Het klimrek, de glijbaan en de houten bankjes van het Paduaplein zijn verregent en verlaten. In de verte klinken vage klanken van een lied van vaderlandse bodem. Het Jij denkt maar dat je alles mag van mij komt overgewaaid uit het verzorgingstehuis, waar de bewoners bezig zijn met hun favoriete vrijdagavondbesteding: de ouderensoos.
Tot aan deze avond bestaat er maar één soos in mijn innerlijke woordenboek: de jeugdsoos. Als dertienjarige volledig opgaan in de Plopdans en na afloop stiekem friet halen bij de snackbar om de hoek. Daarna kwam de Trendparty. Een feest zonder alcohol en geen toegang boven de zestien lentes. Gelukkig mag je wel gewoon binnen roken. Als nuchter mannetje ging je naar binnen om als een goed doorgerookte zalm de feestzaal weer te verlaten. De roze gloed van de liters Fristi nog op je gezicht. Ladderzat.
Sinds vandaag is er dus een tweede soos. Op de ouderensoos gaat het er wel iets anders aan toe. Een zanger brengt de Hollandse glorie ten gehore en een handjevol vrijwilligers dansen met de opaatjes en omaatjes. Mevrouw Timmermans schuurt als een volleerd houttechnicus langs het verschrompelde scrotum van meneer Janssen en de heer Jacobs schenkt de inhoud zijn vierde jonge jenever van het uur in zijn keelgat. Als afsluiter van de avond nog één keer het vrijheidsdansje uit ’45. Omdat ‘ie zo leuk is.
Waar wij om half twaalf onder de wol lagen om onze Fristiroes uit te slapen, gaan de oudjes hendig nog een paar uurtjes door. Het Paduaplein swingt rustig mee op de klanken van Frans Duits en consorten. Gelukkig is het volgende week bingoavond.
Bram Steenbeek woont aan het Tilburgse Paduaplein en daar gebeurt nogal wat. In Vanaf het Paduaplein houdt hij de gebeurtenissen bij.
