Een piano, hier en daar wat drums, een bas en de stem van Jacqueline Govaert. Veel meer hoor je niet op Songs to Soothe, het tweede studioalbum van Govaert. Poppy jazz met rustige ‘verzachtende’ liedjes maken dit een perfecte plaat voor de zondagmiddag.
Jacqueline Govaert (1982) is vooral bekend van de vijf jaar geleden gestopte band Krezip. De in 1997 opgerichte band breekt dankzij een optreden op Pinkpop in 2002 door met de hit I Would Stay, een nummer dat menig mens nog niet vergeten zal zijn. In 2009 stopt de band, Jacqueline gaat door met zingen en brengt in 2010 haar eerste soloplaat Good Life uit. Daarna werkt ze samen met onder andere Relax, Beef, Armin van Buuren, Alain Clark en The Partysquad. Na bijna vier jaar is er nu eindelijk een tweede album van Govaerts hand.
Waar ze op Good Life nog duidelijk poplijn van Krezip volgt, is het op Songs to Soothe tijd voor totaal iets anders. Met de piano als basis waar de drums en bas slechts heel af en toe worden vergezeld door een hobo, trompet of fluit, gaat dit album de jazzkant a la Wouter Hamel en Ruben Hein op. Geen ingewikkelde pianoloopjes of drums die uit het ritme lijken, gewoon toegankelijke popjazz.
De meer uptempo nummers als You Lost Me en Glitter, Fame and Gold doen, mede dankzij de pianocompositie, een beetje denken aan Regina Spektor. Toch maken weinige instrumenten in combinatie met de het eigen stemgeluid van Govaert helaas wel dat het album soms een wat eentonig klinkt. Het duurt een paar keer luisteren voor nummers echt blijven hangen omdat veel nummers toch wat op elkaar lijken.
De nummers die wel blijven hangen, zijn toch wel de eerder genoemden (You Lost Me en Glitter, Fame and Gold) samen met Going Back Home en het titelnummer Songs to Soothe. Deze nummers bevatten in zowel de muziek als de zang net even wat meer variatie dan de rest. Ze springen eruit. De rest doet wat gezapig aan.
Songs to Soothe is niet ingewikkeld en dat maakt de plaat toegankelijk. Een heerlijk rustige plaat met niet teveel opsmuk. Dat maakt dat het niet blijft hangen en niet heel spannend is. Maar dat maakt het ook een plaat vol relaxte lenteliedjes die je op een fijne zondagmiddag aanzet terwijl de zon naar binnen schijnt en je een boek leest.
