Porno en moslimextremisme, sinds de val van Osama Bin Laden’s schuilplaats in Abbottabad zijn er nog weinig plaatsen waar de twee samen te vinden zijn. Maar er is minstens nog één plek waar beiden nog steeds even makkelijk naast elkaar bestaan: het internet. Als het van Britse eerste minister David Cameron afhangt, zal daar echter snel verandering inkomen.
In juli dit jaar introduceerde Cameron een wetsvoorstel ter beperking van internetporno. Het plan dat op tafel ligt bestaat uit twee delen. Eerst en vooral wil hij een algemeen filter invoeren op alle “harde” pornografische websites (softporno zou buiten schot blijven), waarbij mensen die wel toegang willen hebben tot dit soort sites dat speciaal bij hun provider moeten aanvragen. Het tweede luik van zijn plan beoogt de automatische blokkering van “extreme” porno (geweld- en verkrachtingsscenes) en uiteraard ook kinderporno.
Het tweede luik van dit plan opent technisch nog meer mogelijkheden. Als het technisch mogelijk is om extreme pornografie te blokkeren, kan diezelfde technologie in theorie ook gebruikt worden tegen extreme politieke sites. Dat hebben ze in Westminster ondertussen ook begrepen, zo blijkt. Vorige week werd immers duidelijk dat de regering plannen heeft om dezelfde middelen in te zetten tegen terrorisme, en dan vooral tegen moslimextremistische sites die hier jonge jihadis proberen te ronselen. Eén grote bedenking bij dit alles: it can’t be done.
David Cameron is op dit moment op handelsmissie in China; het is misschien geen slecht idee om daar ook eens de resultaten van de beruchte “Great Firewall” te bestuderen vooraleer zijn eigen plannen door te duwen. Hier in het Westen wordt de Chinese internetcensuur al te vaak voorgesteld als een ondoordringbaar en efficiënt systeem, maar dat is ver van de waarheid. Om te beginnen focust de Chinese overheid vooral op grote sites als Facebook, Twitter en dergelijke. Dit omdat ze goed weten dat het onmogelijk is om alle subversieve sites succesvol te blokkeren, dus in plaats daarvan controleren ze de belangrijkste toegangspoorten naar die sites.
Een mooi voorbeeld: de Engelstalige website Miniharm.com is een uitstekende satire op de Chinese politiek en samenleving, het soort dat een efficiënte censuur altijd zou weren. Maar Miniharm zelf is niet geblokkeerd, het is klein genoeg om onder de radar te vliegen. En laat dat nu net een kenmerk zijn van het soort extreme sites dat Cameron wil blokkeren: klein genoeg om onder de radar te vliegen.
Het eerste deel van Cameron’s plan – het blokkeren van legale pornografie, en pas terug openstellen op individueel verzoek — is iets haalbaarder. Hier is het gewoon kwestie van focussen op grote pornoverdelers, net zoals de Chinese overheid doet met politieke kanalen. Waterdicht zal het echter nooit zijn. Vandaag de dag in China bijvoorbeeld gebruiken steeds meer mensen een technologie genaamd VPN (Virtual Private Network). Deze VPN’s leiden de gebruiker om naar een network in het buitenland (niet zelden Rusland), van waaruit de surfer censuurloos het internet kan gebruiken. Enkele jaren terug wisten alleen jonge mensen in China dit, maar tegenwoordig is het gebruik van VPNs in opmars in alle lagen van de bevolking. Met een pornofilter in Groot-Brittannië zal dit niet anders zijn.
Dus het enige wat David Cameron zal bereiken met zijn wilde plannen, is dat veertienjarigen beter met computers zullen leren werken om rond de filters heen te surfen. Misschien toch zo’n slecht idee nog niet…
Brecht Savelkoul is correspondent in Groot-Brittannië. Ondersteun zijn werk met een abonnement!
