Ik ben opgegroeid met twee peettantes en mijn oom valt op mannen. Daar heb ik nooit iets raars aan gevonden. Soms vergeet ik dat er lang niet overal zo normaal over homoseksualiteit wordt gedacht als wij in Nederland doen. Zelfs in Nederland kunnen nog genoeg mensen er moeilijk doen, maar vergeleken met de landen waar het homohuwelijk verboden is of homoseksualiteit je de doodstraf kan opleveren, zijn we ontzettend tolerant. Nu ik in Iowa zit, word ik me daarvan pas bewust.
Hoe Poetin over homoseksuelen denkt, is ondertussen wel duidelijk. Daar ga ik verder geen aandacht aan besteden. Ook Oeganda kwam laatst in het nieuws vanwege de anti-homowet. Toch is in 67 andere landen homoseksualiteit nog steeds een misdrijf en in een handvol islamitische landen zoals Iran en Saoedi-Arabië staat er zelfs de doodstraf op. Dit steekt fel af tegen de slechts vijftien landen waar het homohuwelijk legaal is.
Hier in Amerika is het homohuwelijk momenteel een grote kwestie. In achttien staten is het legaal en in dertig staten is in de grondwet opgenomen dat een huwelijk een verbintenis tussen man en vrouw moet zijn. Iowa – de staat waar ik dit jaar verblijf – was in 2009 de derde staat om het homohuwelijk legaal te maken. Toch is lang niet iedereen het hier mee eens, bleek toen ik een gesprek met een vader van een vriendin had.
Het was vroeg in de ochtend, de dag na homecoming en omdat ik als enige van mijn vriendinnen al wakker was, besloot ik om alvast naar boven te gaan. Zodoende praatte ik via Whatsapp een beetje met het thuisfront, totdat een voor mij nog onbekende man met een krant de keuken ingelopen kwam. Ik ging ervan uit dat het de vader van mijn vriendin was en begon een gesprek met hem. Het begon oppervlakkig met de vraag die ik als uitwisselingsstudent al meerdere keren heb moeten beantwoorden: “Hoe vind je het hier in Amerika?” Het antwoord is altijd hetzelfde. Niet helemaal eerlijk, maar precies wat de mensen willen horen. “Heel leuk!”
Meestal vragen mensen daarna naar de verschillen, maar deze man vervolgde mijn antwoord anders. Hij vertelde dat hij Amerika steeds minder leuk vind worden. Dat Amerika te ‘vrij’ werd. Dat ondertussen cannabis voor medicinale redenen al in 21 staten gelegaliseerd is, dat vond meneer al verschrikkelijk, maar waarmee Amerika echt de plank missloeg, was met het accepteren van het homohuwelijk.
Deze man, hoogopgeleid en arts van beroep, was van mening dat het homohuwelijk echt niet kon. Terwijl ik verbijsterd naar zijn opmerkingen stond te luisteren, raasde hij door over hoe messed up Amerika geworden was. Hoewel homoseksualiteit bijna vijf jaar in Iowa legaal is, was hij het er nog steeds niet mee eens. “Als je het homohuwelijk legaal maakt, dan kan je ook meteen seks met dieren gaan toestaan.” Dat was letterlijk een van zijn uitspraken. (Dan wel in het Engels). Hij vreesde zelfs voor de ondergang van Amerika, mocht het zo door blijven gaan.
Het was misschien wel een van de meest choquerende cultuurverschillen die ik hier heb meegemaakt en ik kan nog steeds niet begrijpen dat er mensen zijn die zo over het homohuwelijk denken. We zijn allemaal mensen en wanneer we verliefd worden op een ander, moeten we in de kans krijgen om met diegene te trouwen. Ik hoop dat over een paar jaar iedereen zich realiseert dat het onzin is dat we homoseksuelen anders behandelen. Ooit zullen kinderen bij geschiedenis leren dat het homohuwelijk ooit niet toegestaan was en zich voor de mensheid schamen, net als wij nu doen met de slavernij en apartheid. Een mens is een mens en ieder mens verdient dezelfde rechten.
