Fleur van Groningen (31) is schrijfster, columniste, cartooniste en publiekslieveling van Vlaanderen. Eerder plaatsten we een diepgravend interview met haar. In de rubriek “Vragen aan Fleur” peilt Tim Notten wekelijks haar mening over een onderwerp uit de actualiteit, of over zomaar iets wat u per se van haar moet weten.
Tim: “Jaloezie wordt veroorzaakt door een groot gebrek aan zelfvertrouwen”, zeg je in je boek Haal het slechtste uit jezelf, dat in 2011 werd uitgegeven bij Lannoo. Het boek is bedoeld als een flinke sneer naar de talloze zelfhulpboeken van evenzovele goeroes die het beste met ons voorhebben, maar staat stiekem ook bol van wijsheden uit de wereld volgens Fleur. Zoals bovenstaand citaat, dat wat mij betreft wel wat meer uitleg behoeft. Ik snap bijvoorbeeld heel goed dat mensen jaloers op mij zijn, vanwege mijn hele leuke vrouw. Dat komt vast niet door een gebrek aan zelfvertrouwen, maar omdat ze weten dat mijn hele leuke vrouw uniek is, en dat ze al met mij is. Hoe zit dat dan, met die jaloezie?
Fleur: Ik denk dat je je vergist. Mannen die niet onzeker zijn en jouw vrouw willen, zullen volgens mij niet jaloers zijn op jou, omdat jij in hun ogen gewoonweg niet in de weg loopt. Ze vinden zichzelf geslaagd, misschien wel geslaagder dan jij, en zetten allicht het charmeoffensief in, ervan overtuigd dat jouw fantastische vrouw vlug voor hen zal vallen. Lukt dat niet, dán zullen ze pas jaloers worden, vanuit onzekerheid, omdat haar afwijzing een flinke deuk in hun ego heeft geslagen.
Jaloezie is een afschuwelijke emotie, niet fijn om te voelen, maar ook heel vervelend om bij jezelf te moeten vaststellen. Het hoort niet, zeg maar. Maar dat neemt niet weg dat het groene monster af en toe wel eens de kop op steekt. Als je op een bewuste manier met jaloezie wil omgaan, druk je dat gevoel niet weg maar erken je de boodschap die het je brengt. Ik zie emoties liever als een taal die je kan helpen om jezelf beter te begrijpen, mits je die taal hebt leren lezen.
In mijn boek noem ik jaloezie de ambitiemeter. De ander heeft iets dat jij ook wil. Een geweldige job bijvoorbeeld, of een mooi slank kledingmaatje, of een fantastische relatie. Op zich is dat geen enkel probleem, tenzij je – vanuit onzekerheid en angst – niet gelooft dat jij dat ook kan bereiken. Dan ontstaat dat knagende gevoel, die frustratie, die in jaloezie of zelfs afgunst kan ontaarden. Zodra je beseft dat je iets heel graag wil, kan je in actie schieten om te zorgen dat je dat bereikt. Maar als dat onmogelijk is kan het je confronteren met een aspect van jezelf waarmee je nog geen vrede hebt gesloten. Onzekere mannen zullen zich eerder blind staren op jouw hele leuke vrouw, zonder in actie te komen, omdat ze geloven dat zo’n ongelooflijke vrouw hen niet gegund is. Beter zou zijn dat ze op zoek gaan naar een andere unieke maar vrijgezelle vrouw, waarmee ze dat fantastische contact kunnen hebben dat jij met jouw vrouw hebt. Lukt hen dat niet, dan schuilt daarin een spiegel: verschuilen ze zich misschien nog achter een masker waardoor werkelijk contact onmogelijk is? Zijn ze onbewust op de loop voor hun emoties, waardoor ze niemand dichtbij laten komen uit schrik voor confrontaties? Zijn ze wegens zelfhaat té afhankelijk van andermans liefde, waardoor die ander zich verstikt voelt?
Hoe dan ook, wat jij bedoelt in jouw vraag is geen jaloezie, maar hunkering of verlangen. Het wordt pas jaloezie als je door gebrek aan zelfvertrouwen dat verlangen niet kunt vervullen.
