“Pieter Hilhorst is de vleesgeworden reïncarnatie van Job Cohen in de media. Dat gevoel bekroop me woensdagavond toen ik de Amsterdamse wethouder zijn partij, de PvdA, voorgoed de diepte in zag trekken. Van ombudsman bij de VARA naar de politiek. Hilhorst bewijst dat die overstap hem binnenkort noodlottig gaat worden”.
“Zo langzamerhand durf ik te concluderen dat de criteria, waarop de PvdA zijn lokale en landelijke politici kiest, op zijn minst dubieus genoemd mogen worden. Onder het vergrootglas van de media wordt dat keer op keer bewezen. Pieter Hilhorst, wethouder van financiën, onderwijs en jeugdzorg, is daar nu de volgende exponent van”.
Mijn vader, fabrieksarbeider in hart en nieren, zei het altijd spottend. “Ik heb maar twee jaar BLO (Bijzonder Laag Onderwijs) jongen, maar zelfs een kind kan door de politiek heen kijken”. Niet om alsnog gelijk te krijgen, maar mijn inschatting van de ondergang van Pieter Hilhorst op 27 februari valt inderdaad ook in de categorie appeltje eitje. Een ander scenario was niet denkbaar.
Aangeslagen vrouwelijke partijgenoten in Nieuwsuur donderdagavond, want Pietertje is natuurlijk niet onaardig om te zien. Een eigenschap waar je doorgaans ver mee kunt komen in het politieke theater. En ik voorspel nu ook weer, Samson is binnenkort het volgende slachtoffer en ook de smoezelige partijvoorzitter Spekman ruimt het veld.
Toch is het verlies van de PvdA volledig ondergeschikt aan de man die wél ontegenzeggelijk veel charisma heeft en alle camera’s iedere dag weer warm laat lopen. Geert Wilders. Donderdag vierde hij zijn eigen overwinning, terwijl hij nauwelijks mee deed aan die gemeenteraadsverkiezingen.
“De bekende verkiezingsretoriek van Wilders. Zuigen, prikken, shockeren en met altijd het gewenste resultaat. Citaten in alle media, discussies op de radio en tv over zijn gedrag, dus ultieme free publicity voor zijn partij. Wilders weet als geen ander hoe hij zijn propagandamachine zelf moet besturen, daar heeft hij geen hulp of dure adviseurs bij nodig. En bij iedere talkshow staat hij nummer één op het verlanglijstje.”
De propagandamachine van Geert, waar ik woensdag over repte, wierp inderdaad zijn vruchten af, want qua daadkracht wordt die zelfs vergeleken met de strategie van Joseph Goebbels. Het meesterbrein achter Adolf Hitler, want die moest het nu juist niet van zijn uiterlijk hebben, zoals Pieter Hilhorst. “Willen jullie meer of minder Marokkanen” lijkt mij een gevalletje opjutten voor de rechtbank, de honderd aangiften ten spijt. “Minder” scandeerde de zaal en Wilders riposteerde gretig “Dan ga ik dat regelen.”
Waarmee hij volgens mij niet beweert dat hij die groep wil deporteren, dus een vergelijking met Hitler en Goebbels gaat sowieso mank.
Voor de rechtbank, met wederom de wufte en even geslepen Moszkowicz aan zijn zijde, zal Wilders zich eenvoudigweg verdedigen met het argument, dat het louter om criminele Marokkanen gaat. Veelplegers, jongens die een buurt terroriseren, mensen bedreigen, overvallen plegen, dus voer voor een politieke partij als de PVV, waarmee je je aanhang kunt vergroten.
En om alle commotie in de media te temperen, daar is de VVD en zelfs de PvdA het feitelijk ook mee eens, als ik Halbe Zijlstra en Diederik Samson goed heb beluisterd op de avond van de verkiezingen. Ze verpakken hun boodschap alleen diplomatieker en vooral hypocrieter.
In de tijd dat ik de eindredactie deed bij het RTL Nieuws liepen de discussies tijdens redactievergaderingen vaak hoog op over Pim Fortuyn. “Moet hij nu wel veel of weinig airplay krijgen?” was iedere middag een hot issue, en zorgde zelfs voor een voor- en tegen Pimkamp binnen het team. In de praktijk was Fortuyn heel vaak de opening van het bulletin.
Bij Wilders reageren de media niet anders. Aan het zorgvuldig analyseren van wat Wilders nu exact doet, roept en beoogt, wordt volkomen voorbij gegaan. Ook Nieuwsuur volgt de journalistieke lijn van uw en mijn onderbuikgevoelens. In wezen speelt de redactie net zo hard in op uw emoties, zoals Wilders dat doet.
Tot slot de moedige PVV-dissident Roland van Vliet, net zoals Wilders tot vervelens toe veel in de herhaling donderdag op radio en tv. Onnozele hals, mijnsinziens, want dacht hij bij zijn aantreden in de politiek namens de PVV dat hij lid was geworden van een padvindersclub? Waar je als welp wél inspraak hebt mits je de akela of de hopman kunt overtuigen.
Van Vliet is naïef want hij had vantevoren ruim kunnen inschatten dat zijn eigen hopman een potentaat is, die én niemand naast zich duldt en geen enkele andere, afwijkende visie accepteert. Voorbeelden te over van weggelopen PVV-ers, zou ik zeggen Roland, dus je hebt zitten slapen.
Ik verheug me nu al op de nieuwe rechtzaak tegen Wilders. Geert als de spreekstalmeester van het mediacircus, die de regie nog géén minuut uit handen geeft.
