Moeiteloos speelt Jeroen Krabbé de legendarische balletneuroot Diaghilev versus icoon Nijinsky, maar auteur Arthur Japin geeft hem weinig materiaal om zijn tanden in te zetten. Gelukkig is bitch Beppie Melissen in the house om het publiek wakker te schrikken.
Als ervaringsdeskundige kan ik melden, dat je stevig in je schoenen moet staan om de brandende blik van Jeroen Krabbé te weerstaan. Als de man zijn aandacht op iets focust – bijvoorbeeld een verslaggever – dan zal hij niet rusten voordat dat object met huid en haar is opgegeten, of zich voor die tijd aan hem heeft overgegeven. Krabbé accepteert geen nonchalance, noch tijdens interviews, noch op de planken.
Diezelfde energie etaleert hij in het stuk Vaslav, waarin hij voor het eerst in tien jaar weer live op het toneel valt te aanschouwen. De rol van legendarische balletneuroot Sergej Diaghilev is een smakelijke kluif voor Krabbé, die wel raad weet met de wanhopige liefde van een oudere lelijke homoseksuele man voor de jonge balletgod Vaslav Nijinski (Maarten Heijmans). Jammer dat het toneelstuk van Arthur Japin hem weinig geeft, om zijn rol uit te bouwen. Vooral voor de pauze verzandt de Utrechtse auteur in teveel uitleg over de (waargebeurde) liefdesverhouding tussen de beast en zijn balletbeauty. Iedereen is vooral bezig uit te leggen wat er allemaal gebeurt in die roemruchte beginjaren van het Ballet Russe in Parijs. Nogal statisch. Gelukkig krijgt Krabbé nog een paar fijne oneliners mee om heelhuids te pauze te halen.
Daarna gaat het tempo omhoog, omdat iedereen zich voorbereidt op de comeback van Vaslav, die op een benefiet na jaren stilstand zijn kunsten zal vertonen. Diaghilev is niet uitgenodigd door mevrouw Nijinsky (Noortje Herlaar), omdat hij een slechte invloed op Vaslav zou hebben. Sergej beschuldigt haar ervan de balletloopbaan van Vaslav te hebben geruïneerd. Beppie Melissen krijgt als Vaslavs schoonmoeder de kans om de show te stelen met valse tussendoortjes en de prachtigste divajurken. Eindelijk wat pit in het geheel. Sowieso gaat iedereen prachtig gekleed en is het lege decor met strategisch geplaatste objecten fraai en functioneel tegelijk.
In Arthur Japins boek Vaslav kijkt de lezer door de ogen van drie personages (Vaslavs bediende, vrouw en ex-minnaar Sergej) naar de mysterieuze danser. Die methode werkt niet op de planken, omdat vooral Vaslavs bediende niet uit de verf komt. Winst is wel Maarten Heijmans (bekend van zijn Shaffy-rol op tv), die veel meer kleur aan de danser geeft dan het enigma in het boek. De beste scènes zijn dan ook Maartens confrontaties met Jeroen. Dan laat Jeroen zijn maniertjes achterwege en laat hij Sergej uitgroeien tot de gekwelde ziel, die de Rus was. Inclusief brandende blikken richting het (veelvuldig functioneel naakte) lichaam van Vaslav.
Vaslav, delamar.nl, Amsterdam, t/m 30 april
Neem nu een abonnement op het kanaal van smaakmaker Dirk Koppes
