Het lijkt erop dat eindelijk het verbod op smalende godslastering uit het Wetboek van Strafrecht verdwijnt. Het vermaledijde artikel 147 staat al jaren op de nominatie om geschrapt te worden, maar het is er nog niet van gekomen. De zogenaamd ‘liberale’ VVD levert haar principes maar al te graag in als het daarmee de gunst van de SGP wint, en volgens de PvdA kunnen minderheden (lees: moslims) niet genoeg beschermd worden. Toch mogen we waarschijnlijk binnenkort met z’n allen lekker god lasteren. Wel op eigen risico natuurlijk.
Maar wat is godslastering? Wanneer voelt God zich gekwetst? Dat is nogal lastig te bepalen omdat wij niet dagelijks contact met hem hebben. Zou God zich echt gekwetst voelen als wij, nietige aardse ‘schepseltjes’, hem beledigen? Ik denk dat hij er om zou lachen. En als hij zich wel gekwetst zou voelen zou hij ons zelf straffen. Daar heeft de almachtige HEERE der heerscharen de Nederlandse regering echt niet voor nodig.
Het is dus vrij problematisch om te bepalen wanneer God zich gekwetst voelt. Het verbod op godslastering neemt dan ook de aanhangers van een bepaalde godsdienst in bescherming. Als gelovigen zich diep gekwetst voelen is er sprake van godslastering. Er wordt onderscheid gemaakt tussen gelovigen en niet-gelovigen, de eerstgenoemden krijgen een voorkeursbehandeling. Deze wet staat haaks op het in de Grondwet verankerde recht op gelijke behandeling.
Daarnaast is de term ‘gelovige’ moeilijk te definiëren. Want wat is een gelovige? Ieder mens heeft een soort van levensovertuiging en is in die zin een gelovige. De één ziet Nietzsche als god, de ander Scarlett Johansson als godin.
Deze wet discrimineert – is arbitrair – en geheel overbodig. Er zijn namelijk al wetten die perken stellen aan de vrijheid van meningsuiting. Artikel 137c van het Wetboek van Strafrecht verbiedt het beledigen van een groep mensen wegens godsdienst of levensovertuiging. In artikel 137d wordt zelfs het aanzetten tot haat, geweld of discriminatie – tegen wie dan ook – strafbaar gesteld.
Ook deze wetten liggen overigens onder vuur omdat ze nogal arbitrair zijn. Degene die een uitspraak doet bepaalt niet of die uitspraak beledigend is, dat wordt bepaald door de ontvanger. Degene die het snelst op zijn of haar teentjes getrapt is, bepaalt de grenzen aan de vrijheid van meningsuiting. Uiteraard kan dat nooit de bedoeling zijn in een samenleving waar vrijheid misschien wel het grootste goed is.
De Britse schrijver George Orwell verwoordde het als volgt: “If liberty means anything at all, it means the right to tell people what they do not want to hear”.
Vrijheid van meningsuiting is essentieel voor een goed werkende democratie. Niet alleen de mening van de meerderheid telt, maar ook een afwijkende, controversiële mening. Afwijkende meningen zetten ons aan het denken en gaan tegen ons kuddegedrag in.
De beste reden om het verbod op smalende godslastering uit ons wetboek te halen kwam echter uit verrassende hoek. “De symboliek van deze afschaffing is: God moet verbannen worden uit onze wetgeving”, zei Kees van der Staaij een tijdje geleden in de krant voor goed volk. Daar slaat Kees de spijker op de kop: scheiding van kerk en staat. De staat dient zich niet te bemoeien met het geloof van haar burgers. Gelovigen hebben dezelfde rechten en plichten als andere burgers.
Om diezelfde reden kan de vrijheid van godsdienst uit de grondwet worden geschrapt. Zoals al eerder beredeneerd is godsdienst of geloof ondefinieerbaar, iedereen kan zichzelf gelovig vinden. Er is dus wederom sprake van discriminatie van niet-gelovigen op basis van onduidelijke gronden.
Daarnaast is de vrije uitoefening van het geloof al gegarandeerd door de vrijheden van meningsuiting, vergadering en vereniging. Door de vrijheid van godsdienst uit de grondwet te halen verandert er in de praktijk helemaal niets, er is namelijk nog steeds vrijheid van godsdienst alleen op basis van een ander wetsartikel.
Religie discrimineert per definitie en hoort niet thuis in onze wetgeving. Er zal geen discussie meer zijn over welk grondrecht belangrijker is: het recht om te discrimineren, oftewel de vrijheid van godsdienst – of het recht op gelijke behandeling. Als we God verbannen uit onze wetgeving behandelen we iedereen als gelijken, en daar kunnen de meeste gelovigen nog veel van leren.
