Heeft u dat ook wel eens? Je zit niet lekker in je vel, dus laten we zeggen een tikkeltje instabiel. Je vader is net overleden en je zit met een ‘andere’ dan je eigen man in de lobby van een hotel. Je wilt aandacht, liefde, begrip, want je eigen vaste vriend zit op ruim twee uur rijden. Plotsklaps pak je de ‘andere’ man op zijn bek. Effe ontladen, effe iets anders, effe gewoon lekker wild, ondanks de persoonlijke misère waarin je verkeert. Is er iets menselijkers dan dat? Zelfs een burgemeester zou die behoefte kunnen voelen.
Maar ja, omdat iedereen zich tegenwoordig geroepen voelt om de foute reporter uit te hangen, zelfs met een gammele mobiel kun je valse goed betaalde kiekjes maken, ben je dus zwaar de lul in diezelfde lobby. Tel daar bij op dat je eigen man negen ton verdient bij een roddelrubriek, waar hij al jaren de dienst uitmaakt, dan weet je al na één minuut na het akkefietje dat je het ANP gaat halen. Je peinst je gek, want hoe strijk je deze judaskus glad en hoe houd je de schade zo beperkt mogelijk? Temeer omdat je de burgemeester bent van Maastricht en eigenlijk het goede voorbeeld zou moeten geven.
Als ik woensdag de eindredacteur van RTL Boulevard zou zijn geweest had ik alle verloven ingetrokken en mijn beste verslaggevers naar Maastricht gestuurd, om uit te zoeken wie die ‘andere’ man is, die met Onno Hoes heeft zitten tongen. Dus diepteonderzoek, gedegen research, met harde feiten, stevige quotes, de straat op en veel voxpopuli halen. Helemaal tot de bodem uitzoeken en pas terugkomen als je je huiswerk hebt gedaan. Logeer maar op het Vrijthof, het mag wat kosten, want hier hebben we een case te pakken, waarbij het landsbelang zelfs in het geding is.
Wat u niet weet maar ik wel, is dat de eindredacteuren en de hoofdredacteur van Boulevard voor spek en bonen meedoen omdat roddelkoning Albert Verlinde, de echtgenoot van Onno Hoes, alles in zijn eentje bepaalt. ’s Ochtends dicteert Albert zijn verlanglijstje aan zijn horigen op de redactie, die direct aan de slag gaan. Verder wordt Albert de hele dag gebeld door tout bekend Nederland die gaan scheiden of hun niet te pruimen cd willen verkopen, en zo valt de uitzending iedere avond keurig in elkaar.
Terwijl jezelf iemand bent die iedereen ophangt, achtervolgt, foto’s koopt van vrijende en vreemgaande BN-ers in parkeergarages of in een willekeurig trendy café, ben je panisch als je zelf aan de beurt bent. Verlinde ontketende een ware mediaoorlog toen hij erachter kwam dat BNN hem op 10 juli 2009 had afgeluisterd voor het programma VOC, om spelenderwijs iets meer van zijn privéleven met Onno Hoes te ontrafelen. Notabene de dagelijkse, dikbetaalde kost van de roddelkoning zelf.
Het hek was van de dam en koning Albert wilde de onderste steen boven. Verlinde en Hoes deden aangifte en BNN accepteerde een schikkingsvoorstel van 500 euro om vervolging te voorkomen. Filemon Wesselink, één van de presentatoren, omschreef heel fraai het ware motief van de makers: ‘Albert verdiende een koekje van eigen deeg’.
In het actuele geval van de kus van Hoes zie ik het volgende scenario voor me. Nadat de foto’s van Onno aan Boulevard zijn aangeboden, mobiliseert koning Albert de redactie. De opdracht luidt: vooral je kop houden en geen onafhankelijk journalistiek onderzoek naar de ‘andere’ man, want dan denkt de kijker dat er écht stront is aan de knikker tussen Onno en Albert. Wat natuurlijk al lang wél zo is, maar hypotheek, aanzien en status gaan altijd voor. Want stel je nou toch eens voor dat Onno zijn prestigieuze baantje verliest?
Een kleffe verklaring, door Onno en Albert zelf opgesteld, lijkt de oplossing. ‘We zijn al 22 jaar samen en in de loop van de tijd zijn onze agenda’s steeds voller en onze verantwoordelijkheid steeds zwaarder geworden. Daarom is het buitengewoon onhandig en gezien de functie ongepast, dat Onno, hoewel in zijn vrije tijd en in een emotioneel, onbewaakt moment, zich in het openbaar zo heeft gedragen. Albert wist van de afspraak [maak dat de kat maar wijs!, TL] en heeft geen probleem met de ontstane situatie en ziet ook geen reden om de ingeslagen weg niet samen met Onno te continueren.’
Om u verder gerust te stellen heeft Albert zijn collega en maatje Gerschtanowitz ook voor zijn karretje gespannen en hem dringend verzocht óók een bijdrage te leveren aan het triviale toneelstukje. ‘Een zoen is iets anders dan vreemdgaan’, is de levenswijsheid van Winston, ‘ik ken die twee en ik weet hoe gelukkig ze zijn. Ik heb dat bericht geen seconde serieus genomen.’
Welnu Winston, ik wél, ik neem het zelfs bloedserieus. Ik voorspel je dat de relatie tussen Albert en Onno geen lang leven meer is beschoren.
Met nog de kanttekening dat je als roddelrubriek volkomen afgaat en verder compleet ongeloofwaardig bent als je je eigen stront zo hypocriet en doorzichtig probeert te ruimen, terwijl je andere BN-ers iedere avond wel op de slachtbank legt.
