Het lijkt of men in Frankrijk pas net Hitchcock ontdekt heeft. Na eerder dit jaar L’Inconnu Du Lac is er opnieuw een Franse film die leentjebuur speelt bij het werk van de master of suspense. Ditmaal zijn het de broers Arnaud en Jean-Marie Larrieu die met L’Amour Est Un Crime Parfait een thriller hebben gemaakt waarin maar weinig is wat het lijkt en achter elk gezicht een tweede gezicht schuilt.
De film opent met bravoure. Een auto rijdt een kronkelende bergweg op, de camera slingert mee, telkens net het moment dat we om de bocht kunnen zien uitstellend. Na elke bocht verwacht je dat iets of iemand de weg opspringt. Maar terwijl de elektronische muziek van Caravaggio de duistere sfeer nog eens benadrukt lijken de literatuurdocent Marc (Mathieu Amalric) en zijn veel jongere studente zich daar in de auto door hun geile geflirt totaal niet van bewust te zijn.
Als het meisje vervolgens vermist raakt, wordt Marc benadert door haar stiefmoeder Anna (Maïwenn). Wanneer een collega hem waarschuwt voor de vrouw verzekert Marc haar niet te hebben verleid. Wat waar is. Want al denkt hij zelf en wij met hem, dat hij de rokkenjager is, zijn het in feite de vrouwen die op hem jagen. Thuis wordt Marc in de gaten gehouden door zijn bezitterige zus Marianne (Karin Viard) en op school tracht de bevallige studente Annie (Sara Forestier) hem in een compromitterende positie te manoeuvreren. Als wolven cirkelen ze rond hem, tot hun prooi op z’n kwetsbaarst is, om dan aan te vallen.
