Met een beetje pech wordt het Europa-debat de komende maanden beperkt tot de vraag: ‘Meer of minder Europa?’. Het is interessant om de komende maanden ook eens te kijken naar die andere belangrijke verkiezing in de wereld die ook in mei zal plaatsvinden: de parlementsverkiezingen in ’s werelds grootste democratie, India.
Dat op 22 mei aanstaande de stemgerechtigden onder de meer dan 500 miljoen burgers van Europa naar de stembus mogen om te kiezen voor de 751 leden van het Europese Parlement is nagenoeg bekend. Dat in diezelfde maand bijna 800 miljoen van de meer dan 1 miljard Indiërs naar de stembus mogen voor hun parlementsverkiezingen in de grootste democratie van de wereld, krijgt in Europa nauwelijks aandacht.
Het is interessant om de komende maanden de verkiezingen in India nauwlettend in de gaten te houden, niet alleen omdat India in de komende decennia zal uitgroeien tot een van de belangrijkste economieën van de wereld en het land met de meeste inwoners van de wereld, maar ook omdat India laat zien dat vertrouwen in de toekomst belangrijker is dan angstvallig vast proberen te houden aan het bekende, het heden en het verleden.
Net als in onder meer de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en het Europees Parlement maken in India twee grote partijblokken de dienst uit. De door het Indian National Congress (INC) geleide United Progressive Alliance (UPA), de coalitie van historische leiders als Nehru en Indira Gandhi en de door de Bharatiya Janata Party (BJP) gedomineerde National Democratic Alliance (NDA).
Als de voortekenen niet bedriegen dan zullen straks bij de 16e verkiezingen voor het Indiaas parlement – de Lok Sabha – de Hindu nationalist Narendra Modi namens de BJP en Rahul Gandhi, zoon van de INC-voorzitter Sonia Gandhi, gaan uitmaken welk blok het grootste wordt en wie de volgende premier van India kan worden.
Maar er is een kaper op de kust, de Aam Aadmi Party, een nieuwe partij waarvan de naam letterlijk ‘Gewone Man’ betekent. AAP heeft onlangs onverwachts de lokale verkiezingen in New Delhi gewonnen en deze anti-corruptie partij onder leiding van activist Arvind Kejriwal wordt nu steeds meer gezien als een gevaarlijke outsider voor de komende verkiezingen.
Door mijn bezoeken aan India vorig jaar ben ik gefascineerd geraakt door dit land en zijn bewoners. Paar feiten spreken voor zich: 1,2 miljard Indiërs, waarvan de helft jonger dan 25 jaar, de 10e economie in de wereld (BNP van meer dan 2 triljoen US$). Het land zal naar verwachting rond 2025 China inhalen als land met de meeste inwoners en tegen die tijd zijn uitgegroeid tot de 3e economie van de wereld.
Dankzij het beleid voor economische hervormingen dat begin jaren negentig werd ingezet heeft India een ongekende ontwikkeling doorgemaakt: nu al wordt meer dan 56 procent van het BNP verdient in de dienstensector waarbij vooral de technologiesector is uitgegroeid tot symbool van India’s succes.
Tegenover die mooie berichten staat een ander verhaal. De verschillen in welvaart tussen het rijkere westen en zuiden van het land en het armere noorden en oosten is significant. Het gemiddelde inkomen van een inwoner in de oostelijke staat Bihar is slechts 12 procent van dat van een inwoner in Delhi.
Honderden miljoenen Indiërs hebben geen beschikking over goede hygiënische voorzieningen, elektriciteit en schoon drinkwater. Een verbetering van die elementaire zaken vormen zonder meer thema’s voor de komende verkiezingen, maar er is meer.
Sumnima Udasm, de nieuwe correspondent van CNN in Delhi, beschreef onlangs wat zij ziet als de vijf belangrijkste verkiezingsthema’s: corruptie, kansen voor jongeren, religieus geweld, inflatie en verschuiving van de centrale macht in Delhi naar de deelstaten. Corruptie is misschien wel het belangrijkste onderwerp. Op de Corruption Perception Index 2013 van Transparancy International staat India op de 94ste plaats (Denemarken is 1, Nederland staat op plek 8). Corruptie is zo ingebakken in bijna elk aspect van het dagelijks leven dat de meeste Indiërs het lang hebben getolereerd en gewend zijn geraakt aan de kleinschalige corruptie, aldus Udasm.
Echter, na een reeks van vele schandalen over miljarden dollars oplichting heeft de strijd tegen corruptie een omslagpunt bereikt.
Niet alleen de strijd tegen corruptie zal de verkiezingsstrijd domineren. Nog veel interessanter is de opkomst van de jeugd. Tijdens mijn bezoeken aan India viel me in de lokale media op hoe de jeugd haar plaats aan het opeisen is. Met een gemiddelde leeftijd van 26,5 jaar heeft India een zeer jonge bevolking en bij de komende verkiezingen zijn de jongeren goed voor bijna een derde van het electoraat. Jongeren die zijn opgegroeid in een India dat genoot van dubbele groeicijfers.
Twee grote verkiezingen dus, mei aanstaande. De verkiezingen voor het Europese Parlement dat vooral zal gaan over de vraag waar Brussel zich wel en niet mee moet bemoeien, en de Indiase parlementsverkiezingen die gaan over hoe de jonge bevolking van India de toekomst verder vorm wil geven, met meer vrijheid en minder corruptie.
Europa kan anno 2014 van India leren door wat minder te kijken naar het verleden en vertrouwen te hebben in de toekomst. Zekere voor een open land als Nederland heeft het opsluiten tussen de duinen en dijken volstrekt geen zin.
Europa, kijk naar India. Lees bijvoorbeeld eens het fascinerende recente boek van McKinsey Reimagining India waarin onder andere Bill Gates en CNN en Time-journalist Fareed Zakaria hun licht laten schijnen over de kansen van dit bijzondere land. Net als India kan Europa ook anders en beter, maar dat is een andere discussie dan de zwart-wit optie ‘Meer of minder Brussel’.
Alex Krijger is historicus en werkzaam in het internationaal bedrijfsleven.
