Wie zich verheft boven het maaiveld als aanhanger van ieder, willekeurig links of rechts gedachtegoed, loopt in ons kleinzielige landje de kans om gescalpeerd te worden. Wilders politicus van het jaar bij EenVandaag en een vergelijking met de NSB op twitter is snel gemaakt. ‘Nou ja, dat moeten we Geert Wilders nageven, Anton Mussert was nooit politicus van het jaar’, aldus de tweet van Caspar Dullaart, hier op ThePostOnLine.
Maar wie denkt dat Wilders de enige politicus is die dat soort digitale agressie over zich afroept, is zowel naïef als wereldvreemd. Je hoeft je neus maar een fractie in de keurige, kwasi bekakte VVD te steken en je kijkt al naar een ordinaire reallifesoap waarin loyaliteit, openheid en liefde voor de partij volkomen zoek zijn. Want als het om macht gaat, in dit geval het gevecht om het partijleiderschap dus aanzien, invloed en het vergroten van het ego, zijn matennaaierij en vieze spelletjes onder de gordel ineens gemeengoed bij de hockeyclub.
Via een opsomming van testimonials van VVD-prominenten, zoals Hans Wiegel en Ed Nijpels, reconstrueerde Jaïr Ferwerda, voormalig politiek redacteur bij Barend & Van Dorp, de titanenstrijd tussen Mark Rutte en Rita Verdonk om het lijsttrekkerschap van de VVD in 2006.
Maandagavond keek ik naar deel één van ‘Mark vs. Rita, hoe de VVD bijna ten onder ging’, waarin we zien hoe Mark Rutte op een flinterdunne haar na ook géén premier had kunnen worden en Verdonk als ongeleid projectiel en zelfs tiran wordt weggezet door het partijkader.
Met als belangrijkste ingrediënten: gesjoemel met de uitkomst van de verkiezingscijfers, de leden mochten zowel digitaal als schriftelijk stemmen, en het structureel boycotten en tegenwerken van de verkiezingscampagne van Rita Verdonk.
Wat dat laatste aspect betreft kiest Ferwerda zelf in zijn verhaallijn voor Verdonk, terwijl ik er altijd een voorstander van ben om dat aan u thuis over te laten.
De sleutelscène in het eerste deel van het tweeluik is ontegenzeggelijk de ontmoeting van de twee mannen achter Verdonk en Rutte, respectievelijk Ed Sinke en Frits Huffnagel. Twee campagneleiders die elkaar na zeven jaar nog steeds naar het leven staan als de regisseur ze weer samen brengt in het Okura Hotel, waar de uitslag van de verkiezing bekend werd gemaakt.
Huffnagel is volgens Sinke een leugenaar omdat hij heeft beweerd dat Verdonk er een zwarte lijst op nahield van VVD-ers die ze meteen na haar mogelijke overwinning zou liquideren. Huffnagel, die tijdens het draaien van de hoog opgelopen discussie wegloopt, is weer verbaasd dat de verbitterde Sinke überhaupt nog lid is van de VVD. Ook ontkent Huffnagel iedere aantijging dat Verdonk bewust is buitengesloten op discussieavonden voor de leden, die hun keuze dan nog moeten bepalen.
Ondanks haar eigen initiatief om een notaris de uitslag van de verkiezingen te laten checken, blijven Verdonk en Sinke twijfelen aan de juiste uitslag, omdat de voormalige minister van integratie tot het laatste moment zo hoog in de peilingen stond.
Wat bij mij vooral is blijven hangen is de haat (Nijpels) tegen de ‘buitenstaander’ Verdonk, die op Amerikaanse, slinkse wijze het partijleiderschap probeert binnen te slepen. Dus heel slim door middel van een metamorfose met een visagiste, door op het laatste moment pas te melden dat je in de race bent en met een slogan op de Bouw-Rai die echt is blijven hangen: ‘Ik ben niet links, ik ben niet rechts, maar recht door zee.’
Wilders met Verdonk vergelijken is als peren met appels. Wél oorspronkelijk van dezelfde partij, dus dat geeft te denken. Wilders als de dissident, Verdonk als de bedreiging van buiten, waar de partij eigenlijk niet mee om kan gaan, blijkt uit de documentaire van Ferwerda.
De andere conclusie wil ik u ook meegeven, want die lees je ook tussen de beelden door, hoewel ondervertegenwoordigd. Degelijkheid en het begin van je carrière bij de JOVD wint het op de valreep en op de lange duur altijd van rebellie en uitgesproken gedrag. Al ben je nog zo bekwaam en intelligent.
Daarom leven we nu in het tijdperk Rutte en werd hij ook partijleider in 2006. En daarom likt Rita nu ook haar wonden in Nootdorp.
‘Een groter contrast is er niet’, aldus de maker.
De uitzending is helaas (nog) niet als embed beschikbaar. Helaas. Hopelijk later op de dag wel.
