Eerst Napels zien en dan sterven, of er te biecht gaan voor een paar goede nieuwsjaaradviezen. Wat worden de trends voor 2014? Orakelen onder de rook van een vulkaan.
Dat Paus Fransciscus het katholicisme in een jaar tijd weer sexy weet te maken is bijna even ongelofelijk als al die wonderlijke wederopstandelingen in De Bijbel. Toch heeft deze voormalige nachtclubuitsmijter uit Argentinië heeft voor elkaar gekregen om uit te groeien tot een rock and roll held die waarheden preekt waar weinig tegenin in te brengen is. Anders dan zijn zelotische voorgangers bekommert de deemoedige Jezuïet met Italiaanse voorouders zich om armen, homo’s en andere verdrukten en laat hij religieuze scherpslijperij lekker binnenskamers uitvechten door kardinale zuurpruimen. 2014 zou wel eens een jaar kunnen worden dat het christendom terugslaat, omdat het als enige een antwoord durft te formuleren op de leeg-rechtse waanzin en de dom-marxistische hokjesdenken. Progressief én christelijk, een paar jaar geleden gruwelden ervan, nu is dit politieke monsterverbond ineens een vrolijk reactionair alternatief voor visieloze bureaucraten die ons leiden.
Kijk zelf maar hoe in Napels de Dom volstroomt
en elke dag bossen verse bloemen worden gedropt bij uitingen van religieuze edelkitsch.
Vuilniszakken voor de deur in Napels. Níet om je te beschermen tegen water of indringers, maar omdat de rotzooi niet wordt opgehaald. Beschaafd Europa (alles boven Rome, zegt de Noord-Italiaan) vindt het gedumpte huishoudvuil een teken van de Afrikaanse mentaliteit van de Napolitanen en hét voorbeeld van hun inferieure volksaard.
De Napolitaan zelf vindt het ook smerig, maar weet dat hij in een stad woont waar meer schoonheid en historisch bewustzijn schuilgaat dan in, zeg maar, het stadshart van Zoetermeer.
Geef die meid een likje verf en ze kan weer jaren mee.
Wie op 1 januari door het Villa Communale bij de haven slentert treft daar trotse gepassioneerde geëngageerde Napolitanen aan. ’Napels is prachtige chaos’, zegt een kritische stadsambtenaar Danielle Villani. ‘Als we de chaos beteugelen, blijft de schoonheid over.’ Dat kun je wel zeggen ja. Kijk dan.
Twee dagen hiervoor werd de stad getroffen door een aardbeving van 4,9 op de Schaal van Richter, maar daarover spreken de inwoners niet. ECHT boos worden Napolitanen over prijsverhogingen van een bakkie koffie. Een bakje espresso-pleur mag wettelijk niet meer kosten dan 1 euro. Kijk, dat is de mentaliteit.
In Nederland betalen we zonder morren 3,50 euro voor een limonadeglas vol laffe Coffee Latte en kan het gebeuren dat NRC Handelsblad, de deftigste krant van de lage landen, opent met een kleinburgerlijk alarmbericht dat er in Groningen méér gas is geboord dan was afgesproken. Rampzalig, meende de het avondblad, want d’r zouden zomaar nog meer aardbevingen kunnen plaatsvinden. Pathetische bangmakerij natuurlijk.
Aardschokken die in Napels de krant niet eens zouden halen zijn in Nederland aanleiding voor een parlementair onderzoek dat er uiteindelijk toe leidt dat we onze welvaart nog verder op het spel zetten. Niemand die deze kolder even relativeert.
Napolitanen bevinden zich letterlijk aan de rand van een vulkaan en beseffen dat je beter een dag goed kan leven dan een leven lang in domme angst voortsudderen. Zie hem liggen dat spugende monster daar aan de horizon. Dat is iets anders dan het beeld van een trillend stel in een bedstee in Loppersum.
Napolitanen takelen vis uit de zee en smijten dat op hun bord terwijl de beesten nog natrillen van doodsangst. De wijn is gerijpt op een half uurtje rijden en ook pizza’s voldoen aan het criterium dat minder beter is. Houdt in: een zompige bodem, met een beetje zoetige tomatensaus. Basta, cosi! Geen gedoe, met vleeswaren en kaas. Een pannenkoek met tomatensaus, zó moet ie smaken.
In alle gidsjes staat Da Michele als de tent waar je geweest moet zijn, maar dat is een hang-out voor culi-snobs net zoals cafe Hoppe aan het Amsterdamse Spui een pleisterplaats is voor lui die denken dat ze schrijver of journalist zijn. Een typische net-niet stek. Nee, de beste pizzeria van de stad bevindt zich in de aftandse oude hoofdstraat door de stad en heet Il Figlio De La President. Hier staan de Napolitanen in de rij, van tokkies in trainersbroeken met een scooterhelm onder hun arm tot aan de hoge heren met een hoed in de hand, buiten te wachten tot hun naam wordt door de straat wordt gescandeerd door een ober die in botheid niet onderdoet voor Basil Fawlty.
Voor het betere biertje bij de pizza moet je eigenlijk naar Bar Exterra in de wijk Chiaia. Daar vloeit uit de tap zelfs het pils van brouwerij t’ IJ. Deze mede door een Nederlander opgezette bar is een voorbeeld van de Napolitaanse terug-naar-de-natuur mentaliteit die in 2014 wel eens zou kunnen doorbreken.
Een romantische wensgedachte? Geenzins. In de boekenstalletje van Madre, het recent geopende museum voor moderne kunst, staan tussen de werken van Joseph Beuys, Jeff Koons ineens twee kunsthistorische uiteenzettingen over het brouwen van bier.
Die kunstenboeken over de ambachtelijke bereiding van eten had ook over cannoli kunnen gaan.
De zeven daden van barmhartigheid heet het schilderij van Caravaggio dat is te zien in het Pio Monte della Misericordia in Napels. Het werk van de Italiaanse Rembrandt wordt gezien als een van de hoogtepunten uit de Renaissance. Bezoekers zitten met amechtige bewondering te kijken naar de lichtinvallen, de gezichtsuitdrukkingen en schaduwscharkeringen. Het schilderij is een parabel over goed doen.
Napels is een stad van vriendendiensten. Vrienden van vrienden betalen minder omdat die zijn te vertrouwen. ’Eerlijkheid is een groot goed hier. Daar zijn we naar op zoek’, zegt stadskenner Daniella Villani.
En zo kan het gebeuren dat je voor een paar tientjes per nacht in een fantastisch bed & breakfast slaapt met een panoramische ansichtkaartuitzicht over de stad, omdat een andere Napolitaan een goed woordje voor je heeft gedaan.
…en zo kan het ook het gebeuren dat je zonder enige aansporing door een taxi-chauffeur op op 1 januari het stadion van Napels kan binnenrijden, terwijl de arena normaal gesproken op deze dag gesloten is.
Als je de cipier die open doet een kleine fooi wilt geven word je boos terecht gewezen. ’Schrijf iets leuks over Napels, dan is het goed.’ Okee.
Die prachtige ’N’ in de clubnaam van Napoli lijkt verdacht veel op de N uit Nieuwsuur. In Napels vatten ze zulke kopieergedrag gelukkig op als een compliment.
Nog een observatie: Als twee katten in een stadion durven te slapen dan zal het met die roemruchte gewelddadigheid van die neofascistisch Napoli-Tifosi wel meevallen. Buiten op het stadion zien we we een hamer en sikkel gekrast als protest tegen Mussolini-fans. Als we hier al Novecento beleven dan die is goedgekeurd door de Partij voor de Dieren.
Dus lach eens in 2014. Het valt best mee als je de wereld vanaf een dakterras in Napels bekijkt.
