Een flinke vorm van busallergie en een fiets bij een onrechtmatige eigenaar maakt de benenwagen vervoersmiddel nummer één. Een verfrissende wandeling na een schooldag of een nachtje slapen werkt bevorderend voor lichaam en geest. Een wandeltocht naar de andere kant van de stad heeft altijd één van de twee drukke stadsstraten in zich. Soms allebei.
De heenweg gaat over de Koestraat, terug via de Besterdring. De Koestraat leidt me langs een stelletje. Een stevige pot en een klein, bijna lief lesbiennetje. De Charmender-vlam op het hoofd van eerstgenoemde maakt de liefdeshitte voelbaar. Even later lopen ze de graswinkel om de hoek binnen. Om hun verliefdzijnsessie nog maar eens door te zetten in de hogere sferen.
De terugreis brengt een oase aan shoarmaboeren en andere eetgelegenheden. En langs een offroute digibeet. Een blonde kruin kiest in plaats van rechtdoor voor rechtsdoor, waardoor mijn romp bijna een begroeting heeft met zijn borstkas. De beste man komt net op tijd terug in de echte wereld en ontwijkt me. Een ongemakkelijke glimlach en een onverstaanbaar excuus zijn het gevolg, waarna de beste man zijn ogen weer in de digitale wereld begraaft.
Het uurtje eerder donker dwingt hondenbezitters voor hun eerste hondenuitlaatbeurt onder de lantaarnpaalverlichting van het Paduaplein. Daar zijn de voorbijgangers altijd hetzelfde. Vandaag was ik voorbijganger van een schattig snorfietsstelletje die een winderige zondagavond uitkozen voor een gesprek in de vrije natuur. Wanneer de wind mijn laatste voorbijganger is, zitten zij nog steeds op het houten bankje. Zij zullen er nog wel even zitten. Tot de wind ook hun naar huis blaast.
Bram Steenbeek woont aan het Tilburgse Paduaplein en daar gebeurt nogal wat. In Vanaf het Paduaplein houdt hij de gebeurtenissen bij.
