Ja zeker. Geert Wilders is te ver gegaan met zijn ongenuanceerde, discriminerende en met opzet herhaalde uitlatingen over ‘minder Marokkanen’.
Ja ja, het ging al jaren van kwaad tot erger met Geert Wilders, van de denigrerende kopvoddentaks, via zijn oorlogsretoriek rond de Statenverkiezingen van 2011, zijn ronkende Kamervragen (soms samen met de nu weggelopen prutser Joram van Klaveren), zijn treurige optreden rond het ‘Marokkanendebat’ tot en met de schunnige schoffering van PvdA-Kamerlid Khadija Arib – om een paar zaken te noemen waar ik de afgelopen vijf jaar over heb geschreven. Wilders radicaliseerde, vooral sinds het uit elkaar knallen van de gedoogcoalitie in 2012.
Ja ja ja. Wilders heeft zichzelf gediskwalificeerd voor deelname aan bestuur in stad en land. Maar dat vindt Wilders niet erg, want de kiesvereniging-Geert Wilders wil niet eens besturen. Het hoogste doel is het veilig stellen van Kamerzetels. Daarvoor zijn opwinding en aandacht met een schuin oog naar de opiniepeilingen voor Wilders belangrijker dan regeringsverantwoordelijkheid.
Heel weldenkend Nederland kan het dus eens zijn. Maar zo werkt dat niet in Nederland. Rond Wilders, die slechts in twee steden een lijst op de been kon brengen, is een complete hysterie uitgebroken. Waarbij het debat al snel niet meer alleen over Wilders ging, maar – zoals zo vaak – over de vraag wie er wel of niet deugen in dit land.
Boris van der Ham, voorzitter van het Humanistisch Verbond, publiceerde een nuchter artikel over de uitlatingen van Wilders, die hij overigens ondubbelzinnig veroordeelde. Maar dat laatste is voor sommigen niet genoeg. De oud-politicus van D66 wordt gekapitteld door oud-GroenLinks-leider Femke Halsema, omdat hij de PVV nog veel ondubbelzinniger had moeten veroordelen.
Denkt u nou niet dat Femke Halsema al die jaren de juiste lijn tegen Wilders heeft gevolgd. Joop-chef Franscisco van Jole neemt Halsema op zijn beurt de maat omdat ze in 2010 stelling nam tegen een tendentieuze Wilders-documentaire van Zembla, eveneens VARA. Dus omdat ze vier jaar geleden volkomen terecht kritiek leverde op propaganda van de publieke omroep, is ze met terugwerkende kracht medeplichtig aan de volgens Van Jole laffe opstelling van de media en daarmee aan de verdere opkomst van Wilders.
Het is alsof Grigori Zinovjev op zijn donder krijgt van Jozef Stalin, omdat hij de bolsjewistische paleiscoup van oktober 1917 niet gelijk enthousiast omarmde, maar pas na enkele dagen heel aarzelend zijn steun betuigde. Waarmee ik Van Jole overigens niet met Stalin wil vergelijken, want de VARA-opiniechef heeft geen miljoenen tegenstanders naar de Goelag gezonden.
Nu we toch bezig zijn met kromme historische vergelijkingen: Inderdaad, je mag overeenkomsten zien tussen Geert Wilders (“minder Marokkanen”) en Adolf Hitler (“minder Joden”) dan wel Joseph Goebbels. Het publiek van Wilders scandeerde “minder, minder!” toen hij vroeg of er meer of minder Marokkanen moeten zijn. Het publiek van Goebbels schreeuwde “ja, ja!” toen hij vroeg of ze de “totale oorlog” wilden voeren.
Maar mogen bij zulke vergelijkingen ook de verschillen worden benoemd? Hitler en Goebbels waren heer en meester in een totalitaire staat. Zij konden het inderdaad even regelen. Wilders daarentegen heeft totaal niets te regelen. De toch al kleine kans om ooit nog mee te kunnen regeren, heeft hij in de afgelopen dagen tot nul teruggebracht.
Hitler begon zijn carrière met een putsch, samen met de meest vooraanstaande generaal uit de Eerste Wereldoorlog. Met knokploegen maakte hij de straten vrij. In de Haagse straat voor de Bierkeller van Wilders stonden afgelopen woensdagavond de zelfbenoemde antifascisten, niet de Weer-Afdeling van de PVV.
Nee nee. Mark Rutte en Maxim Verhagen, die in oktober 2010 het gedoogavontuur met de PVV ingingen, zijn ook niet de moderne tegenhangers van Franz von Papen, de conservatieve Duitse politicus die Hitler in 1933 aan de macht hielp. De echte Von Papen liet toe dat Hitler zeggenschap kreeg over leger en politie, in een staat die al volledig was uitgehold door ondemocratisch straatgeweld. Mark en Maxim von Papen zorgden er daarentegen voor dat Adolf Wilders niets te vertellen kreeg, vooral niet over islam en immigratie, de twee speerpunten van de PVV.
Wie dergelijke essentiële verschillen achterwege laat, doet aan bangmakerij en vergroot alleen maar de door Wilders opgestookte etnische spanningen
Nuchterheid lijkt me een betere benadering van de steeds radicalere ramkoers van Wilders. Juist de collectieve hysterie maakt Wilders tot een held voor de harde kern van de PVV-aanhang, die hem vooralsnog door dik en dun zal blijven steunen.
Maar voor sommigen komt de Wilders-hysterie best goed uit. Het beste middel om leeglopende kerken weer eens vol te krijgen? Geert Wilders. Het mooiste argument om publiek te trekken op de steeds slechter bezochte toogdagen van René Danen en zijn extremistische vrienden? Nogmaals, Geert Wilders. De allerbeste propagandist van de politieke islam? Inderdaad, Geert Wilders. Het prachtigste alibi om niets te doen aan reëel bestaande problemen rond islam, integratie en immigratie? Opnieuw Geert Wilders. Kortom, als Geert Wilders niet bestond, dan moest hij worden uitgevonden.
Zoals columnist Rob Hoogland vanmorgen in de Telegraaf schreef: Er is een vacature voor “een politicus, die bereid is op een fatsoenlijke wijze op te komen voor de slachtoffers van het Nederlandse multiculturele drama”.
Niet als enige hoop ik dat Joost Eerdmans, op de vleugels van de overwinning van Leefbaar Rotterdam, met zijn partij het land in gaat. Met Wilders aan de zijlijn, of weggestuurd naar de kleedkamer, komt er wellicht weer ruimte om de grote sociale problemen rond de multi-etnische samenleving op een normale wijze te benoemen en aan te pakken.
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op de website van Carel Brendel.
