“Waarom maak je altijd zo’n takkezooi van je kamer?” moppert mijn moeder. “Hoe laat ben je thuis?” Ik geef geen antwoord. Ik heb haast en wil wel eens een keer op tijd komen voor de verandering. Ze blokkeert de deur met haar één meter eenenzestig. Helaas ben ik maar één centimeter groter dan haar en heb ik op dit moment mijn handenvol. Ik kan geen kant op.Als ik uiteindelijk langs haar ben geglipt na een kruisverhoor en ik mijn standaardantwoorden heb gegeven zit ik eindelijk op de fiets. Zou een FAQ voor mijn ouders niet ideaal zijn? Nóóit meer dezelfde vragen beantwoorden. Misschien kom ik dan vaker op tijd.
Mijn Frequently Asked Questions, speciaal voor mijn ouders:
1. “Heb je je kamer opgeruimd?”
Ja. Mijn kleren heb ik in mijn kast gepropt en de rondslingerende boeken, flesjes water en papier liggen onder mijn dekbed.
2. “Hoe laat ben je thuis?”
Geen idee. Echt géén idee.
3. “Hoe was school?”
Ik heb gedaan wat ik moest doen. Het was gelukkig dragelijk door mijn vrienden.
4. “Was je op tijd op school?”
Als je geen sms’je hebt ontvangen van Magister was ik op tijd.
5. “Wil je x voor me doen?”
Hou je dan op met zeuren? Alsjeblieft?
6. “Wie is die jongen? Wat doen zijn ouders? Pas je op?”
Je onthoudt zijn naam toch niet. Geen idee.Ik zorg dat ik zwanger van hem word, zodat ik mijn vwo niet kan afmaken, niet kan studeren en mijn dromen niet kan verwezenlijken. Ik hou van je.
Aan de andere kant zijn vragen meer dan alleen irritant. Vragen kunnen meerdere lagen hebben en complexer zijn dan ze lijken. Bovendien worden vragen zowel bewust als onbewust gesteld (soms kunnen je ouders er dus niks aan doen.) Mensen stellen vragen om een verschillend aantal redenen. Om met je te communiceren; ze stellen een (simpele) vraag als openingszin bijvoorbeeld. Of om een ongemakkelijke stilte op te vullen. Ook gebruiken mensen vragen om je reactie te lezen.
Ze zijn nieuwsgierig naar je reactie op hun vraag, ongeacht het antwoord dat ze verwachten. Hierbij kijken ze naar je lichaamstaal. Misschien denk je iets heel anders dan dat je zegt en denken ze hieruit een antwoord te kunnen verkrijgen. Ten slotte is het stellen van een ‘domme’ vraag een (semi) sociaal geaccepteerde manier om hun mening te geven; “Trek je dát aan?”
Om terug te komen op mijn irritatie: ondanks dat hun domme, grijsgedraaide vragen ontzettend vervelend kunnen zijn is het dus waarschijnlijk ook een teken van interesse, bezorgdheid of liefde.
Toch vind ik een FAQ een erg goed idee.
Beeld: Soeria van den Wijngaard
