Pianist Lang Lang zou het liefst game GTA 5 pimpen met Mozart. Als klassiek maar de 21e eeuw overleeft. Maar hij wil geen popster zijn. ‘Als ik bekend zou zijn vanwege mijn schoenen, zou dat de slechtste dag van mijn leven zijn.’
Sommige mensen hebben een dipje na hun lunch. Lang Lang niet, hij kwebbelt energiek elke stilte vol in de lift naar de 24e verdieping van het Okura hotel, om vervolgens op zijn hemelsblauwe kekke Adidas-gympen energiek naar zijn suite te rennen voor een interview. ‘Yamazoto is super. Ik probeer hier elke keer te eten als ik in Amsterdam ben!’ En dat is best wel vaak, vindt de dertigjarige wereldreiziger. Dit jaar heeft hij het 125-jarig bestaan van het Concertgebouw meegevierd met een aantal optredens en van de zijlijn kijkt hij toe hoe de broertjes Jusse aan hun pianistenloopbaan werken.
Toegegeven, de Chinese wereldster Lang Lang vertoeft vaker in Berlijn dan in Amsterdam. Maar wat wil je, daar zit het hoofdkantoor van zijn platenmaatschappij, Sony Classical. En daar heeft hij de opnamen met het Berliner Philharmoniker afgerond: Prokofjev 3 en Bartok 2. Een nogal pittige combinatie, vond dirigent Simon Rattle. ‘Zij waren de pioniers van de twintigste eeuw! Ze passen heel goed bij elkaar!’, roept Lang Lang. Hij spreekt elke zin uit alsof er drie uitroeptekens bij horen. Het past bij zijn extroverte podiumpersoonlijkheid, die hij buiten de concertzaal wel iets inperkt, maar onmogelijk langer dan drie minuten kan bedwingen. Het is dezelfde energie, die hem zoveel fans heeft bezorgd, die hem een standaard staande ovatie geven als hij een ijzeren klassieker uit het Romantische repertoire speelt. De ideale man om klassieke muziek naar de massa te brengen, die de pianoconcerten van Prokofjev en Bartok aan een groot publiek kan verkopen.
Of dat nu via vinyl, iPhones of Spotify gebeurt, maakt hem niet uit. ‘Als mijn muziek maar jouw oren bereikt. Het heeft geen zin als cd’s in winkels staan te verstoffen. Spotify is fantastisch, het geeft een nieuwe dimensie aan het luisteren naar klassiek. Nee, ik ben er niet bang voor dat ze dan dwars door Bartok en Prokofjev heen zappen. Mensen luisteren nu op een andere manier naar muziek. Als ze short clips willen, dan doen ze dat. Ik kan niet andermans smaak controleren. Ik heb zelf het Derde Pianoconcert van Prokofjev voor het eerst gehoord op vijftienjarige leeftijd, toen ik arriveerde om te studeren in Amerika. Live in Detroit door Martha Argerich. Ze verpletterde me, zo ongelooflijk donker, ironisch, humoristisch en opwindend klonk Prokofjev bij haar.’ Sommigen zappen, anderen cultiveren juist de ouderwetse luisterervaring, ‘daarom hebben we dit album ook op vinyl uitgebracht. Juist jonge diehards zweren bij analoog.’
Lang Lang denkt, dat het tweede pianoconcert van Bartok een uitstekende klantenbinder is. ‘Vergeet niet, dat deze muziek al echt voor de grote Steinway concertvleugels is gecomponeerd. Noten die drie maten worden aangehouden, dat kon hiervoor niet. Het leidt tot technisch extreem moeilijke stukken met dramatische pieken en dalen. Een emotionele rollercoaster. Niet dat ik die gevoelens allemaal doorleef: net zoals een komiek die niet zelf moet lachen om zijn grappen, moet ik de boel droog houden. Een echte traan: dan raak ik de controle over mijn spel kwijt. In mijn hart huil ik, maar in mijn hoofd houd ik ritme en temperament in de gaten.’
Bartok en Prokofjev hadden gevoel voor goede beats, vindt Lang Lang. ‘Kinderen rappen op het derde deel van Prokofjev, ze vinden het hiphop. Voor mij is Bartok vroege rock ’n roll. Twee pioniers, die hun tijd ver vooruit waren. Muziek voor de 21e eeuw, muziek met ballen.’
De man die het openingsconcert van de Olympische Spelen op een knalrode vleugel verzorgde, schrikt niet terug voor onconventionele manieren om ‘zijn’ klassieken te verkopen. ‘Laten we Bach of Mozart in GTA 5 stoppen! Waarom kan een videogame geen swingende violen gebruiken? Of maak er een ringtone van, zodat je niets vermoedende passanten in de metro kunt verleiden als je de telefoon opneemt. Weer twintig seconden gratis reclame.’
Ondanks al zijn enthousiasme, trekt Lang Lang wel een duidelijke grens. ‘Ik wil geen popster zijn. Mensen moeten niet vanwege mij als persoon een plaat kopen. Ik ben geen merk!’ De tegenwerping dat hij wel een brand is, die Adidas-schoenen verkoopt, vindt Lang Lang niet leuk. Hij valt even uit zijn rol als positivo. ‘Als ik vooral beroemd zou zijn vanwege dit speciale model schoenen, dan zou dat de slechtste dag van mijn leven zijn. Dat zou ik niet volhouden!’
Die schoenen hebben een duidelijke functie, vindt Lang lang. Sinds een jaar traint hij op hardlopen, de 400 meter. Dat viel nog niet mee. ‘Gelukkig heb je voor het spelen van Prokofjev en Bartok ook stevige longen nodig, dat helpt me wel. Een marathon heb ik geen zin in, iedereen kijkt en je moet heel hard lopen. Ik houd meer voor het felle korte werk, dat houdt me scherp. Supersnel accelereren, net zoals in een pianoconcert.’
Lang Lang, Simon Rattle & Berliner Philharmoniker: Prokofjev 3 en Bartok 2
Meer lezen van dé smaakmaker van Nederland? Neem dan nu een abonnement op Dirk Koppes!
