Sowieso is het al dubbel dat een minister zich moet kunnen verantwoorden voor zaken waar hij of zij geen weet van had. Dat gebeurt zelfs met terugwerkende kracht, een flater uit het verleden mag de huidige minister met zweet op het voorhoofd uitleggen aan de Kamer, want “vindt de minister ook niet dit” en “had hij niet kunnen voorzien dat”, zo gaat dat dan.
Ronald Plasterk is een man die nu in zo’n situatie zit. Toen hij nog minister van OCW was, kon hij niet stuk, bij niemand. Zelfs PowNed liep met ‘m weg, een PvdA’er nota bene. Plasterk was gevat, wist helder z’n beleid uit te leggen en ik had als student zijnde vertrouwen in de minister die mijn belangen moest behartigen. Hij lijkt me een bijzonder integere en vriendelijke kerel maar helaas moet hij op dit moment krom beleid verdedigen. Hij kan niet anders.
Ik kan Plasterk om de een of andere reden niet verantwoordelijk zien voor de shitzooi die hij nu moet opruimen. Formeel is hij aansprakelijk voor alles wat er binnen zijn departement gebeurt, dus ook die 1,8 miljoen taps, daarvan had hij op de hoogte moeten zijn. Toch denk ik dat Plasterk nooit een 100 procent eerlijk kijkje in de keuken van de Diensten heeft gekregen. Logisch ook, want zo’n man rouleert meestal na vier jaar, hoeveel wil je iemand dan belasten met gevoelige informatie? Dat is nergens goed voor.
Hij moet dus afgaan op wat z’n adviseurs, BZ-medewerkers en enkele militaire hotemetoten hem aan informatie toebedelen. En dat was karig en onjuist, zo blijkt nu. Sneu voor Ronald Plasterk.
Als ik enkel op iemand als persoon zou mogen stemmen, dan zou dat best eens op hem kunnen zijn. Helaas is dat niet hoe het werkt.
Ome Roon, laten we binnenkort een kop koffie doen, dan mag je het hele verhaal rustig aan me uitleggen – geheel vertrouwelijk natuurlijk -, misschien dat ik dan nog van gedachten verander. Sterkte!
