Terwijl op dit moment het parlement van de Krim-republiek per decreet instemt met aansluiting bij Rusland, moet er in Brussel flink wat meubilair door het kantoor van Guy Verhofstadt en dat van VVD-politicus Hans van Baalen gesmeten worden. Waar zij op de barricades van Kiev predikten dat Oekraïne succesvol de ‘dictator’ Janoekovitsj verjaagd had, en dat de ‘revolutie’ succesvol gewonnen was, blijkt nu dat Vladimir Poetin aan het langste eind trekt.
Het spelletje blufpoker is er eentje die de Russen al sinds jaar en dag het sterkst van Europa beheersen. Russische spierballentaal lijkt dan ook wel inherent te zijn aan de positie van President van de Russische Federatie en met name Poetin heeft hiermee zijn positie nagenoeg onaantastbaar gemaakt.
Met deze harde manier van politiek staan de Russen lijnrecht tegenover de vaak zalvende woorden van de Europese Unie, waar vrede en eenheid centraal staan. Juist deze zalvende woorden kosten ‘Brussel’ eens te meer de kop en samen met de loze woorden van Barack Obama staat het Westen voor de tweede keer in korte tijd (Syrië) voor joker op het mondiale politieke toneel.
Dat heeft natuurlijk ook te maken met de economische verbondenheid die wij hebben met de hele wereld. Doodsbang als dat we zijn durven leiders als Rutte, Cameron, Hollande en Merkel niet met méér te komen dan slechts waarschuwingen richting het adres van Poetin en zijn stromannen Janoekovitsj en Assad.
Hier wordt node een Churchill gemist, iemand die de retoriek van harde mannen begreep en niet schuwde en daarmee een natuurlijk respect afdwong. Kunt u zich voorstellen hoe Poetin zich schaterend van het lachen heeft moeten vasthouden toen hij las dat ‘onze’ Minister van Buitenlandse Zaken Timmermans Poetin toch echt ‘waarschuwde’ dat hij zijn troepen moet terugtrekken uit de Krim?
Angela Merkel had echt gelijk toen ze zei dat Poetin in een andere wereld leefde, maar misschien moeten onze wereldleiders zich eens in die wereld verdiepen om de wijze les te leren dat dit soort mannen niet zwichten voor boze vingertjes en halfbakken sancties.
Diplomatiek staan Europa en de Verenigde Staten voor een moeilijke zaak. Dat de Krim Russisch wordt, lijkt alleen de Oekraïense regering niet te willen inzien. Echter wat zorgwekkend is, is dat Poetin niet alleen toestemming vroeg voor militaire actie op de Krim, maar in heel Oost-Oekraïne.
Het gemak waarmee Poetin een nieuwe periode van russificatie lijkt in te luiden moet op z’n minst zorgwekkend zijn voor voormalige Sovjetlanden die aansluiting zochten en zoeken bij Europa. Niet voor niets luidden Polen en de Baltische staten de noodklok bij de overige NAVO-landen, zij vrezen dat Rusland hen weer in een Russische invloedssfeer wil trekken.
Voor economische sancties zwicht Poetin niet, dat is een taal die hij niet verstaat en nooit zal willen leren. Wellicht moeten de regeringsleiders in Brussel en Washington zich maar eens verdiepen in de geschiedenis en eensgezind hard optreden tegen Moskou. Anders is een lastige periode voor de stabiliteit in Oost-Europa met als lachende winnaar Vladimir Poetin het vooruitzicht.
