Houd minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans zijn mond een beetje bij de Syrië Conferentie in Montreux?* Ook al hoopte men afgelopen maandag bij K&B dat hij als ‘oliemannetje’ een smerende functie gaat vervullen tussen de partijen daar. Opmerkingen zoals hij bij K&B uitte (vanaf 22:00), kunnen hem er op zijn zachtst gezegd gefronste wenkbrauwen opleveren. Timmermans zei bij K&B over Syrië: “Het tragische van dat land is dat men eeuwen vreedzaam naast elkaar heeft geleefd.” Een opmerking die niet tot spieractiviteit leidde rond de ogen van gasten en gastheren aan de K&B tafel. Of schamper gelach vanuit het publiek.
Misschien heeft Timmermans alleen één passage bij wiki over Syrië onthouden: “Ottoman administration followed a unique system that lead to a peaceful coexistence for centuries” -en de aanvulling [dubious-discuss] er achter is hem ontgaan, of leidde niet tot nadere studie.
Timmermans heeft kennelijk eveneens Dan Snows BBC ‘A History of Syria‘ (2013) gemist. Zeker is dat Timmermans’ vreedzame Syrische eeuwen de periode na de Ottomaanse overheersing helemaal overslaat. Of hij van Egyptische bemoeienis tussen 1831 en 1840 op de hoogte is, valt ook te betwijfelen. Ene Ibrahim Pasha van Egypte zorgde voor ellende door (wiki): “he brought thousands of Egyptian villagers to populate the plains of Southern Syria, rebuilt Jaffa and settled it with veteran Egyptian soldiers aiming to turn it into a regional capital, he crashed peasant and Druze rebellions and deported non-loyal tribesmen. By 1840, however he was forced to give-up and surrender the area back to the Ottomans.”
Of er toen in Syrië zoals er nu bij ons soms over Marokkanen wordt gepraat, gerept werd van ‘kut-Egyptenaren’, is onbekend, maar kan niet uitgesloten worden. Een deur verder evenmin. Hopelijk is inmiddels iedereen het allemaal vergeten daar.
Het viel bij K&B aan tafel verder op dat er haast meer over de niet-Syrische deelnemers werd gesproken, zoals Iran dat uiteindelijk niet mocht aanschuiven in Montreux, dan over de deelnemers waar het om gaat. En dat zijn er nogal wat. Velen hiervan schuiven sowieso al niet aan. Velen zijn daarnaast wel actief in de sloop van het land, maar bezitten er geen paspoort van. Niet dat ze in Syrië buitenlanders nodig hebben om er intern een puinhoop van te maken. Aan hun eigen elkaar beconcurrerende, onderling discriminerende clans en sekten, binnen en buiten alle religieuze stromingen daar, lijken ze ruim voldoende te hebben. Misschien kan alléén een straffe hand de boel er bij elkaar houden. Met een soort apartheidspolitiek. Zoals onder de Ottomanen met millets.
Meer over de Syrische complexiteit in twee lezenswaardige artikelen van Reva Bhalla bij www.stratfor.com. Making Sense of the Syrian Crisis (mei 2011) en The Geopolitics of the Syrian Civil War (21 januari 2014).
Daar komt het ‘Liever een bekende dan onbekende duivel’ vandaan. Israël kent het Assad-regime, maar vreest de onbekende duivels in de andere kampen. Wellicht reden waarom er in Israël door RAFAEL aan een Iron Beam High Energy Laser afweersysteem wordt gewerkt om de Iron Dome multi-afweersystemen aan te vullen.
Gelukkig blijft het ondanks zich verspreidende Noord-Afrikaanse en Midden-Oosten ellende, of de forse Russische defensie-investeringen vorig jaar, met meer in de pijplijn, bij ons duurzaam vredig zodat de werkloze Leopard 2A6 tanks van de Domeinen naar Finland kunnen verhuizen. Waar er goed voor gezorgd zal worden, zo verzekerde de Finse Carl Haglund zijn Nederlandse collega Hennis-Plasschaert, die toch een beetje bedroefd was.
*Niet echt.
