In 2011 werd James Vincent McMorrow met zijn debuutalbum Early in the Morning al vrij positief ontvangen. Toch eindigde de Ierse singer-songwriter niet heel hoog in de Nederlandse en Vlaamse charts, het album stond slechts een week in de top 100, op nummer 92. Na een kleine drie jaar is het tijd voor een tweede kans. Post Tropical, het nieuwe album van de zanger, is vandaag gereleased.
Getuige zijn concert 11 februari in het Amsterdamse Concertgebouw, is het makkelijk te concluderen dat men hier niet te maken heeft met een amateur. McMorrow wordt in 1983 geboren te Dublin, waar zijn muzikale loopbaan begint als drummer. Later leert hij de gitaar, banjo en piano te bespelen. In eerste instantie gaat zijn muzikale voorkeur uit naar hiphop en hardcore, maar op een gegeven moment wordt zijn aandacht getrokken door muziek die uit de jaren 50 dateert. Als hij het liedje I Love You More than You Will Ever Know van Donny Hathaway hoort, besluit hij dat hij ook wil zingen. Een singer-songwriter is geboren. In 2012 wint hij de European Border Breakers Award, een prijs die wordt uitgereikt
Opvallend aan McMorrow is dat hij, in tegenstelling tot zijn meeste mannelijke collega’s, met zijn kopstem zingt. Geen krachtige uithalen of schreeuwerige noten, alles blijft subtiel en klein. Alles klinkt zuiver en ontspannen. Op het titelnummer Post Tropical doet hij op sommige momenten zelfs denken aan Jeff Buckley, die ook geregeld gebruik maakte van zijn kopstem. De harmonieën en koortjes die McMorrow ondersteunen, maken dat zijn kopstem niet saai of eentonig wordt. Net als Woodkid fleurt hij zijn eigen stem op door er op andere, prachtig klinkende toonhoogtes doorheen te zingen.
Ook qua muziek houdt McMorrow het op Post Tropical klein. Constante drums, een zware bas ter ondersteuning, een minimalistische piano en veel gebruik van de synthesizer. Die laatste is duidelijk hoorbaar, geen trompetten of strijkorkesten. Ze zijn vervangen door een ietwat kunstmatig geluid uit de synthesizer. Het zal een kwestie van smaak zijn, maar een uitgave met akoestische instrumenten was misschien mooier geweest. De zuivere stem van McMorrow wordt op veel nummers overstemd door een kunstmatig geluid.
De titel had misschien beter Pre Tropical kunnen zijn, of het album eerder gereleased. Post Tropical is een fijne lenteplaat met zachte deuntjes en een ietwat melancholisch tintje. Maar niet te melancholisch. Perfect voor een zonnige herfst, een lage winterzon of een wandeling in het bos in de lente. Een plaat om heerlijk naar te luisteren met je ogen dicht terwijl je van de pre-zomerzon geniet.
McMorrow zet een prachtige tweede plaat neer. Op de kunstmatige synthesizers na een album waarop hij wederom laat zien waarom hij die European Border Breakers Award ten zeerste verdiende. Een plaat die laat zien waarom hij die titel nog steeds meer dan waar kan maken. Een album dat zeker een stuk hoger in de Top 100 mag belanden dan zijn debuut.
