Wie won het veel te vroege gemeenteraadsdebat van Pauw & Witteman? Op 19 maart gaan we pas stemmen. ThePostOnline keek mee en recenseerde de hoofdrolspelers.
1. ChristenUnie leider Arie Slob gooide vlak voor aanvang van het gemeenteraadsverkiezingsdebat een politieke fragmentatiebom de debat-arena in door zijn gedoogsteun van het kabinet in te trekken als illegaliteit strafbaar wordt gesteld. De ChristenUnie was vanwege haar geringe omvang niet uitgenodigd om het verkiezingsprogramma te verdedigen, maar trok op deze wijze wel alle aandacht naar zich toe. Slob kent de wet van Oscar Wilde: ‘There is only one thing in the world worse than being talked about, and that is not being talked about.’ Een groot deel van het debat draaide ineens om zijn dreigement. Zijn naam viel wél. Die van Wilders, een andere afwezige, viel niet. Slob krijgt een pluim voor deze rattenstreek.
2. D66-er Alexander Pechtold gedraagt zich als de schaduw-premier. De parmantige democraat steunt het kabinet en wuift oppositionele gekkigheid weg alsof hij zelf in al de driver’s seat zit. Pechtold sprak over zichzelf als een ’collega uit de coalitie.’ Kereltje Pechtold gedroeg zich bij voorbaat als de winnaar zonder echt te hoeven zweten. ’Peilingen zijn leuk’, zei hij om aan te geven dat hij verslagen dient te worden.
3. Zeg Pauw & Witteman, jullie zijn geen Amsterdamse stadszender! De gemeenteraadsuitzending ging minutenlang over de verderfelijke woningmaatregelen van PvdA-wethouders in Amsterdam. De onzichtbare VVD-baas Zijlstra maakte in dit twistgesprekje zijn enige goede punt van de avond trouwens. De liberaal vroeg zich af of het niet vreemd was dat de woonvoorraad in Amsterdam voor 60 procent uit huurwoningen bestaat, terwijl Amsterdam toch niet voor 6o procent wordt bevolkt door mensen met een laag inkomen.
4. Emile Roemer mag binnenskamers op het Binnenhof graag een beetje grommen over de laffe manier waarop hij werd afgeserveerd tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2012. Tegenstanders vinden hem zuur. Gisteravond kwam de lachebek uit Boxmeer echter met een paar goede wisecracks door. De SP positioneert zich niet langer als het arbeideristische alternatief voor VVD-PvdA, maar als een partij die opkomt voor kleine neringdoenden die worden vertrapt tussen grootkapitaal en ’rare regeltjes uit Brussel.’ Deze anti-corporatische tactiek gaat de SP zeker zetels opleveren. Roemer is terug aan het front.
5. Buma van het CDA kon lekker rechts schieten en zich opwerpen als de beschermheer van de kreunende middenklasse. De christen-democraat had de beste oneliners. Hij betoogde dat Amsterdamse PvdA-wethouders de middeninkomens ’de stad hebben uitgepest’, wat wel een tikje waar is, en hij kwam met deze valse steek naar Rutte: ’De hardwerkende Nederlanders zijn de hardstgepakte Nederlanders.’ Buma nam een retorische gok door na een applausje op te merken dat het geklap vast ook voor zijn volgende opmerking gold. Deze levensgevaarlijke strategie betaalde zich uit. Buma’s kruistocht tegen de erfpachtbelasting leverde inderdaad een open doekje op. Vijf punten voor lef.
6. Diederik Samsom was zenuwachtig en schoot (weer eens) in zijn rol van De Grote Uitlegger. Als je te lang iets moet uitleggen is er vaak iets mis met het product, zou je ook kunnen denken. Samsom speelde, zoals ook wel vaker, het slimste jongetje van de klas door Roemer te confronteren met SP-bezuinigingen op de zorg. Dat was misschien een goed punt, ware het niet dat Roemer alert was en slim reageerde: ’Die vraag had ik zien aankomen.’ Samsom zou ook iets moeten doen aan zijn taalgebruik. Die was soms ronduit neerbuigend. Waar Joop den Uyl de arbeider een auto en een huis beloofde, sprak Samsom met veel dédain over een ’woninkje’ voor de lagere klasse. En nog iets: geen moeilijke woorden gebruiken. Wat betekent ’denominatie’ precies? Dat zijn wegtrekkers om elf uur ‘s avonds.
7. Halbe Zijlstra stond in de ik-hou-een-eerlijk-verhaal stand. Dat deed Samsom een verkiezing eerder en was daarmee zeer succesvol. Bij de liberaal overtuigde de ik-ga-geen-valse-beloftes doen tactiek niet echt. Probleem vooral: Zijlstra biedt geen perspectief. De VVD-filiaalchef kan over het op orde brengen van de staatshuishouding praten alsof hij een ledemaat bij je komt afzetten. Kom op Halbe, de crisis is voorbij. Biedt een beetje toekomst, vriend! De jongens van de SGP doen het echte sombermanswerk, jij moet de zon laten schijnen. En trek eens een ander pak aan, niet zo’n Bijenkorf-plakpak. Je zag eruit als een doodgraver.
8. Conclusie van TPO: winnaars zijn Roemer en Buma. Verliezer Samsom. Onzichtbaar: Zijlstra. Afwachtend en loerend op een kansje: Pechtold.
9. Conclusie 2: op Twitter vonden de meeste mensen het debat om wat voor reden stom. Oud-Journaal hoofdredacteur Hans Laroes heeft een paar adviezen hoe het ‘veel beter kan.’
