Hoewel ik me ergens goed kan voorstellen dat de Marokkaanse gemeenschap in Nederland zich zwaar vernederd voelt door de uitspraken van Wilders, is het toch vreemd dat de Marokkaanse gemeenschap nu weer iedere strohalm aanreikt om Wilders aan te pakken en in het verleden niet aan zichzelf heeft gewerkt om er voor te zorgen dat Wilders geen reden heeft om dit soort ongenuanceerde uitspraken te doen.
Feit blijft dat er binnen de Marokkaanse gemeenschap weinig zelfhelend vermogen aanwezig is. Het laat zien dat daar aan gewerkt moet worden. Wilders veroordelen voor zijn uitspraken, die voor de één racistisch zijn en voor een ander discriminerend, lost het probleem niet op. Dat heet symptoombestrijding of gewoon de gemakkelijkste weg zoeken, het welbekende Calimero-complex.
Aan de hand van een voorbeeld probeer ik dit toe te lichten.
Als een hondeneigenaar zijn hond overal op straat laat schijten en de boel niet opruimt, zal een andere hondeneigenaar hem daar niet op aanspreken, los van het feit of de tweede hondeneigenaar de uitwerpselen van zijn hond wél opruimt. Tenslotte delen deze twee hondeneigenaren dezelfde liefde voor honden. Nee, die corrigerende opmerkingen over deze bevuiling of afwijkend gedrag moet komen van buitenstaanders. Mensen die volgens de hondeneigenaren ‘hondenhaters’ zijn, omdat ze zich durven te bemoeien of durven terecht te wijzen.
Bij de Marokkaanse gemeenschap werkt het volgens mij net zo. Een vervelende Marokkaanse Nederlander zal een andere vervelende Marokkaanse Nederlander niet aanspreken op zijn vervelende gedrag. Dat is ‘not done’. Een nette Marokkaanse Nederlander zal de vervelende Marokkaanse Nederlander ook niet aanspreken, omdat ze niet graag gezien willen worden als bemoeial. Mogelijk dat vanuit culturele en/of gelovige principes het niet is toegestaan om elkaar te bekritiseren. Gemakkelijk argument, toch? Tenslotte zijn Nederlanders de moraalridders, laat die maar wijzen.
Alleen in dit geval durven, mogen en kunnen Nederlanders dit niet omdat ze bang zijn de woede van de Marokkaanse gemeenschap op hun hals te halen. Een gemeenschap die ook nog eens zwaar wordt bijgestaan door Links Nederland. Het zijn immers Marokkaanse heethoofden waar we het over hebben. Niet de normale hardwerkende Marokkaanse Nederlanders, maar de vervelende Marokkaanse Nederlanders, die we gewoon kunnen kwalificeren als aso’s, los van hun etnische afkomst.
Doordat de Marokkaanse gemeenschap geen zelfhelend vermogen heeft kunnen we dus spreken van nestbevuiling. Alles is getolereerd en vervelend gedrag wordt de norm omdat het toegelaten wordt. En zolang die gemeenschap die vicieuze cirkel niet wil doorbreken, zal ditzelfde probleem zich ook blijven manifesteren binnen onze samenleving.
Dat Marokkaanse ouders weigeren hun kinderen in toom te houden of op te voeden en dat Marokkaanse families door dik en dun achter hun ‘vervelende’ familieleden blijven staan is als dweilen met de kraan open. Het is een kwestie van tijd, wachten tot het kwartje valt bij de Nederlands Marokkaanse gemeenschap. Het gaat niet om Marokkaans straattuig, het gaat om aso’s die aangepakt moeten worden. Gelijke monniken gelijke kappen!
