Soms lees je van die brieven die gewoon té briljant zijn om ze iemand te onthouden. Zoals deze, van Wouter van Oorschot. Wouter is uitgever en reageert op een brief van een stel derdejaars studenten dat hem graag voor de camera wil hebben om zijn mening te geven over het Blogbal (een jaarlijks evenement voor bloggers, de ‘dwarse tegenhanger’ van het Boekenbal – u kent het niet). Wat volgt, is één van de meest geniale replieken die iemand had kunnen verzinnen. Er zat kennelijk een hoop frustratie bij Wouter van Oorschot, want z’n brief is een lange, haast psychologische leegloopsessie, vol venijn, onbegrip en lang opgekropte woede. Desalniettemin enorm vermakelijk, dit soort dingen maakt je dag. Dank, Wouter!
