De roemruchte zangeres, columniste, dichteres, debuterend schrijfster (en nog veel meer, geloof me!) Stella Bergsma begint haar bijdrage aan Volkskrant Magazine van 8 februari met een vlammend pleidooi voor de gemakzucht. Ze is te ‘belazerd’ om ‘al die kunstgrepen’ uit te voeren, beweert ze. Met kunstgrepen bedoelt ze uiterlijke verzorging van de vrouw. Hoe zou iemand die zoveel tegelijk doet gemakzuchtig kunnen zijn? Het is overduidelijk haar voorkeur de boel de boel te laten, wat haar uiterlijk betreft. Dat mag. Maar ze gaat verder. Ze maakt er een missie van om haar voorkeuren (voor bijvoorbeeld woekerend schaamhaar) te propageren. Alsof ze vrouwen de man ten voorbeeld stelt. Het is een wervelend betoog waardoor het niet zo opvalt dat de onderbouwing er bekaaid afkomt. Daarom neem ik graag de argumentatie, voor zover aanwezig, met u door. Om tot de conclusie te komen dat niet vrouwen een voorbeeld zouden moeten nemen aan mannen maar dat we allemaal meer opschieten met het omgekeerde.
Kennelijk zag Bergsma in dat het argument gemakzucht overtuigingskracht mist dus ging ze op zoek naar betere. Het eerste waar ze mee komt aanzetten is de (retorisch bedoelde) vraag: ‘Zou een man het doen?’
Dus kunstgrepen verrichten om optimaal voor de dag te komen. Het antwoord is evident: Nee! In haar wereldbeeld is het mannenuiterlijk een onveranderlijk gegeven. Ook alweer zonder enig bewijs.
Een verandering bij de man lijkt sowieso een dankbaarder ambitie, maar daar wil Bergsma haar handen niet aan branden. Zoals beloofd, daarover straks meer. Voorlopig is de conclusie dat we na drie golven feminisme kennelijk terug zijn bij waar het allemaal begon: wat de man doet is altijd goed! Vooral als bij hem alles bij het oude blijft. Een wonderlijk resultaat.
Argument twee is ook eigenaardig. De natuur erbij slepen. De natuur roept automatisch onberedeneerde warme gevoelens op. Als Bergsma het over een ‘natuurgetrouw vrouwbeeld’ (MET schaamhaar) heeft, bedoelt ze een beter vrouwbeeld. Maar De Natuur is niets anders dan wat we vroeger De Schepping noemden en waarvoor we De Schepper eerst vol ontzag loofden en prezen, maar later, toen we gingen nadenken, voor terechtwezen. Hoe kon hij ziekten, natuurrampen en oorlogen laten gebeuren als hij het zelf allemaal kon bepalen? Een natuurgetrouw Nederland staat voor de helft onder water. Dankzij een dijk hier en daar is het aardig opgeknapt. Wij kunnen het soms beter dan de natuur.
Geen enkele reden om aan te nemen dat het menselijk lichaam niet kan opknappen van een paar kleine ingrepen, maar dat moet dan weer ‘gekunsteld’ heten. Kunstgrepen, gekunsteld, dat is wat je van kunst zegt in een negatieve recensie. Het is niet meer dan Bergsma’s persoonlijke recensie, voor wat die waard is.
Ze zou graag haar tepels laten zien, want daar groeit geen haar op, maar moet niets hebben van schaamlippen want die zitten van nature verstopt achter bossen haar. Om preciezer te zijn, ze spreekt voor vrouwen in het algemeen die ‘in hun oneindige onzekerheid en queeste naar uiterlijke perfectie’ ook hun schaamlippen zouden willen ‘bijpunten’ als ze uitsteken.
Wat zou er niet perfect zijn aan uitstekende schaamlippen? Bekijk ze eens als trotse poortwachters die een spannend voorproefje geven van de wereld er voorbij, oneindig veel mooier dan zo’n steriel babyspleetje. Door vrouwen op te roepen het kind met het badwater weg te spoelen onthoudt Bergsma ze het betere verhaal. Hier en daar doet de natuur het meteen goed.
Alle waardering voor vrouwen die niet te beroerd zijn zich van hun beste kant laten zien. Wat is er mis mee je natuurlijke seksuele partners te pleasen? Wat is er mis met een schoonheidsideaal om naar te streven? En natuurlijk mag van mannen een gelijke tegenprestatie verwacht worden. Geëist worden zelfs.
Maar net op het moment dat de eerste mannen voorzichtig, langzaamaan, met vallen en opstaan, schoorvoetend, eindelijk het goede voorbeeld beginnen te volgen, roept Bergsma vrouwen op te stoppen met het geven van dat goede voorbeeld.
Complotdenkers zouden zeggen dat ze door bepaalde mannen naar voren geschoven is, mannen met baarden en snorren die lid zijn van een geheim genootschap dat ouderwetse mannelijke waarden hoog in het vaandel heeft.
Mannen die de bui al ziet hangen. Die liever genoegen nemen met onverzorgde vrouwen, dan het recht op bierbuiken op te geven, en dat op schaamhaar over het hele lichaam en voortijdig ejaculeren.
