Bijna 2014, tijd voor een whatever-verkiezing van het jaar. De redactie van TPO vond het enorm kwetsend om te zien dat geen enkel medium aandacht heeft besteed aan een dier van het jaar.
Personen van het jaar die je wist dat ze zouden komen zijn er in overvloed (de Paus, Wim Pijbes, Nelson Mandela, Gordon) maar Dieren van het jaar, ho maar! Jammer. Want ook dieren hebben rechten en verdienen het te worden meegenomen in de jaarlijkse oud-mediale zombieparade van eind-van-het-jaar-clichés met in de hoofdrol personen waarvan je het nou nooit verwacht.
Hoe dan ook, wij presenteren u, met gepaste trots, het TPO Dier van het Jaar 2013: de pinguïn.
Uit het juryrapport:
“De pinguïn wordt al jaren ernstig onderschat. Niet alleen zijn pinguïns net zo saai als de gemiddelde Paus, de arrogantie van de pinguïn komt soms nog harder binnen dan de arrogantie van persoon van het jaar Wim Pijbes. En dat zegt wat.
[…]
Het loopje, het geluid tijdens het paren, dat sierlijke glijden van een ijsheuveltje het koude water in, als ware het een oerhollandse drijfsijs! En dan die non-kleurenpracht, de confronterende tintenschakering tussen zwart en wit, gelijk een woedende rurale eenzaamheid die zich met alle macht verzet tegen het kruiende ijs, een Rutger Bregmaniaanse metafoor voor herverdeling tegen trollende twitteraars. En bedenk: elke pinguïn kan zo aan het werk als ober. Theedoek over de rechtervleugel en rechts inserveren met die koude ijsthee. Bovendien is de pinguïn per definitie welkom bij elk studentencorpsgala, mos of geen mos.
[…]
De pinguïn heeft door de hele dag als een soort uitgekristalliseerde drol nietszeggend op een kluitje bij soortgenoten te staan en dom naar het water te staren veel meer voor de wereld betekent dan Wim Pijbes ooit zal kunnen betekenen voor het Rijks-spatie-Museum. In feite betekent zo’n Wim Pijbes alleen maar wat voor Volkskrant-redacteuren die ‘tempel der verbeelding’ serieus als kop gebruiken boven een complete spread over het Rijksmuseum op pagina drie en natuurlijk voor de Elsevier-snobredactie, terwijl de pinguïn toch echt dagelijks half Antarctica onderschijt. Bovendien hebben wij een pinguïn nou nog nooit horen zeiken over een fietstunnel onder een museum door wat nog geen half miljard aan belastinggeld heeft gekost.
[…]
Concluderend prijzen wij de pinguïn dan ook met zijn voortreffelijke jaarlijkse deelname aan die comateuze lijstjes-van-het-jaar-verkiezingen en menen wij van de jury unaniem dat het concept pinguïn an sich een totale tempel der verbeelding in zich vertegenwoordigt waar hooguit Gordon nog aan kan tippen, maar dan ook echt hooguit, en alleen bij de afhaal-Chinees.”
Juist. Duidelijk verhaal.
Ook wij van TPO zijn enorm in ons nopjes met dit fijne dier van het jaar. Wij hopen dat wij nu net zo zaaddodend en humorloos zijn als, zeg, een bejaardenblaadje als Elsevier of Time en gunnen u het beeld van een truttige waggelende pinguïn op zo’n treurig stukkie diepvriescontent van harte eeuwig op uw netvlies.
Om de uitverkiezing van pinguïn tot Dier van het Jaar 203 te vieren hieronder vier doodsaaie maar uitermate stichtende YouTube-filmpjes over dit Dier van het Jaar 2013.
