Voor alle boeren is nu het eerste keuzemoment voorbij. Het lijkt wel of de sfeer er beter op is geworden nu het blok aan het been van iedere boer verwijderd is. Daarmee is op alle boerderijen een atmosfeer ontstaan waarin de boeren beter kunnen acclimatiseren. Nu de afvallers op het vliegtuig naar Nederland zijn gezet, wordt er op sommige boerderijen zelfs een heel klein beetje geflirt. Sommige boerderijen dan, nog lang niet op allemaal.
Johan mocht nog kiezen deze week. Zoals Yvon dat altijd doet, ging ze van te voren nog even een praatje aan met de dames. “Hoe-ist nou?”
Terwijl Ingrid schommelt tussen haar dromen en de realiteit (want kan zij eigenlijk wel wonen in dat krot van Johan?) leren we van de andere dames meer over Johan’s eigenschappen. Barbara vindt Johan een lieve en gevoelige man, een echt mensen-mens. Moeke Ingrid kan daarentegen geen touw vastknopen aan zijn bedoelingen met de dames. “Hij praat niet over zijn gevoelens.” Als hij dat wel zou doen, dan zouden de dames hem waarschijnlijk toch niet verstaan. Toch vinden ze hem alle drie leuk genoeg om te blijven.
Johan zelf vindt het maar niks, al die vrouwen in zijn boerderij. Mokkend vertelt hij aan Yvon dat hij alleen maar strontchagrijnig wordt van al die vrouwen in zijn huis en hij trouwens ook nog niet één leuk gesprek heeft gevoerd met ze. Het is helemaal niet zoals hij het zich had voorgesteld! Wat we Johan eigenlijk horen zeggen is dat hij liever alleen blijft. Zo’n vrouw is toch een hoop gedoe! Gelukkig ziet hij uiteindelijk ook wel weer de positieve kant er van in. Want als hij dan toch moet trouwen, dan maar met lange Ingrid. Die heeft tenminste een magnetron. Dan houdt hij er nog iets aan over.
Jos daarentegen, ziet wel degelijk de meerwaarde in van de vrouwen op zijn boerderij. De competitie die de dames voeren bevalt hem wel en hij maakt er gretig gebruik van om te kijken hoe ver hij kan gaan. Leonie hapt maar al te graag. Wat haar betreft is de strijd nu echt losgebarsten. Zij probeert haar charmes in te zetten om ook maar een greintje aandacht van Jos te kunnen krijgen. Ook als dat betekent dat ze als een krolse kat op een drachtige koe moet liggen. Of dat ze gewoon nog een keer haar arm naar binnen moet duwen bij Jos zijn koeien. Ze vindt het dan ook behoorlijk frustrerend dat haar concurrentie een betere tactiek lijkt te hebben.
Saskia dwingt haar aandacht af door zich constant op Jos te werpen. Het liefst spreekt ze alleen maar Frans, want dat verstaat Leonie lekker niet. En als dat niet werkt, dwingt ze gewoon wat extra tijd af met Jos “nog maar een rondje op de trekker?”. Leonie haar hele houding staat op ontploffen “ik mocht maar één rondje!” Wellicht komt haar strijdlustigheid voort uit de eerdere waarschuwing van Jos: van een mooi bord kun je niet eten. Kan ze zijn mening nog bijsturen of gaat hij genoegen nemen met een plastic campingbord?
Ook voor Wim’s keuze is een pure praktische overweging. Wim onderzoekt vooral met welke dame hij het beste een zo lang mogelijke ‘samenlevingsvorm’ kan creëren. Het blok aan zijn been is dan ook Karin, de dame die iedere minuut twijfelt of ze Nederland wel achter zich kan laten. Dat is voor Wim onhandig en het lijkt ook wel alsof hij niet kan wachten om haar dat te vertellen. Zonder enige vorm van emotie knalt hij het op tafel “Karin mag niet blijven”. Voor Karin is dat eigenlijk ook wel een opluchting, ze mag weer naar haar oude vertrouwde Hollandse dorpje. Daarmee heeft Wim nog Evelyne, die slechts tot zijn navel komt maar best wel inventieve oplossingen wil zoeken om te zoenen met dat vieze tongetje van hem. En Janne, die weemoed en melancholie met zich meedraagt en om de haverklap haar tranen de vrije loop laat. Dat zal me het logeerweekje worden.
De mannen van Aletta lijken een nieuwe overlevingstactiek bedacht te hebben. Uiteraard heeft Yvon dat direct in de smiezen. De enige die het niet heeft opgepikt is Koen. Koen is het type dat graag over liefde praat. Als een verjaarde hippie wil hij zijn gevoelens voor geen goud onder stoelen of banken steken. Dat is nou precies hetgeen hem de das om heeft gedaan. Jan en Patrick hadden namelijk feilloos door dat het slimmer is om te zeggen dat liefde een eng woord is. Of beter nog, dat je gewoon helemaal niet met Aletta praat.
Dan weet je in ieder geval zeker dat je mag blijven. Er moeten immers nog was hekjes getimmerd, geiten gemolken, yoghurt gemaakt en planken gezaagd. Dat gebeurt allemaal niet vanzelf en zeker niet als er ook nog over liefde (bah) gepraat moet worden. Sterker nog, verliefdheid is gewoon verboden op de boerderij van Aletta. Mijn inschatting is dat Patrick deze wedstrijd gaat winnen. Want hoe goed Jan ook zijn best doet om Aletta van zijn bindingsangst te overtuigen, de zwijgzame Patrick is gewoon veel praktischer. Minder praten, meer werken!
Waar ook over een plan van aanpak wordt gesproken, is bij Jan. Op die boerderij is inmiddels een hele eigen soap ontstaan: Claire vs. Judith. Een lastige strijd waarvan Jan nog niet eens de helft van weet. Zijn eigen voorkeur gaat duidelijk uit naar Judith. Ook Claire moet dit merken, zij is immer begonnen met het rijkelijk tentoonspreiden van al haar fantastische eigenschappen. Ze kan bijvoorbeeld heel goed Engels spreken. Met accent welteverstaan. Ook kan zij veel beter boodschappen doen dan Judith en is ze ook nog slimmer. Zij weet immer wél dat er gluten zitten in meel. “Waar denk je anders dat meel van gemaakt wordt lieve schat?” Ze doet zo hard haar best dat ze blind is voor de onzekerheid van Judith. Die heeft namelijk helemaal geen interesse meer in deze simpele boer. Daarmee wordt het interessant, want daar komt een hele ingewikkelde constructie uit. Clair wil Jan en Jan wil Judith. Maar Judith wil gewoon weg en daarmee denk ik dat dit Boer Zoekt Vrouw sprookje heel eenzaam gaat eindigen voor Jan. Het enige dat hij dan toch weer zal moeten knuffelen zijn de koeien en de kippen.
