In een verwarde column in NRC Handelsblad betoogt Ebru Umar dat Wilders heel Nederland een spiegel voorhoudt. Daarin is te zien, volgens Umar, de hypocrisie van de autochtone Hollander, die zijn verontwaardiging uitspreekt omdat Wilders zijn achterban ophitst als een bisyllabisch spreekkoor. Het argument dat ze daarvoor aanvoert is nogal opmerkelijk. Ze haalt namelijk “De Oorlog” erbij.
De redenering gaat als volgt: Nederlanders hebben in de oorlogsjaren massaal geholpen of toegekeken bij de deportatie van Joden. Daardoor schiet het hele volk in een “Jodenreflex” wanneer Wilders zijn inmiddels beruchte vraag stelt, en is er van “nuchter reageren” geen sprake meer. Tel daarbij op dat volgens Umar geen enkele Nederlander zit te wachten op meer Marokkanen en je snapt waarom de stoppen doorslaan als Wilders daar zo fijntjes op wijst.
“Dit oorlogscomplex zit diep, heel diep”, schrijft ze, “Terwijl het zo makkelijk is: mensen houden nu eenmaal niet van mensen die anders zijn”. Zijzelf beziet de oorzaak van de rel rondom Wilders’ verkiezingsrede “nuchter”, omdat ze niet is opgegroeid met “de geschiedenis van Nederland” en stelt dat het in dit verband een groot voordeel is “om geen ouders of grootouders te hebben die in het verzet hebben gezeten”.
Nuchter is ook hoe ze Wilders’ oproep aan zijn discipelen kwalificeert: gewoon een normale vraag, want laten we eerlijk zijn, wie wil er nou meer Marokkanen in Nederland? Misschien gaat het op dit punt mis in Umar’s hoofd, misschien ook elders, maar hier blijkt in elk geval dat het gebrek aan historisch besef, waar Umar zo hoog over opgeeft, de voedingsbodem is die een demagoog nodig heeft.
Want Wilders’ uitspraken op verkiezingsdag 2014 hebben niets, maar dan ook helemaal niets te maken met nuchtere vragen. Op zijn minst is de vraag of we meer of minder Marokkanen willen een retorische. Dat betoogt ze nota bene zelf: “Toen Wilders zijn zaal met volgelingen vroeg of zij minder Marokkanen wilden, was het antwoord een schot voor open doel”.
Het is hetzelfde soort goedkope retoriek, waarvan volksmenners zich door de eeuwen heen succesvol hebben bediend – tot op de laatste molecuul vergelijkbaar met de redekunst die het Derde Rijk zo groot heeft gemaakt.
Nederlanders die hun geschiedenis kennen weten dat. Er is een aanzienlijk deel van hen dat ervoor past de rampzalige fouten uit het verleden te herhalen, dat wijzer wil zijn dan hun ouders en grootouders. Zij zullen niet zo snel de fout maken die Umar maakt, en Wilders’ uitspraken afdoen als nuchter. Zij snappen wel dat Wilders een demagoog is die zijn volgelingen álles kan laten scanderen wat hij wil. Terwijl Umar naar eigen zeggen vruchteloos in het duister tast: “Als ‘gecultiveerde’ Hollander heb ik me er altijd over verbaasd dat Nederlanders landgenoten met een Nederlands paspoort de dood injoegen”.
Als de Tweede Wereldoorlog iets heeft aangetoond, dan is het wel dat niet alleen Nederlanders daartoe in staat zijn. Als er iets is wat we kunnen leren van onze geschiedenis, dan is het wel dat de laatste keer dat een volksmenner in macht bleef groeien op dit deel van het continent, dat heel beroerd afliep voor de wereld in het algemeen, en miljoenen minderheden in het bijzonder. Als er iets is waar Umar zich rekenschap van zou moeten geven, dan is het dat ze als Turkse Nederlander in dit land wordt omringd door de nazaten van mensen die erbij stonden terwijl de Joden werden gedeporteerd.
Maar dat wil ze allemaal niet. Umar heeft liever dat iedereen heel die stoffige geschiedenis met Davidsterren vergeet opdat de politiek correcte autochtoon niet meer in die malle “Jodenreflex” schiet als de PVV-leider zijn “nuchtere vragen” stelt. Want dat leidt alleen maar tot selectieve, hypocriete verontwaardiging, en daar is Umar absoluut niet van gediend.
Tim Notten is schrijver/publicist.
