Op een Lana Del Rey of Adele na is de Radio 2 Top 2000 doorgaans wat voorspelbaar. Maar de wereld kent nog meer fantastische muziek. Tot de Top 2000 écht begint, zet ThePostOnline iedere dag een vergeten liedje dat niet of heel laag in de Top 2000 staat online. Mét toelichting. Tegenargumenten kunnen uiteraard terecht in de reacties.
Wederom een titeltrack van een album dat nooit als single is uitgebracht, maar daarom niet minder mooi is. On Every Street is het laatste album dat de Dire Straits uitbracht. Een compleet nieuw geluid na Brothers In Arms. Mark Knopfler, zijn jongere broer David Knopfler, John Illsley en Pick Withers richten de band in 1977 op. Een dan nog simpele band, die op On Every Street uitgegroeid is tot een enorme formatie met een bijna symfonisch geluid.
Alle nummers op dit album zijn geschreven door Mark Knopfler, die overigens zelf nog wel door is gegaan met muziek uitgeven. Wie alleen afgaat op zijn album Privateering, zal niet verwachten dat hij ook On Every Street schreef. Op het eerste gehoor is er op de titeltrack weinig ruimte voor gitaar, des te meer voor de piano en de klarinet. Niets is minder waar: er wordt een duet gespeeld door de gitaar en de pedal steel gitaar.
Het liedje begint als een gezapig en vervelend liefdesliedje. De piano, de klarinet, subtiel de gitaar op de achtergrond en de zoete stem van Mark Knopfler. Bijna saai. Maar dan komt de opbouw. Die opbouw die eeuwig zou mogen duren. De gitaar die zijn rifje afloopt, dat niet simpel over de snaren heenlopen is. Wie goed luistert, hoort tussen de hoofdlijnen ook nog allerlei noten aangeslagen worden die bijna onduidelijk zijn. De bas vergezeld. De drum, het duurt even voordat hij écht opkomt. En dan het solo van de pedal steel gitaar. Dit had nog veel en veel langer moeten duren dan de 2 minuten en 53 seconden die hij nu duurt. Véél langer.
De sultans van de swing stopte in 1995, hoewel ze officieel nooit uit elkaar zijn gegaan. Opvallend is dat Mark Knopfler daarover zei: “Het werd gewoon te groot. Als iemand mij één goede kant van beroemdheid kan noemen, zou ik het graag willen horen.” Hij is wel verder gegaan met muziek maken en albums releasen. Wat overigens voor de luisteraar geen slechte zaak is. Interesse om bij elkaar te komen is er vooralsnog niet, maar wie weet komt er een dag dat dit nummer live wordt gespeeld door de mannen. Dat moet een feest zijn voor het gehoor. Tot die tijd moeten we het met YouTube en het album doen.
Het nummer heeft de Top 2000 afgelopen jaren overigens wel gehaald, en stijgt vooralsnog op de oudejaarslijst. Tijd om ‘m hoger te laten komen. Opdat we niet vergeten.
Ingelise de Vries (dictator van TPO Cult) pretendeert een goede muzieksmaak te hebben. Die dringt ze maar al te graag op in deze ietwat persoonlijke rubriek. Om het wat minder persoonlijk te maken, ontvangt ze graag suggesties in de reacties, via Twitter of in de mail.
