De meeste burgers lijken geen zin te hebben om aanstaande woensdag naar de stembus te gaan voor de gemeenteraadsverkiezingen. Wat doe je dan als kandidaat om onder de aandacht te komen? Bij D66 Amsterdam is het antwoord: je maakt een profiel aan op de homoseks-app Grindr en daar is de media-aandacht al. Hoe verloopt het campagne voeren onder hitsige homo’s? Lukt het om de standpunten van D66 bekender te maken bij de doelgroep? Chris Aalberts vroeg het aan Pieter Rietman, een van de twee Amsterdamse Grindr-politici.
“Ik was hiervoor afdelingsvoorzitter en campagneleider van D66 Amsterdam West en nu ben ik lijsttrekker. Je bent dan een publiek figuur,” vertelt Rietman. “Het is niet zo dat als ik iets zeg, het meteen in de Volkskrant staat, maar het komt soms wel op Amsterdam FM of iemand zegt er op Twitter iets over. Ik ben wel meer gaan opletten. Ik fiets niet meer door rood. Maar ik ga gewoon uit in het weekend tot vijf uur en ik heb wel een privéleven.”
Dus je mag niet door rood rijden als politicus maar wel op Grindr?
“Ik zat er al op. Ik ben ook weleens herkend. Sinds september heb ik een relatie, maar daarvoor gebruikte ik het ook. Toen probeerde ik er weleens een date uit te slepen. Nu is het om te zien wat mijn marktwaarde is: Word ik nog een beetje aangesproken de laatste tijd?
“Nu ik als politicus op Grindr zit krijg ik veel meer reacties. Er zitten hele inhoudelijke reacties tussen. Je hebt mensen die zeggen: ‘waarom zou ik op jou stemmen?’ En dan zeg ik: ‘omdat ik me ga inzetten voor een groen, ondernemend en tolerant Amsterdam.’ Dan vertel ik waar ze meer informatie kunnen vinden. Soms is het oppervlakkig, soms diepzinniger.”
Wat was precies het idee hierachter?
“Jan-Bert Vroege en ik hadden een bijeenkomst voor LGBT’s in Amsterdam West met de organisator van de Marokkaanse boot bij de Gay Pride, de maker van de film I am gay and muslim en iemand van het Milkshake-festival. Dat is een gay-friendly festival in Westerpark. Voor die bijeenkomst moesten we publiek hebben. Toen bedachten we dat we een D66-logo in ons Grindr-profiel zouden zetten. Dan spreken mensen ons aan en dan zouden we zeggen dat er zondag een bijeenkomst is.
“Zo is het begonnen en toen is het heel makkelijk gegaan. We hebben een persberichtje in elkaar geflanst en screenshotjes gemaakt. Best wel kneuterig dus. Het was ook geen persbericht waar lang over nagedacht was. Mijn inschatting was dat het retweets zou opleveren en aandacht in het Parool. Maar het ging naar de landelijke media en naar de internationale media en toen kwam er weer nieuws in de lokale media dat we in de internationale media hadden gestaan. Hoogst merkwaardig dat mensen nu in de New York Times kunnen lezen dat ik ‘openly bisexual’ ben.”
Het heeft allemaal wel bar weinig met inhoud te maken.
“Het heeft mij de kans gegeven om in de media te vertellen wat wij te bieden hebben voor LGBT’s [term voor homo’s, lesbo’s, biseksuelen en transgenders, CA]. Er zijn vier punten waar je iets aan kunt doen: anti-discriminatieprogramma’s, ruimte voor roze horeca, ruimte voor roze ouderen in het woonbeleid en voorlichting op scholen.
“Niemand is tegen anti-discriminatieprogramma’s. Het verschil met andere partijen is dat wij vinden dat die voorlichting verplicht moet zijn en ook op basisscholen gegeven moet worden. Ik kan mij goed voorstellen dat je aan kinderen op de basisschool vertelt: misschien word je als jongen verliefd op een meisje, maar je kunt ook verliefd worden op een jongen. De meerwaarde hiervan is dat je door de jaren heen steeds wordt geconfronteerd met het feit dat er verschillende manieren zijn om je seksualiteit te beleven en dat je daar tolerant in moet zijn. Je moet daar vroeg mee beginnen.”
Roze ouderen zijn een ander speerpunt, maar de bejaardenhuizen gaan dicht.
“Bij het woonbeleid geldt dat groepen roze ouderen soms bij elkaar willen wonen. Ze hebben relatief vaak geen kinderen die op bezoek komen, dus ze hebben elkaar nodig voor wat aanspraak. En in een regulier verzorgingstehuis is de zorgverlener vaak niet ingespeeld op roze ouderen, waardoor ze soms alsnog terug de kast ingaan. Je moet het dus faciliteren als roze ouderen ergens samen willen wonen. Als we iets nieuws bouwen, heb je als bestuurscommissie er iets over te zeggen hoeveel procent sociale woningbouw is. Daarbinnen kun je gaan invullen dat je een deel studentenwoningen wilt of dat er een ouderencentrum moet komen voor roze ouderen.
“Het gaat er bij deze punten veel meer om hoe je het uitdraagt dan om wat je vindt. Het gaat om houding, ga je je de komende vier jaar echt voor deze punten inzetten? Maar mensen op Grindr willen meestal niet over deze onderwerpen praten. Je kunt je afvragen of als je homo bent, je LGBT-standpunten het belangrijkst vindt. Zij willen ook gewoon weten of je voor of tegen extra parkeerplaatsen bent of voor bezuinigingen op buurthuizen.”
Ook bij roze horeca kunnen jullie weinig doen. Dat bepalen ondernemers.
“Op een gegeven moment ontstaat ergens een homo-uitgaansstraat. Een paar jaar geleden zaten er opeens een paar homokroegen in de Kerkstraat. Maar zo gedetailleerd staat dat niet in het bestemmingsplan. Als die homokroegen daar ontstaan, moet je dat gaan faciliteren. Dan moet je met de ondernemers in gesprek over hoe we er samen voor kunnen zorgen dat het roze karakter van die straat behouden blijft. Dat doet stadsdeel Centrum in de Reguliersdwarsstraat. We maken met ondernemers afspraken hoe we die straat aantrekkelijk houden. Je geeft die ondernemers bijvoorbeeld een vergunning om een roze kerstmarkt te mogen beginnen. Je moet ook op zo’n manier faciliteren als er een gay-straat in stadsdeel West ontstaat.”
Worden er ook homo’s weggetreiterd in Amsterdam West?
“Dat is veel gebeurd. Vreselijk!”
Dat probleem staat in geen relatie tot al die andere standpunten.
“Anti-discriminatieprogramma’s en voorlichting vormen de preventiekant om ervoor te zorgen dat dat niet gebeurt. Op het moment dat in Bos en Lommer een homoseksuele restauranteigenaar met zijn vriend worden weggepest en bespuugd, is het kalf verdronken en dempt men de put. Die jongens worden natuurlijk opgepakt en bestraft. Na zo’n voorval wordt opeens het COC uitgenodigd maar men had er natuurlijk al twee jaar eerder moeten zijn.”
Je wordt gekozen in een bestuurscommissie. Dat is een adviesorgaan van de gemeenteraad en heeft nauwelijks eigen bevoegdheden. Wat kun je wel doen?
“Ik ben voor een groen, ondernemend en gastvrij Amsterdam West. Over vier jaar staan er in Amsterdam West meer auto’s onder de grond in parkeergarages, hebben we meer palen voor het opladen van elektrische auto’s en hebben we minder regels die car sharing in de weg staan. Het wordt makkelijker gemaakt om een auto te delen. Nu kun je vaak parkeergarages niet in of is er gedoe met parkeervergunningen. Dat gaan we oplossen.
“Amsterdam West moet ook ondernemender worden. Dus geen problemen meer als bij Pop Up Store Jan Eef. Daar kun je dingen kopen en wordt koffie geschonken. In de regelgeving moet meer ruimte komen voor dit soort mengformules. Bij die popup-store moest men binnen een week aan tien heftige eisen voldoen omdat men anders een dwangsom kreeg. Je mag behalve in horeca nergens alcohol schenken en die regel is goed, maar we vinden dat je soepeler moet zijn in de handhaving. Af en toe je klanten een glas wijn aanbieden is fundamenteel anders dan dat je elke avond biertjes staat te tappen.”
Dus eens per week mag wel maar elke dag niet? Twee keer in de week? Drie keer?
“Je moet daar redelijk in zijn. Je moet goed weten wat er in die zaken gebeurt en niet meteen schermen met dwangsommen. We hebben meer redelijkheid nodig in hoe de overheid opereert. Er wordt te veel van regels uitgegaan. Dit is het grijze gebied tussen beleid en uitvoering. Je kunt dan ook beleid opstellen over hoe je het beleid uitvoert. Het kan zijn dat je afspreekt dat als je mensen een glas wijn geeft waarvoor niet afgerekend hoeft te worden, je dat niet handhaaft.
“Amsterdam West moet ook gastvrij zijn. Dat betekent dat als je hier komt als toerist, expat of migrant dat je alle mogelijkheden moet hebben om hier te aarden. D66 wil Engels als tweede taal in Amsterdam. Ook aan het loket van het stadsdeelkantoor moet je in het Engels geholpen kunnen worden.”
Maar niet in het Turks, neem ik aan?
“Ik ben daar niet principieel tegen. Engels is een taal die heel veel mensen spreken. Volgens mij is er heel weinig vraag naar een Turks loket. Bij Engels is dat er wel. Je hebt hier het Milkshake festival. Zij hebben tickets verkocht aan veertig verschillende nationaliteiten. Mensen uit Brazilië en de VS zijn hier gekomen om naar dat festival te gaan. Dan ga je als toerist van Schiphol naar Westerpark en dan moet je goed geholpen kunnen worden in het Engels. Anders maakt dat geen gastvrije indruk. Dat maakt uit voor of mensen blijven komen en of investeerders willen investeren.
“Het gaat over kleine, praktische dingen. Dat het over kleine dingen gaat is terechte kritiek op de bestuurscommissies, maar dat het over praktische dingen gaat vind ik juist erg leuk.”
Chris Aalberts sprak Pieter Rietman dinsdag 11 maart bij Pacific Parc in Amsterdam West. Dit is een geautoriseerd interview.
