Het is een eeuwenoude traditie dat de grote mogendheden hun geopolitieke twisten noodgedwongen op het schiereiland de Krim uitvechten. Het schiereiland, dat niet veel groter is dan Nederland, heeft een uiterst strategische positie tussen de Zwarte zee en de zee van Asov en geeft daarmee toegang tot de onderbuik van Rusland en d belangrijke olievelden op de Kaukasus. En niet te vergeten: toegang tot de zuidelijke passages over de Zwarte zee naar de Middellandse zee.
Nu Russische en Oekraïense troepen er zo goed als tegenover elkaar staan dient de vraag zich aan: hoe verhouden deze twee legers zich tot elkaar?
Uiteraard heeft de Oekraïense defensie zijn roots in het grote Rusland. De officiersopleidingen, methodiek, uitrusting , materiaal en veel van de Oekraïense militaire faciliteiten worden met de Russen gedeeld. Daar komt bij dat het Oekraïense leger op veel niveaus verweven is met de Russische defensie, dus het kan worden aangenomen dat er nog al wat sympathie voor de Russen is.
Ook de aard van het conflict in de Oekraïne met in Kiev en het westen een oriëntatie naar Europa en het oosten dat zich meer naar Rusland keert, zal verdeeldheid zaaien in de Oekraïense defensie. De huidige bevolking van de Krim is in meerderheid pro-Russisch, ondanks de van origine Tartaarse minderheid die weinig goede herinneringen heeft aan de dagen van Stalin’s SovjetUnie. Deze factoren helpen de Oekraïense defensie natuurlijk niet in dit conflict.
Aan de andere kant is de Krim heel goed te verdedigen, zeker vanuit het noorden (de Oekraïens-Russische kant). Zowel de Britten en de Franse troepen tijdens de grote Krim-oorlog (1853 – 1856) als de Nazi’s, die er ook twee jaar aan kwijt zijn geweest, hebben dat aan den lijve ondervonden.
Als je de twee enige en uiterst smalle toegangswegen tot de Krim blokkeert (Perekop in het westen en de Schoorwal van Arabat in het oosten) zit je in een relatief eenvoudige lockdown.
Maar de kansen van het Oekraïense leger zijn niet bijster groot. Zeker niet nu al een aantal dagen alle strategisch belangrijke plekken door Russische Spetsnaz-commando’s zijn bezet. Zoals het zich nu laat aanzien is de slag om de Krim al gestreden en trekken de Oekraïners aan het kortste eind.
Zelfs al zijn de verhalen waar dat het Russische leger niet meer is wat het geweest is, nog steeds kan men spreken van een hele grote beer met verschrikkelijke klauwen. Het is zekern niet het aller modernste leger, maar nog wel steeds het grootste landleger ter wereld.
En gezien de offers die de Russen in de geschiedenis hebben gebracht voor de Krim, ligt het niet is de lijn der verwachting dat ze de Krim snel zullen opgeven aan een te westers gezinde regering. Dat zelfde geldt overigens voor de hele Oekraïne.
De Russen zijn wat dat betreft de slagvelden van Kiev, Charkov en Dnjepropetrovsk nog lang niet vergeten.
Foto via @cigeography .
