Miley Cyrus werd bekend als suffig kindsterretje maar eist nu een plek op als poprebel met kontschudden, tonguitsteken en duffe uitspraken over soft-drugs. Negen redenen waarom Miley Cyrus nooit een Madonna zal worden.
Madonna, Lady Gaga en Sinéad O’ Connor konden rebelleren door hun katholieke antipathieën in muzikaal engagement om te zetten. Madonna wijdde een groot deel van haar oeuvre aan haar ontworsteling met de Kerk van Rome. Haar woede drong door in haar nummers. Miley is een brave baptiste, een vrijzinnig christenkuikentje dat gekdoen verwart met opstandigheid. Een slechte jeugd is een goudmijn voor schrijvers én voor popartiesten. Te vrezen valt dat haar opgeruimde familieachtergrond alle rebelse instincten heeft verdelgd. Een keurig kind dat al te strategische ondeugend doet is ongeloofwaardig en zal nooit succesvol worden.
De pathetische traan die in de openingsseconden van haar video Wrecking Ball over haar witgeplamuurde gezicht trekt, leidde tot veel proestende opmerkingen. ’Die traan is ECHT’, bezweerde ze in een interview met rockblad Rolling Stone. Ze dacht aan haar overleden hond. Niemand gelooft deze anekdote. Cyrus, die de geschiedenis van de popmuziek al te nadrukkelijk heeft geanalyseerd, wist vooral iets té goed dat ze Sinéad O Connors’ huilclip Nothing Compares To You kopieerde met haar ostentatieve gesnif, wat haar op nóg meer hoongelach kwam te staan.
De poging om een iconische daad te verrichten werd helemaal overschaduwd nadat O’Connor in twee furieuze ingezonden brieven vol F-woorden en weinig interpunctie vaststelde dat Cyrus leed aan ’onverantwoordelijk en kinds gedrag’. Het hielp ook niet mee dat de Cyrus daarna op twitter een paar eigenwijze amateur-psychologische duidtweets verstuurde over de wankele gemoedstoestand van de snelontvlambare Ierse flapuit. O’ Connor tierde daarna vrolijk op haar Facebook-account: ’You could really do with educating yourself, that is if you’re not too busy getting your tits out to read.’
De echte tragiek van Miley Cyrus is dat ze al die aandacht niet eens nodig heeft. Ze is gezegend met een beter stemgeluid dan Madonna. Een goede microfoon, een lekker jurkje, een vette band en ze kan concurreren met stadionbeest Beyoncé. Maar dat durft ze niet. Cyrus spiegelt zich liever aan de glitter en glamour rebellie van Madonna en Britney Spears. Stom, want deze twee popdiva’s moeten zich altijd verschuilen achter belaserstraalde dansers om hun valse noten te maskeren.
Madonna was slecht met mannen. Haar ex Sean Penn had losse handjes en dat deed Madonna’s imago als gekwelde artieste alleen maar goed. Rihanna’s status van ster rees nadat Chris Brown haar lekker had afgetuigd en zich ze als een 21-ste eeuwse Tina Turner kon etaleren door haar getraumatiseerde leven vol huislijk geweld aan te wenden om muzikale diepgang te veinzen. Tja, zulk leed ontbreekt bij Miley, die vroeger (S)Miley werd genoemd vanwege een immer gebeeldhouwde glimlach op haar snoetje. Dat poezelige imago raakt ze niet snel kwijt. Dat treurige geflirt met joints roken doet eerder afbreuk aan haar imago als opstandeling dan dat het iets bijdraagt. Als Cyrus nou eens zou vertellen over de geneugten van anale seks of de wijze waarop ze haar tong inzet om mannen te bevredigen dan werd er een taboetje doorbroken, maar deze middelbare school stoutigheden zijn trieste entertainmenttrucjes om een paar makkelijke roemminuten te scoren. We hebben een Christina F. van de popmuziek nodig, niet een burgertutje dat lafjes hasj rookt in Amsterdam. Come on, dat is de plek waar alle mondiale middenklasse-losers die stoer willen lijken aan joints lurken.
Miley kent haar klassieken. Britney tongde ooit met Madonna op de MTV Awards en dat was een even historisch moment als die zwarte atleten die met hun Black Panter vuist op het podium stonden tijdens de Olympisch Spelen in Mexico. Met dat potje publiekelijk bekken gaf Madonna aan dat er een volgende popprinses klaar stond om haar taken over te nemen. Zo’n universeel fotomoment probeerde Miley dit jaar te creëren met haar kont-in-kruisduw actie op de MTV Awards. Robin Thicke, een andere neprebel trouwens, ving de bibs van Cyrus gewillig op piemelhoogte op en maakte die ene fictieve coïtusmove die tot een rel leidde. Dat was nog niet genoeg kennelijk, want maandagavond stak Cyrus haar tong in de mond van een danseres van Britney Spears die optrad in Las Vegas, het voorportaal voor artiesten op weg naar hun pensioen. Maar ja, het was niet Britney zelf en daarmee mislukte een zoveelste doorzichtige poging om te worden opgenomen in het pantheon van nieuwe popheldinnen.
Miley Cyrus komt uit een stabiele popfamilie. Haar vader is een geslaagde countryzanger die z’n dochter bijstaat als Tammy Wynette haar man. Haar peettante is Dolly Parton, rotsblok van country-stabiliteit en pront toonbeeld van rust, reinheid en regelmaat. Madonna knokte tegen haar vader, een tirannieke Italo-Amerikaanse hork met bijkans Middeleeuwse opvattingen over de rol van man en vrouw. Miley knokt vooral tegen haar eigen aangeharkte imagootje. Miley is veel te rationeel om geliefd te zijn. Voor een meiske dat alles beredeneert en precies op de hoogte is van alle mediawetten zal er altijd iets onnatuurlijks blijven hangen rondom haar optredens. Pophelden zijn tragische figuren, geen blije eikels die – zoals Miley – bijna boos worden als er géén paparazzifotografen achter hun aanrennen. Vergeet niet dat Miley werd geboren met de meest positieve naam uit de geschiedenis: Destiny Hope.
Madonna was commercieel én underground. Madonna Louise Veronica Ciccone omringde zich met gaydansers waarmee ze zich vereenzelvigde en waar ze haar twijfels aan kon opbiechten. ’Ik val op jonge jongens en verwijfde mannen’, zei ze eens. De aanhang van de tonguitstekende lachebek kenmerkt zich door gillende tienermeisjes en marketingmanagers met calculators die vanuit de coulissen de balans opmaken na weer een dag berekenend verzet. Dit is een monsterverbond dat uiteindelijk uit elkaar zal vallen. Cyrus’ muziek zal geen enkele maatschappelijke reuring veroorzaken, behalve dan misschien die ene keer dat een vader naar zijn tienerdochter schreeuwt of het iets zachter kan met ’die troep.‘ (een kwalificatie van peettante Parton trouwens).
OMG. Op haar arm staat een in inktletters gekraste kreet die is ontleend aan een quote van Theodore Roosevelt, president van de Verenigde Staten. Iets over echt zijn en een eigen leven leiden, bladibla. Daar kan ze dan weer uren over opscheppen. Je weet toch, Miley: tattoo’s zijn lichaamstekeningen van Tokkies. En tattoo’s die bestaan uit semi-diepzinnige teksten zijn meestal uitingen van mislukte artisticiteit.
Nadat bijna een half miljard mensen Wrecking Ball op You-tube zagen zijn er een paar draden in Miley’s hoofdje doorgebrand. Ze gelooft in haar eigen geniale werkelijkheid. Miley Cyrus meent dat zij the next wild thing is en mensen kan helpen hun imago te verbeteren. Meest gênant is de Messias-achtige opmerking die ze maakte tegen collega-kindster Ariana Grande. De Grote Rebel ontmoette de in haar ogen veel te ‘lieve’ Nickeledon-actrice en adviseerde haar om een avondje met haar door te zakken en zich te laten fotograferen. “I was backstage with Ariana Grande. I’m like, ‘Walk out with me right now and get this picture, and this will be the best thing that happens to you, because just you associating with me makes you a little less sweet.”
