason met Mr. Bram. Daarna mocht ze nog een keer komen mokken, omdat madame werd ontslagen bij WNL, waar ze nota bene al had opgezegd voor een betere betrekking bij de KRO.
We hadden haar toen al moeten vertellen dat ze vooral op televisie mocht verschijnen, omdat ze beschikte over twee schitterende booby’s, maar dat durfden we niet.
We zwegen uit angst om door een feministische volkgericht tot de orde te worden geroepen en te worden veroordeeld voor de ergste vorm van seksisme, terwijl Eva uiteindelijk zelf de allergrootste uitbater bleek te zijn van ‘s mans gruizige onderbuik.
Tegenover Volkskrant Magazine zou Jinek bijna trots opbiechten dat ze door ‘booby-gate’ naar voren was gecatapulteerd en bij Matthijs aan tafel was beland. Dat mocht de verslaggeefster eigenlijk niet optikken. ‘Als je het opschrijft, vermoord ik je’, kirde ze geschrokken.
Martin van Crefeld stelt in zijn anti-feministische boek The Privileged Sexe bitter vast: The woman with the deepest cleavage gets the man with the biggest muscles, and the other way around.’
Kijk naar Ancilla Tilia. Die komt een heel eind dankzij haar nepborsten, maar dat mogen we dan weer niet benoemen. Waarom eigenlijk niet?
Kom op. Als je meer dan tien jaar overal in je blote kont hebt staan zwaaien, dan kun je niet meteen verwachten dat we je helemaal serieus nemen als je praat over vrouw-zijn en maatschappelijke vooruitgang, maar dat eist deze mevrouw (‘ik heb op het gymnasium gezeten’) dus wel.
Nadat Playboy een naaktreportage met een ‘enge fotograaf’ (haar eigen woorden) wenste ze niet meer te worden aangesproken met haar geboortenaam Linde van de Leest, maar mochten we de naakte excellentie slechts benaderen onder haar nome de plume: Ancilla. Een naaktmodel met pretentie… en weer mochten we niet proesten van het lachen.
In de talkshow van Humberto Tan mocht het Rotterdamse latexmodel schijnheilig komen wijsneuzen over privacy-beleid, terwijl ze zelf de meest infantiele dronkemansfilmpjes maakt voor een weblog dat leeft van het verzamelen van webadressen: Flabber.
Mannen zijn die geëngageerde sekspraatjes veel te serieus gaan nemen, terwijl we dergelijke zaken vroeger oplosten met ‘interne stokslagen’ of een bosje rode rozen.
Lingerie-keizerin Marlies Dekkers kon zes jaar lang verlies maken en zich toch in elk programma profileren als een succesvolle zakenvrouw van een ‘stout’ lingeriemerk. Een man met een pokdalige bakkes die onderbroeken had verkocht, zou zo’n podium nooit hebben gekregen.
Conclusie: vrouwen worden niet onderdrukt, ze worden voorgetrokken als de lievelingsdochters van vaders zonder ruggegraat.
Vijf jaar geleden solliciteerde ik naar een functie van Opzij. In een brief schreef ik: ‘De strijd voor het feminisme is een nog altijd nastrevenswaardig ideaal. Het vrouwenactivisme verdient een blad, vind ik, net als sportvissers een parochieblad verdienen. Parochieblaadjes zijn de nieuwe journalistieke ankers in onze geïndividualiseerde samenleving.’
Met terugwerkende kracht blijkt deze aubade aan de vrouwenbeweging een kardinale vergissing. Niet vrouwen, maar mannen hebben een nieuw verzetsblaadje vol mannenemancipatie nodig. Het wordt tijd dat de Playboy de Opzij voor de moderne man wordt.
Delen van dit verhaal stonden in het 30-jarige jubileumnummer van Playboy.
