Ik weeg 60 kilo, ben 1.78 meter lang en kan eten wat ik wil zonder een grammetje aan te komen. Je zou denken dat ik mijn geluk niet op kan. Helaas lijk je tegenwoordig niet meer tevreden te mogen zijn met je lichaam wanneer je niet bij de vrouwen hoort die horizontaal gezien wat breder zijn dan de gemiddelde vrouw. Foto’s met teksten als “bones are for dogs” vliegen je om de oren tijdens het dagelijkse bezoekje aan Facebook. Dat mag wel eens afgelopen zijn.
Zowel dunne als vollere vrouwen krijgen aandacht. Dunne vrouwen in het dagelijks leven, volle vrouwen op social media of in een reclame. De aandacht voor vollere vrouwen lijkt in het dagelijks leven nog te worden weggemoffeld, dunne vrouwen lijken daarentegen wél in de spotlights te mogen staan. En dat is echt niet altijd leuk, kan ik je uit ervaring vertellen.
Onlangs zat ik in de bus met twee bejaarde vrouwen en een vrouw van middelbare leeftijd. Voordat ik de bus uitging wilde de vrouw van middelbare leeftijd uitstappen, ze was duidelijk wat zwaarder dan ik, maar dat deed er op dat moment nog niet toe. De vrouw vroeg of ze er langs mocht, wat vervolgens gebeurde zonder wat te zeggen. Toen mijn halte naderde en ik langs de overgebleven vrouwen wilde om uit te stappen, kreeg ik daarentegen een “ach, dat dennetje kan er gelukkig makkelijk langs” naar m’n hoofd gegooid. Ik reageerde er met een ongemakkelijk lachje op. Je moet wat.
Iedereen kent wel één of meerdere reclames van Dove. Het merk laat in hun reclames verschillende keren schaars geklede, volslanke, vrouwen zien die trots zijn op hun lichaam. Waarschijnlijk is het vertonen van deze volslanke vrouwmensen een tegenreactie op het heersende magere schoonheidsideaal. Met andere woorden maken de reclames van Dove kenbaar dat vrouwen met rondingen óók mooi zijn. Fantastisch natuurlijk, totdat het tij zich keert. “Je bent mooi zoals je bent” lijkt ineens veranderd te zijn in “je bent mooi met rondingen”.
Deze verandering is eveneens op Facebook merkbaar in de vorm van teleurstellende, maar toch ook stompzinnige, foto’s met teksten. Een leuk voorbeeldje: “real women have curves”. Oké, die heb ik niet, dus ik ben altijd benieuwd wat ik dan eigenlijk wél ben. Een uitgemergelde dinosauriër? Een windhond? Of gewoon nep? Nee, inderdaad, geen van allen. Hoe gek het ook klinkt; ik ben een echte vrouw.
Als je het mij vraagt zijn de foto’s met opmerkelijke teksten niets anders dan het opkrikken van de eigenwaarde van volslanke vrouwen, ten koste van de dunnere exemplaren. Waar we dat aan te danken hebben weet ik niet. Eerst waren vollere vrouwen slachtoffer van het heersende magere schoonheidsideaal, nu zijn degenen die aan het magere schoonheidsideaal voldoen de dupe van uitspraken die erop neerkomen dat alleen vollere vrouwen echt zijn. Is dit nou het befaamde jojo-effect?
