Voorman Constant Kusters van de ultrarechtse Nederlandse Volks-Unie publiceert een boek over zijn gevecht tegen de zionistisch-kapitalistische samenzwering. Indien hij wordt vermoord, leven zijn denkbeelden voort.
Van de Arnhemmer Kusters staat mij één ruzie nog duidelijk voor de geest. Zo’n tien jaar geleden sprak ik hem aan op zijn denkbeelden waar weinig ruimte bestaat voor joden maar des te meer voor Adolf Hitler. “Jij bent toch een neo-nazi?” Zijn ogen spuwden vuur. Hem bestempelen als een wannabe was een gotspe: “Ik ben geen neo-nazi! Niks neo. Ik ben een nazi!” Helaas staat deze anekdote niet in Kusters’ deze maand uitgegeven autobiografie: ‘Het vrije woord laat zich niet vermoorden’.
In de loop der jaren heeft Kusters (Oosterbeek: 12-12-1970) namelijk zijn openlijke adoratie voor Der Führer laten varen. En met dit boek lijkt de enige nazi-partij van Nederland ten grave gedragen. Je wordt ouder en wijzer,” meldt de NVU-voorman telefonisch ter aanvulling. “Ik ben wat pragmatischer geworden.”
De ‘ramkoers’ van weleer werkte niet. Want ondanks alle knokpartijen en openlijke nazi-verering wilde het maar niet lukken door te stomen naar een permanente zetel in de Tweede Kamer of een gemeenteraad voor de meest extreem-rechtse partij van het land. Onder het voorzitterschap van Kusters, die in 2001 de leiding overnam van Joop Glimmerveen, steunde de Nederlandse Volks-Unie bij demonstraties jarenlang zwaar op Duitse en Vlaamse kameraden. Het effect ijlt lang na: voor de gemeenteraadsverkiezingen van 19 maart 2014 zijn slechts kandidaten in de steden Arnhem, Purmerend en Westland beschikbaar.
Inmiddels bestempelt Kusters zijn NVU als ‘volks-nationaal’, en niet langer als ‘nationaal-sociaal’. Een van zijn beste kameraden verslijt Aziatische vrouwen. Een gruwel in de ogen van Kusters die de puurheid van het Arische ras nog altijd hoog in het vaandel heeft staan. Maar de man wordt niet de partij uitgezet.
Ter geruststelling van velen, het in eigen beheer uitgegeven boek van 98 pagina’s is niet te vergelijken met de ruim 800 pagina’s ‘Mein Kampf’ van zijn vroegere voorbeeld. Kusters boek, dat 25 euro kost en verkrijgbaar via de NVU-website, begint relativerend met een spottekening van hemzelf als de Duitse officier ‘Herrn Kusters’, die leiding geeft aan een onder vijandelijk vuur liggende ‘NVU Hauptstellung’, ergens halverwege Stalingrad en Caen. Daarnaast wordt geen zwak punt van de leider gespaard. Een opmerking als: ”Mijn gezondheid had te lijden onder het feit dat ik als kind last had van de haren van onze Sint Bernard honden. Ik at deze haren op en spuugde haarballen uit,” klinkt zelfs vertederend. De reden voor de autobiografie is minder grappig. Kusters is namelijk bang om evenals de rechtse voorvechters Pim Fortuyn en Theo van Gogh te worden vermoord. “Deze autobiografie moest geschreven worden om in ieder geval iets na te laten als het noodlot toeslaat!”
Het met foto’s geladeerde boek geeft daarom uitgebreid informatie over de persoon Kusters, opdat we niks vergeten. De scheiding van zijn ouders met de “nodige problemen en gewelddadigheden”, heeft sporen op zijn “ziel” nagelaten. Hij speelt piccolo op de muziekvereniging waar zijn fascinatie voor uniformen begint. Van zijn stiefvader, die een viskraam runt, hoort hij de eerste racistische opmerkingen. En door het kijken naar VARA-programma’s, die “eenheidsworst maken van de mensen die hier naar kijken”, boetseert hij zijn politieke voorkeur die vaste vorm krijgt na het denigrerende vraaggesprek van PvdA-coryfee Marcel van Dam met Pim Fortuyn. Onderwijl passeren zijn vriendinnen, vrouw en kinderen de revue.
Maar het is niet allemaal a-politieke kost die Kusters voorschotelt. Hij blijft zeer rechts en steekt dat niet onder stoelen of banken. Intergratie van niet-Germanen is zijns inziens “volkerenmoord”. Hij keert zich tegen het casino-kapitalisme en is voorstander van een “staatsschool” waar de Nederlandse jeugd met orde en reinheid de rechtse mores wordt bijgebracht. Het partijprogramma, wat uitgebreid in het boek ter sprake komt, pleit voor hereniging met Vlaanderen en wenst Nederland uit de Europese Unie. Meer voelt hij voor een Noordelijke Alliantie met de naam – u kunt het raden – Groot Germaanse Unie.
Wat blijft is zijn haat tegen het zionisme. Maar uit angst voor strafrechtelijke vervolging tonen hij en zijn partij niet ‘het achterste van onze tong”. Kusters zat namelijk al een aantal malen gevangen wegens het aanzetten tot discriminatie. In zijn autobio kiest hij voor de Palestijnen en deelt zelfs “een aantal standpunten met de radicale islam, namelijk de antizionistische houding, tegen de Amerikaanse agressiepolitiek en het rente-systeem”. Voor de terrorist Osama Bin Laden koestert hij enige bewondering. Maar hij meldt wel op tijd dat hij tegen het besnijden van vrouwen en bomaanslagen is.
Anno 2013 herbergt zijn ooit gevreesde partij vooral “arbeiders en kleine zelfstandigen”. Skinheads, die er graag op los sloegen, zijn verdwenen. De demonstraties die vroeger illegaal waren zijn inmiddels legaal, al blijven ze kleinschalig en zijn ze vooral verbannen naar industrieterreinen. De NVU-eindoverwinning komt er via de stembus, klinkt het zelfverzekerd. Want mensen komen er langzaam achter dat het allemaal uit de klauwen loopt hier in Nederland. Een “Racial Holy War” is volgens hem zeer dichtbij.
De partij wil als artikel 1 in de Nederlandse grondwet opnemen dat de Germaans-christelijke cultuur dominant moet blijven. Ze pleit verder voor een immigratiestop, uitzetting van criminele, illegale, en werkloze vreemdelingen en stopzetting van de bouw van synagogen, moskeeën en hindoetempels.
Kusters: “De NVU zal met alle legale en vreedzame middelen trachten dit te verwezenlijken, maar sneller zal de eindoverwinning te bereiken zijn door een door de bevolking gevoerde burgeroorlog of politieke revolutie.” Helemaal vredelievend klinkt het dus niet. Want Kusters wil met zijn boek zeggen: Misschien ben ik niet meer zo rabiaat als twintig jaar geleden, maar jullie zijn nog niet van mij af.
Nederland is gewaarschuwd.
Ook Arnold Karskens moet eten. Neem nu een abonnement!
