Sommige muziek verdient het om af en toe onder het stof vandaan gehaald te worden. Ingelise de Vries licht iedere week een nummer of album uit dat het verdient weer eens in de platenspeler of minstens een Spotify- of YouTubeplay te krijgen. Vandaag Freddie Mercury & Montserrat Caballé met niet alleen het nummer Barcelona, maar ook het album.
Het bovenstaande nummer, Barcelona, is bij de meesten wel bekend. Dit pompeuze nummer met klassiek klinkende invloeden werd door Freddie Mercury, de bekende zanger van de Britse band Queen, geschreven voor de Olympische Spelen die in 1992 plaats zouden vinden in Barcelona.
Het idee achter het nummer was, niet muzikaal of tekstueel gezien, vrij simpel. Toen bekend werd dat Barcelona de host zou zijn voor het grootse sportevenement, werd Mercury gevraagd een nummer te schrijven voor de Spelen. Dat Mercury een grote liefde had voor opera en ballet is niet bij iedereen bekend, maar één operazangeres waar hij enorm veel bewondering voor had, is Montserrat Caballé, geboren in Barcelona. De uitgelezen vrouw om dit nummer mee te zingen.
Bij het grote publiek is de in 1933 geboren Caballé dan nog niet echt bekend. Niet omdat ze een klein oeuvre heeft: haar repertoire is vooral veel bel canto, een Italiaanse term voor een operastijl. Ze zingt vooral veel Rossini, Bellini, Donizetti en Verdi. Dat Mercury met zijn liefde voor opera met haar wil samenwerken, is dan ook niet vreemd. De stem van Caballé is loepzuiver, klassiek klassiek en klinkt prachtig in combinatie met Mercury’s stem.
De twee besluiten samen te werken aan een album, dat later bekend zou worden als Barcelona. Mercury neemt samen met Mike Moran de leiding als het om muziek en teksten schrijven gaat. Moran is dan ook al geen groentje meer, in de jaren 70 en 80 produceert hij al enkele grote hits van David Bowie en schrijft nummers voor een aantal grote series.
Een ideaal duo om Barcelona te schrijven, al is de samenwerking met Caballé wat lastig. Zowel Mercuryy als Caballé hebben zo’n vol schema dat het bijna niet lukt elkaar te zien. Moran en Mercury nemen de muziek daarom op om het naar haar op te sturen. De stukken die Caballé moet zingen? Die zingt Mercury zelf in. En hoe romantisch de chemie in een studio ook is, vanwege de drukte worden de stukken van Caballé op een andere locatie opgenomen.
Wonderbaarlijk genoeg is daar op het album niets van terug te horen. De twee klinken alsof ze samen op het podium staan om met veel furore de muziek over te brengen. De muziek is pompeus, ingenieus en klinkt soms een beetje als klassiek voor beginners. Maar niet omdat de muziek gemakkelijk in elkaar zit. Integendeel, de pianostukken zijn virtuoos en het enórme orkest doet juist vermoeden dat de muziek is afgeleid van oude klassieke werken.
De reden dat het als klassiek voor beginners klinkt, is de invloed van Mercury. Buiten zijn karakteristieke stem, zijn er vaak Queen-achtige invloeden op de plaat te horen. Nét even een andere noot dan bij klassiek verwacht zou worden, wat de muziek toegankelijker maakt dan een reguliere opera. Of het gospelkoor dat in The Golden Boy te horen is, tezamen met het keyboard dat hier en daar op het album weer terug komt. Soms zit er even een jazzakkoord in de nummers, waardoor het een afwisselend en beeldschoon album wordt. De overlap van klassiek en pop/rock was nog nooit zo goed gelukt.
Het nummer Guide Me Home is één van de laatste nummers die hij schreef, oorspronkelijk onder de titel Freddie’s Overture. Barcelona is Mercury’s tweede en laatste album zonder Queen. Een kleine zeven maanden voor de Olympische Spelen in ’92, stierf hij. Op 24 november 1991 bezweer hij aan de gevolgen van aids. Het nummer werd uiteraard nog wel gebruikt tijdens de openingsceremonie en als soundtrack voor de hele Spelen. Zonde dat hij het nooit live heeft kunnen doen.
Kijtip: Freddie Mercury: The Great Pretender
Ingelise de Vries (dictator ThePostOnline: Cult) pretendeert een goede muzieksmaak te hebben. Maar omdat ze niet de enige is, zijn suggesties welkom in de reacties, via Twitter of in de mail.
