Als kind van een Duitse moeder en Nederlandse vader, werd ik tweetalig opgevoed. Dit ging prima: ik sprak tegen mijn Duitse familie gewoon Duits en op school sprak ik Nederlands. Mijn moeder was degene die constant bij me was en toen we net na mijn eerste verjaardag verhuisden naar Nederland, sprak zij nog geen Nederlands. Hierdoor heb ik zowel Duits als Nederlands geleerd in mijn eerste levensjaren. Op een bepaald moment ging ik de talen door elkaar halen, omdat ze behoorlijk op elkaar leken. Ook was ik een stuk stiller dan de rest van mijn klasgenoten, waardoor mijn juf dacht dat ik een taalachterstand aan het ontwikkelen was. Mijn ouders werd aangeraden om te stoppen met Duits praten thuis. Zo gezegd, zo gedaan. En dat is iets waar ik nu jaren later nog steeds van baal.
Zodra ik mijn eerste Duitse lessen op school kreeg, bleek dat ik toch nog wel een voordeel had aan mijn Duitse achtergrond. Leestoetsen en luistertoetsen waren geen probleem, dat waren standaard negens en tienen. Het praten en schrijven daarentegen viel heel erg tegen. Omdat ik vooral Duits passief meegekregen had, kon ik het niet omzetten in het actieve gedeelte. Grammatica moet ik net als ieder ander leren en ook ik heb geen idee of woorden mannelijk, vrouwelijk of onzijdig zijn. Om nog niet eens te beginnen over de umlaut en de naamvallen. Dit had voor mij allemaal vanzelfsprekend kunnen zijn.
Het stoppen met het Duits was ook helemaal niet nodig. Ik heb nooit een taalachterstand gehad, ook al had ik het soms over een “Löwe” in plaats van een leeuw. Sterker nog, ik kon als kleuter al lezen en heb altijd extra werk gehad. Voor dictees heb ik nog nooit moeten leren en als 11-jarige legde ik mijn moeder de dt-regel uit. Waarom was het dan zo hard nodig dat mijn ouders stopten met de tweetalige opvoeding, terwijl het zoveel voordelen met zich meebrengt?
Een twee- of meertalige opvoeding zorgt ervoor dat kinderen sneller een metalinguïstisch bewustzijn ontwikkelen. Dit betekent dat kinderen eerder en beter kunnen nadenken over taal. Dit is niet alleen een voordeel voor de tweede taal, maar ook voor de moedertaal. Het blijkt zelfs zo te zijn dat je hersencapaciteit in het algemeen verhoogd wordt en dus ook bijvoorbeeld de bèta-kant wordt gestimuleerd. Daarnaast is het een groot voordeel om al een tweede taal vloeiend te spreken, zeker wanneer het een taal is die niet op school gegeven wordt. Het vloeiend spreken van meerdere talen is bijvoorbeeld een voordeel wanneer je gaat solliciteren. Daarnaast is het ook op sociaal vlak van belang, wanneer een van de ouders niet de Nederlandse nationaliteit heeft. Ik heb namelijk nooit een band opgebouwd met de Duitse kant van mijn familie, puur vanwege de taalbarrière.
Hoewel ik dus nooit de hele taal heb geleerd, heeft het me echt wel voordelen gegeven. Daarnaast heeft het misschien ook wel de huidige interesse die ik voor andere talen heb, gestimuleerd. In ieder geval ben ik van mening dat een tweetalige opvoeding alleen maar toegejuicht zou moeten worden. Ik ben dan ook zeker van plan om mijn toekomstige kinderen tweetalig op te voeden.
