Met de titel Abandoned City wil Hauschka vooral het gevoel vatten dat hij heeft wanneer hij achter zijn geprepareerde vleugel aan het componeren slaat. Een vreemde mix van diepe eenzaamheid en even intense gelukzaligheid, iets wat hij herkent in de beelden die hij vond van verlaten steden. Plekken waar ooit mensen al hun geluk en liefde deelden maar vervolgens om verschillende, vaak economische, redenen én masse hebben verlaten. Geleefde en gebroken architectuur waarin enkel nog het verleden echoot, maar de wind de toekomst allang naar elders heeft gebracht.
Een passende titel, aansluitend eigenlijk bij al het werk van de pianist. Die mix van afgesloten, eenzame euforie zit namelijk in al zijn platen. Foreign Landscapes, Ferndorf, Snowflakes & Carwreckes of Salon Des Amateurs (om willekeurig wat titels te noemen) dragen allemaal dat zelfde fijne gevoel van een verlaten wereld in zich. Bij Abandoned City komen dan ook werkelijk de beelden van spooksteden voor drijven. Niet in de laatste plaats omdat veel van de nummers ook genoemd zijn naar verlaten plaatsen. Dat is echter niet het complete verhaal achter deze plaat. Hauschka is vader geworden. Iets wat hem klaarblijkelijk een explosie aan inspiratie heeft gegeven. Begrijpelijk, al is het alleen dat met elke eersteling ook het besef van de eigen vergankelijkheid wordt geboren.
Gegarandeerd dus dat dit de bron is voor de vreugde die door de verlaten stad galmt, de hoop die uit de geprepareerde vleugel klinkt. Zo heeft ‘Agdam’ een zekere springerige vrolijkheid in zich, veel al gecreëerd door het dance georiënteerde ritme en is ‘Sanzhi Pod City’ (een verlaten stad met het uiterlijk van de toekomst) tussen alle spanning door een compositie vol hoop. Het zijn nummers die de tijd even, heel even stilzetten, en kleine zachte zonnestralen werpen op zaken die voorbij zijn, de mooiste kant van de vergankelijkheid belichtend, dat alles ooit begonnen is.
