Deugt het Ali-B-merk wel of niet? Heb ik te maken met een manipulator, bedrieger, een handige praatjesmaker of deugt Ali wel? Dé hamvraag van Theo Maassen vóór de aftrap van een etmaal met de nepmoslim, die Maassen een uur lang volkomen inpakt, hetgeen de interviewer aan het einde van de rit ook zelf volmondig toegeeft.
Ali is de marskramer van de tegeltjeswijsheid. Zo hier en daar wat opgepikt en dat aan zijn Marokkaanse merchandising toegevoegd, waar iedereen én gecharmeerd van is én intrapt. John de Mol gebruikt Ali voor de kijkcijfers van de Voice of Holland en Ali zelf stalt zijn waren uit in elk, willekeurig programma, dus ook in 24 uur met. Gratis, lange commercials om het Ali-B-merk tot vervelens toe onder onze aandacht te brengen.
Ineens wordt Ali moslim, vertelt de rapper aan Maassen. Aan het einde van het programma geeft hij een korte LOI-cursus hoe je je in gebaar en gebed tot Mohammed moet wenden. Maassen is diep onder de indruk, zoals van alle verzinsels en komedie, die Ali 24 uur lang tentoonspreidt.
Heel knap om je in zestig minuten te verheffen tot Jezus, de zon en als opperwezen, dat Maassen berispt, omdat hij ‘teveel zou praten’, terwijl de gastheer verder nauwelijks aan het woord is in het programma. Strategie om ons te laten zien hoe minimaal Ali is of toch overrompeld en geïntimideerd door de PR-machine achter het Ali-B-merk, waar Ali zelf al jaren de regie over heeft? Ik kies voor het laatste.
Op twee momenten loopt het hoog op tussen de twee. Ali wil door zijn kinderen herinnerd worden als een vader die er altijd voor ze was. We kennen zijn bewogen ouderschap al uit de commercials van T-mobile, waarin Ali met zijn collega-rappers floreert.
Dus ook in 24 uur met een dankbaar onderwerp, waarmee je vooral de vrouwelijke kijkers om je vinger windt. Want mannen die hun kinderen verschonen en verzorgen, doen het altijd goed op tv. Maassen trekt fel van leer en vindt het de normaalste zaak van de wereld dat je er altijd bent voor je kinderen, want dat is inherent aan de keuze die je hebt gemaakt om die kinderen te nemen. Hoef je dus ook niet mee te koketteren, waar hij Ali van beschuldigd.
Maassen komt pas goed op dreef als het fenomeen besnijdenis aan de orde komt. De nieuwe presentator van 24 uur met beschuldigt Ali ervan dat hij zijn kinderen simpelweg heeft verminkt. Besnijdenis beperkt je in je seksuele genot vindt Maassen, en je hebt het recht niet om dat voor je kind te beslissen.
Ali B slaat wild om zich heen en noemt zijn gastheer ‘een extremist met een piseikel’. Jammer dat Maassen deze harde confrontaties in de rest van de show, weliswaar met veel pijn en moeite, uit de weg gaat, want hiermee zou hij zich écht kunnen onderscheiden van Wilfried de Jong, de vorige, milde host van het programma.
Onlangs werd het verspreiden van de tegeltjeswijsheden door het hele land Ali teveel, want zelfs Jezus kan overspannen raken. Omdat hij ambitieuzer, meer betrokken en oprechter met jong talent omgaat dan iedere andere collega in de showbizz, blaast Ali zichzelf op. Want wie zit er nog ’s nachts om vier uur te evalueren na de Voice of Holland? Dat is alleen weggelegd voor het opperwezen, dat blijkbaar ook niet door een stevige Maassen doorgeprikt kan worden.
Ali wendt zijn wang tot Maassen, zoals Jezus dat ooit deed. De presentator grijpt zijn kans, want volgens hem valt Ali exact in het profiel van Jezus. Dezelfde leeftijd, hetzelfde haar. Het blijft helaas bij één klap, want als je Maassen goed observeerde, bleven zijn handen tot de laatste minuut jeuken.
