Een jongere, idealistischere, nog niet door de buitenwereld verharde versie van brUmar: Graurie. Refresh-hoofdredactrice Grieke en TPO-stagiaire Laurie schrijven elkaar wekelijks over actualiteiten die enig belang hebben voor hun generatiegenoten.
Morgen ga ik voor het eerst stemmen. Ja, echt. En ik mag stemmen in een kleine kutgemeente waar ik eigenlijk nooit ben. Tenzij ik slaap. Maar goed, als pro-intellectuele, pretentieuze hipster ging ik toch even die stemwijzer invullen. (Ik ben namelijk van mening dat niet stemmen een verspilling van ons democratisch recht is en ik ben dan weer geen voorstander van verspillen). Bij 26 van de 28 stellingen vulde ik echter ‘geen van beiden’ in. Het interesseerde me namelijk niet. Maar dan ook echt niet. Nee, zelfs niet tot hoe laat de horeca open is. Als het lokale café sluit, verkas je wat mij betreft ergens anders heen. Of er nou wel of geen coffeeshop komt, aan die wiet kom je toch wel. Of er nou een glas- en tuinbouwkas of een weiland staat, who cares. Ik niet in elk geval. En geen extra tramverbinding van A naar B? Dan fiets je wat langer. Maar goed, nu komen de lokale politici met: Ja, maar het gaat ook om woonvoorzieningen voor studenten!
Begraaf me bij voorkeur levend als ik ooit besluit in dit dorp te blijven wonen.
De enige reden waarom ik me überhaupt ging verdiepen in de gemeenteraadsverkiezingen is vanwege de transitie van jeugdzorg naar gemeenten. Ik schreef vorig jaar een achtergrondverhaal over de jeugd-ggz en sindsdien heeft het me niet meer losgelaten. Opvallend is dat van de lokale partijen waar ik uit kan kiezen, er bijna geen één een duidelijk speerpunt heeft omtrent deze kwestie. Het blijft allemaal in het gewis en volgens mij snapt niemand er iets van. Maar goed, dat krijg je als ambtenaren psychische hulpverlening moeten gaan regelen. Gelukkig hebben we wel speerpunten over wegen verlengen en hondenbelasting. Als een van deze partijen een goed en duidelijk plan van aanpak had omtrent de jeugdzorg en jeugd-ggz, had ik daarop gestemd. Gemiste kiezer, zullen we maar zeggen.
Het bovenstaande over lokale politiek komt misschien een beetje cynisch over, maar natuurlijk begrijp ik het doel van gemeenteraden wel. Ik voel me alleen nogal verloren in onze maatschappij als ik zie waar ze zich druk om maken. Ze zouden zich met veel belangrijkere dingen bezig moeten houden. Namelijk met de mensen die steun van de overheid kunnen gebruiken. Ouderen, mantelzorgers en mensen met fysieke en psychische handicaps. Niet met mensen die hun shit zelf allemaal kunnen regelen. Of mensen die een coffeeshop of tomatenkwekerij willen beginnen.
Ik weet nog niet op wie ik ga stemmen. Het wordt een blanco stem of een impulsieve YOLO-beslissing, gebaseerd op een mooie man in D66-jasje die voorbij loopt. Jij staat op de lijst van een politieke partij in jouw woonplaats, dus jij denkt er ongetwijfeld anders over, maar die lokale verkiezingen maken bij mij niet zo veel los. Behalve deze brief.
Groetjes thuis!
