Na drie jaar touren, de huisband zijn van De Wereld Draait Door, het verlies van frontman Joshua Nolet’s vader en zes weken hard werken in New York is het voor Chef’s Special eindelijk tijd voor een nieuw album. Passing Through verschijnt morgen en wordt dan oook in een uitverkocht Paradiso gepresenteerd.
Chef’s Special wordt in 2008 gevormd door vijf vrienden uit Haarlem. Hun muziekstijl is niet echt in één hokje te proppen, ze variëren van funk naar rap tot pop naar een licht vleugje rock. Hun eerste album One for the Mrs., de bus waarmee ze hun eerste tour deden heette de Mrs., is een succes waarna ze de huisband van DWDD worden.
Gelukkig is het na het seizoen als huisband van DWDD (2011/2012) niet ineens stil rondom de band. In de zomer van 2013 vertrekken ze dan ook naar New York om aan hun tweede album te werken. In vier dagen tijd wordt de basis van Passing Through in Manhattan vastgelegd. Daarna vertrekt de band nog voor ruim vier weken naar Brooklyn. Geen suffe achterwijk, de wijk is het epicentrum van veel pop, funk, neosoul en dancehall-acts van deze tijd.
Ze duiken niet zomaar met iemand in de studio, ze werken samen met het producersteam Lion’s Share Group. Die houdt onder andere de teksten en arrangementen van Chef’s Special nog eens kritisch tegen het licht. Dat is te horen op Passing Through, ze klinken niet zoals veel Nederlandse bandjes: gebrekkig Engels en opnametechnieken die flink opgepoetst moeten worden. Integendeel: de mannen klinken volwassener en veel professioneler. Niet alleen live zijn ze nu een feestje, ook Passing Through is een plezier om naar te luisteren.
Er is ook plek voor een droevige noot op het album. Het album is, zo zegt de hoes, opgedragen aan de vader van Josh. Begin 2013 overleed hij. Dat laat op z’n zachtst gezegd zijn sporen na op het album. Het is niet meer de immer vrolijke en dansbare strandpop. Free en In Your Arms zijn geen typische vrolijke nummers. In meer nummers zitten teksten die lijken te verwijzen naar Josh’ vader.
Met Passing Through maakt Chef’s Special een volwassen album dat een stuk volwassener klinkt. De synthesizer-, en bassolo’s, de harmonische koortjes en de fijne gitaarrrifjes die precies op het juiste moment invallen maken dit album een waardige opvolger van One for the Mrs. Misschien zelfs wel meer dan waardig. Chef’s Special bewijst met Passing Through haar sporen te hebben verdiend in de pop.
