Al weken keek ik ernaar uit. De wijn stond in de koelkast, de borrelnootjes riepen me al dagen vanuit het keukenkastje en de lading waxinelichtjes was aangevuld. Niks zou hier tussen komen én het werd een gegarandeerd succes, want alle voortekeningen wezen daarop. De nieuwe serie Sophies Web.
Sophie is door haar vriend bedrogen met haar beste vriendin en zoekt haar heil in het online daten. Via video chats krijgen we een kijkje in haar lezen inclusief een bemoeizuchtige moeder, gay best friend en ex-vriend die nog op de etage boven haar woont. Hoewel geen van deze factoren mijn leven ruineren, dacht ik toch dat Sophie en ik wel wat gemeen zouden hebben, dat de serie een soort afspiegeling van mijn leven zou zijn en daarmee wellicht wat broodnodige troost en erkenning zou bieden.
Tjah, dat viel een beetje tegen. Na twee afleveringen is het enige dat we gemeen hebben het feit dat we beiden het online daten-pad hebben gevolgd. Overigens kan ik je melden dat er van die vooroordelen over dergelijke sites weinig klopt. Op een enkele engerd in Groningen na bleken er opvallend normale mannen op dergelijke sites rond te struinen. Ook bleken geen van mijn dates horrorverhalen op te leveren. Ze leverden eigenlijk helemaal niks op, toen wist ik dat online daten niet aan me besteed was. En ik had gewoon geen zin meer om voor de honderdste keer te vertellen dat ik geen rechten studeerde omdat ik niet wist wat ik anders had moeten gaan doen. Nog zo’n hardnekkig vooroordeel.
Maar goed, back to the point. Weet je wat ik nou leuk zou vinden? Dat zo’n serie eens een man in de hoofdrol zou hebben. Dat wij vrouwen ons eens over zijn aangebrande aardappelen, wasjes waarbij rode boxershorts bij zijn witte overhemden belanden en mislukte avances bij het vrouwvolk kunnen verkneukelen in plaats van oeverloos moeten kijken naar scènes vol tissuegesnotter, chocolade en Ben & Jerry’s. Maar nee, zo’n serie is er niet.
En toen was daar ineens Thom. Ik kwam hem toevallig tegen op het internet. Een kerel van midden dertig. Charmant, grappig, welbespraakt en recht voor z’n raap. Daar houd ik van. Dit alles liet hij naar voren komen in zijn columnbundel ‘Mr. Single’, dat een paar dagen later op mijn nachtkastje lag. Gedurende een week las ik elke avond een paar stukjes in bed, met een spinnende kat Chuck naast me. Tjah, dat vooroordeel over de single vrouw is dan weer waar.
Dan haal ik eens niet zo akelig veel bekends uit dergelijke series. En ik leer ik de single man misschien eindelijk te begrijpen.
Thom, bij dezen ben je gebombardeerd tot mijn nieuwe held. Daten?
Update: de heer Thom was zo vriendelijk om me even persoonlijk een bericht te sturen. Hoe hij reageerde? Dat lees je hier.
Sylvia Kuijsten (23), studente Rechtsgeleerdheid aan Tilburg University en studentredacteur bij Univers. Deze column is dan ook eerder op Univers verschenen.
