‘Geef de docent zijn vak terug. We zijn doorgeslagen in de toetscultuur, hele gezinnen zitten aan de pillen omdat hun kind een Citotoets moet maken. De docent gaat ten onder aan bureaucratie en regelgeving.’ U denkt nu vast aan een pakkende tekst van een reclamebureau om leerkrachten te werven, omdat het métier van docent geen enkele status meer heeft en al lang geen uitdaging meer is.
Nee, de quote komt regelrecht uit de mond van Alexander Pechtold, op dinsdagavond te gast in RTL Late Night, waar hij zijn stokpaardje mocht berijden. Pechtold deed een rondgang langs scholen om te peilen hoe ons onderwijs ervoor staat. Met in het bijzonder de rol van de docent, die drukker is met het opstellen van handelingsplannen dan het begeleiden van kinderen.
Mooi streven Pechtold, maar wel heel oude koek en mijnsinziens geen haalbare kaart, omdat het onderwijssysteem volkomen dichtgemetseld is en ouders hun kind blijven pushen en opzwepen om de hoogste, maatschappelijke ladder te halen. Is van alle tijden en gezindten.
Heel even dacht ik dat Humberto Tan de dikbetaalde ‘his masters voice’ van RTL zou worden. Het ideale doorgeefluik voor nieuwe programma’s, sterretjes uit eigen stal en een ideaal platform voor mediatycoons als John de Mol, die bij Tan hun waren kunnen uitstallen. Tan als marionet van Erland Galjaard, zijn zenderbaas, die commercie en promotie hoger acht dan inhoudelijke, journalistieke programma’s.
Maar na een aantal maanden moet ik toegeven: Tan vaart nu zijn eigen koers, is fris en scherp, en vooral empatisch, als je hem bijvoorbeeld vergelijkt met een Andries Knevel. Die zag ik ooit een gesprek voeren met een moeder die haar kind had verloren op een toon, alsof ie zojuist zijn auto bij de APK-keuring had opgehaald. Met de uitstraling van een bevroren garnaal in de koelcel van ‘s lands grootste grutter.
De kracht van Tan is dat hij wél maatschappelijk relevante issues behandelt, maar ze zo handig weet te combineren met verstrooiing aan tafel, waardoor zijn show veel beter te verteren is dan old school Pauw en Witteman. Om nog maar te zwijgen over het illustere duo Knevel en Van de Brink, dat het fenomeen talkshow saampjes moeiteloos devalueert tot gezalfd gezever.
Naast onderwijs zijn veiligheid en justitie dankbare onderwerpen, ook altijd hoog op de agenda tijdens de verkiezingen. Vanaf donderdag kunt u naar Bureau Rooijakkers&Verster kijken bij de AVRO,’ een onderzoekend programma over alles dat krom lijkt in het recht’ zoals u kunt lezen op de site van tv-producent BlazHoffski. Een ordinaire kloon van eerdere formats, met als thema, hoe kijken we vanuit ons onderbuikgevoel tegen de straffen aan die wetsovertreders en criminelen krijgen. Eigenlijk de Telegraaf op tv.
Bij Humberto mochten Rooijakkers en Verster hun eerste scènes verkopen en ging de discussie over het feit, dat 86 procent van de Nederlanders vindt dat er te laag gestraft wordt, terwijl we wél tot de drie zwaarst straffende landen in West-Europa behoren. Een rare paradox dus.
In één van de fragmenten kwam een doorgewinterde crimineel aan het woord, hij is goed voor 21 jaar detentie, die uitlegde, dat de gevangenis een ideale netwerkwerkplek is. In ons land is de bewegingsvrijheid groot genoeg om je criminele kwaliteiten te verhogen tijdens je detentie, omdat je bij je medegevangenen een ideale leerschool aantreft. Niemand die jou een strobreed in de weg legt.
Pechtold beweerde dat de straffen die uiteindelijk worden opgelegd door een jury, het Amerikaanse model, niet veel verschillen met de straffen die de rechter uitspreekt. Natuurlijk ook een voorbeeld van een pedofiel die door een motorclub wordt geschaduwd en opgejaagd, met de intentie om hem aan de paal te nagelen en de buurt tegen hem op te zetten. Categorie recht in eigen hand nemen.
In alle varianten die ik heb gezien met betrekking tot programma’s over onze rechtspraak, heb ik weinig vertrouwen in het duo Rooijakkers-Vesters. Heel vaak blijven dergelijke programma’s steken in een opsomming van quotejes van criminelen en deskundigen aan de hand van een actuele case.
Desondanks blijft ons onderbuikgevoel overeind, ben ik bang, maar oordeelt u zelf op donderdagavond op Nederland 3.
