Beste heer/mevrouw,
Mijn naam is Sollicitant. Achttien jaar oud, eigenwijs en altijd opzoek naar nuance en verdieping.
Ik ben deze week per direct gestopt aan de School voor Journalistiek omdat ik het idee had daar niets meer te leren.
Afijn, in september begin ik hopelijk aan Taal- en cultuurstudies aan de Universiteit Utrecht, met als doel een bredere kennis te ontwikkelen om uiteindelijk te schrijven over zaken die er toe doen.
In de tussentijd wil ik graag een vrijwillige stage lopen van ongeveer drie maanden. Ik zou koffie kunnen halen, research doen, feiten checken, redigeren en zo nu en dan een fijn artikel schrijven. Dat alles met heel veel enthousiasme en leergierigheid. (Zelfs die koffie wordt met liefde gezet).
Ik denk dat jullie streven ‘voorbij het eigen gelijk’ perfect aansluit op mijn journalistieke ideaal en dat ik veel van jullie kan leren.
Om u een beeld te geven van mijn stijl, hierbij de blog die ik de afgelopen maanden maakte voor mijn opleiding over [nog geheim, nix mee doen!!1!!1!, red.]
Ik ben me ervan bewust dat deze e-mail lichtelijk brutaal is, maar de planning is om een vooraanstaand onderzoeksjournalist met een wetenschappelijke achtergrond te worden, dus die brutaliteit moet dan maar.
Groet, etc.
***
Ik heb deze mail ook op Facebook gezet. Daar waren de reacties bijna unaniem enthousiast, zie hieronder. Sommige van deze reacties zijn van politici en advocaten:
“Meteen vast contract geven voor onbepaalde tijd!”
“Kijk zo moet het, ff buiten de gebaande paden, hulde!”
“Kijk. Alles is goed aan deze brief.”
“*Doet vijandig bod*”
“Geweldig. Houd hem/haar goed verborgen, deze is kennelijk ontsnapt aan de hordes goed bedoelende onderwijzers, leraren en andere weldoeners, een onafhankelijk denker, een verzetsstrijder tegen de School, deze stagiair 4 President! Wil je hemhaar na drie maanden doorsturen?”
Okee, het gaat om een -vrijwillige- stage, maar toch. Kloten, een grote smoel, én een gouden pen. Kortom: de medewerker van de toekomst. Gaan we nog veel van horen.
