Niet iedere jongere kan het goed met zijn of haar ouders vinden, al helemaal niet in de puberteit. Soms gaat dit echter iets verder. Zoals bij mij, een 16-jarig scholiertje. Nee, ik heb nooit ruzie met mijn ouders en zusje en nee, ik kan best goed met ze opschieten. Ik heb af en toe gewoon een ontzettend grote hekel aan ze en voel me nogal misplaatst in het gezin. Of nou ja, af en toe? Bijna altijd. Het klinkt best cliché, dat “je vrienden kies je, je familie niet,”, maar het is wel waar.
Zo zocht ik samen met mijn ouders een oplossing. Hoe kunnen mijn ouders en ik ervoor zorgen dat ik mij goed voel en dat ik een goede band behoud met mijn ouders? Ik biechtte op dat ik niet zo’n behoefte had aan een ‘band’.
Mijn ouders gaven beide toe zich vroeger ook zo gevoeld te hebben. Dat onafhankelijk willen zijn dat ik heb, dat afzetten tegen je ouders. In hun tijd waren er echter de middelen niet de we nu hebben. En zo besloten mijn ouders en ik dat het fijn voor mij zou zijn om ergens anders te gaan wonen, alleen, zodat ik zelfstandig kan zijn, maar de band met mijn ouders goed blijft. Ik zou ze namelijk niet meer elke dag zien en zou dus ook niet elke dag een nog grotere hekel aan ze krijgen.
Het plan staat nu. Over een aantal weken verhuis ik naar een appartement in het dorp gelegen naast het dorp waar ik nu in woon. Zo kan ik nog steeds elke doordeweekse dag naar school fietsen en mocht ik mijn ouders toch eens écht nodig hebben, dan zijn ze dichtbij. Aan de ene kant kan ik niet wachten tot het zo ver is, aan de andere kant ben ik bang voor verantwoordelijkheid.
Tsja, welke jongere wil dat nou niet, het huis uit? En dan eigenlijk het liefst zo ver mogelijk bij je ouders vandaan. Al helemaal als je uit zo’n boerendorpje komt als ik. Op naar de grote stad! Maar nee, ik vertrek naar een knus dorpje waar ik regelmatig kom, al sinds mijn geboorte. Ik ken er de mensen, de mensen kennen mij en wellicht ken ik het dorp beter dan het dorp waar ik nu al bijna mijn hele leven woon.
Maar dat neemt niet weg dat ik straks alles moet doen wat mijn ouders nu doen, daarbij nog wat ik gewoonlijk al moet doen. Koken, stofzuigen, de was doen, boodschappen doen en dan ook nog mijn huiswerk maken en leren, want ik was nog wel van plan om volgend jaar te slagen voor mijn examen. Ja, ik ben wel eens een weekje alleen thuis en als er al iets zou zijn kan ik altijd mijn ouders bellen. Maar het zal toch anders zijn.
Gelukkig hoef ik het niet helemaal alleen te doen. Gelukkig heb ik mijn vrienden die me door de eerste weken heen kunnen slepen, en Google. Google weet wel op hoeveel graden ik mijn hoodie moet wassen.
Beeld: Shutterstock
