Muziekdocumentaires vind ik superinteressant, natuurdocumentaires zijn vaak prachtig en ontspannend, maar de documentaires die me het meeste bijblijven hebben vaak een minder positief onderwerp. Het zijn van die films die je aan de ene kant motiveren om iets te doen en aan de andere kant volledig ontmoedigen door te laten zien hoe verschrikkelijk de wereld kan zijn.
Vandaag deel ik drie documentaires die dat effect op mij hadden. Ik heb nu gekozen voor één onderwerp, arbeidsomstandigheden, omdat dat iets is waar ik veel meer mee doe in mijn dagelijks leven nu ik er, onder andere door deze documentaires, meer over weet – maar als jullie het interessant vinden deel ik graag documentaires over andere onderwerpen.
Een meisje, even oud als ik, bijna dezelfde naam als ik. Maar dan werkt zij dagenlang in een spijkerbroekenfabriek in China, waarbij overwerken tot ver na middernacht echt geen uitzondering is en een salaris van zes dollarcent per uur de norm. De film komt uit 2005 en is dus al best wel oud, maar als je wil weten wat dat ‘Made in China’-merkje eigenlijk in je kleding doet, is dit een goede introductie.
Deze film gaat over een Deense man die al jarenlang alleen maar belt met zijn Nokia. Als hij hoort van het bestaan van conflictmetalen, metalen die de burgeroorlog in Congo financieren, vraagt hij zich af of Nokia daar ook gebruik van maakt of niet. Als hij bij Nokia gaat navragen, wordt hij van het kastje naar de muur gestuurd. Dan besluit hij om zelf naar Congo te vliegen en te kijken hoe het daar echt gaat, hoe gevaarlijk die reis ook lijkt te zijn. Hij komt met indrukwekkende verhalen thuis – maar daar lijken de telefoonbedrijven niet in geïnteresseerd. De documentaire komt uit 2010 en is dus een klein beetje gedateerd. Toch maakte hij veel indruk op me, omdat ik geen idee had van het verhaal achter mijn telefoon.
Dit is eigenlijk geen documentaire maar een tv-serie, waarin Nederlandse jongeren op zoek gaan naar de oorsprong van producten die zij gebruiken, zoals kleding en schoenen. Ze komen terecht in sweatshops en op vuilnisbelten, ontmoeten de mensen die daar elke dag werken en ontdekken hoe veel ellende er schuilgaat achter spullen die hier gewoon in de winkel liggen. Toen ik deze serie voor het eerst zag had ik oprecht geen idee dat er zulke verhalen schuilen achter alles wat ik gebruik. Het is een wereld waar ik nog nooit van gehoord had.
De serie is gebaseerd op een reeks Britse series: Blood, Sweat and T-shirts gaat over kledingproductie, Blood, Sweat and Takeaways over voedselproductie in Azië en Blood, Sweat and Luxuries gaat over de productie van luxegoederen in Afrika.
Dit artikel verscheen eerder op Mirthes blog: Dwaalsterren.
