Misschien heeft u het gemist de afgelopen tijd (insert ironieteken), maar Wilders heeft nogal wat losgemaakt met zijn ‘minder, minder, minder Marokkanen’-uitspraken (om nog maar te zwijgen over de discussie naar aanleiding van het doodschieten van twee Nederlands-Marokkaanse overvallers in Deurne). Foei Geert Wilders, aldus ons hoofdredactionele commentaar (bij dezen), maar het neemt niet weg dat Wilders en zijn kiezers er van overtuigd zijn dát er sprake is van een ‘Marokkanen-probleem’.
En Wilders is niet de enige.
Ook Tweede Kamer-lid Ahmed Marcouch (PvdA, moslim, Marokkaan/Nederlander) vindt zomaar dingen over allochtonen, de multiculturele samenleving in het algemeen en Marokkanen in het bijzonder. Wat u natuurlijk al lang wist omdat u trouw ons feuilleton Ahmed Marcouch, een politieke biografie volgt.
Voor die ene niet-volger: klik eerst hier, daarna daar en lees vooral hieronder wat confronterende maar niet minder belangrijke quotes die afkomstig zijn van PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch, opgetekend door Paul Andersson Toussaint.
Onderstaande quotes zijn afkomstig uit hoofdstuk 23 (deel 1, deel 2), getiteld: De multiculturele kloof.
Juist in dit hoofdstuk vertelt Marcouch dingen over de multiculturele samenleving en ‘het Marokkanenprobleem‘ waar ook de PVV-stemmer zich in zal kunnen herkennen.
Wat niet wegneemt dat ‘minder, minder, minder Marokkanen’ verder niets bijdraagt aan oplossingen of überhaupt het ‘benoemen van een probleem’. Maar mocht u van mening zijn dat alleen de PVV een probleem ziet (‘dat er niet is’), dan zult u na lezing van dit feuilleton bedrogen uitkomen.
‘We hebben op dit moment naast de economische crisis nog steeds te maken met een zeer ernstige maatschappelijke crisis: het multiculturele drama,’ zei Marcouch daarover. ‘Dat is nog lang niet opgelost. Het probleem is, dat we aan de ene kant een partij als de PVV hebben met hele ongenuanceerde generaliserende standpunten en aan de andere kant een hele groep politieke partijen die helemaal geen visie heeft en ook niet het lef heeft om de echte problemen aan te pakken. De vraag is wat erger is.’
‘Een uur geleden is hier een Hollandse bouwvakker door een Marokkaan op klaarlichte dag met een mes op zijn keel van zijn TomTom beroofd. Dat is de dialoog waar ik hier in de praktijk mee te maken heb.’
‘Ik vind het daarom fantastisch dat we Wilders hebben,’ zei Marcouch.
‘Daardoor worden de zaken nu heel duidelijk. De angst van de autochtonen wordt nu eindelijk serieus genomen. De Hollanders hebben heel wat te lijden gehad. Als jouw buurt binnen een paar jaar compleet verandert, je met de nieuwkomers helemaal geen contact hebt, die nieuwkomers ook nog eens vijandig zijn en de houding hebben dat jij dat allemaal maar moet pikken, dan begrijp ik wel dat je kwaad of bang wordt. Hun gevoelens kunnen niet meer afgedaan worden, als xenofobie of racisme, zoals heel lang gebeurde.’‘Vergis je niet, het zijn altijd dezelfde mensen die bij dergelijke debatten en bijeenkomsten komen opdagen, die altijd dezelfde liedjes zingen: het relativeringsliedje, het ontkenningsliedje en het slachtofferliedje. Maar de echte slachtoffers, de buurtbewoners die elke dag met deze problemen worstelen, komen vrijwel nooit op die buurtbijeenkomsten.’
‘Er zit hier een heel grote groep die er gewoon niet bij wil horen en die de belangrijke Nederlandse kernwaarden niet onderschrijft. Er bestaat een grote groep allochtonen en vooral Marokkanen die daar niks mee heeft. Die Marokkanen zijn in die zin ook helemaal geen Nederlander. Ze zijn hier geboren en getogen, maar ze hebben echt heel weinig binding met dit land. Waarom? Omdat hun vaders en ooms hen wijsmaken dat je Marokkaan bent en Marokkaan blijft, wat er ook gebeurt. Dat gaat zo ver dat ze in staat zijn om de auto’s van hun medebewoners in de fik te steken en het politiebureau met veertig man te bestormen.’
‘Ze denken dat je door Nederlander te worden je Marokkaanse identiteit kwijtraakt en daar wordt dan vooral mee bedoelt dat je dan geen moslim meer kunt zijn. Maar je kunt heel goed een moslim en Nederlander zijn. Als je Marokkanen vraagt of ze naar Marokko gaan met vakantie, dan zeggen veel Marokkanen: “We gaan niet op vakantie naar Marokko we gaan naar huis.”’
‘Autochtone Nederlanders hebben over het algemeen niets tegen Marokkanen en andere allochtonen die het goed doen, ook de meeste PVV-aanhangers niet, constateerde Marcouch. ‘Zij zijn alleen de criminaliteit, haatdragendheid en overlast van een grote groep allochtone jongens enorm beu. Dat heeft helemaal niets met racisme te maken. Daardoor trekken veel Nederlanders en geslaagde allochtonen weg uit de slechte wijken waardoor die wijken nog slechter worden en de segregatie steeds verder gaat.’
‘Maar er bestaat nog steeds angst om het er over te hebben, ook in mijn partij. Die bewoners vertrekken niet alleen uit de stad, er zijn ook heel veel mensen die Nederland verlaten omdat ze zich onveilig voelen. Dat is juist de middenklasse en de elite. Je ziet ook de allochtone middenklasse naar plaatsen als Almere en Hoofddorp vertrekken. Daarom is het debat zo urgent.’
‘Of ik daar kwaad over ben? Ja natuurlijk. Waar ik me kwaad over maak is dat we het allemaal weten, maar niks durven. Ik zag de PvdA een beetje bijdraaien, maar vervolgens is het weer een hele tijd stil. Het wordt de PvdA verweten dat ze heel lang het multiculturele drama doodgezwegen hebben. Dat klopt en ze doen het nog steeds. Daar ben ik inderdaad kwaad over.’
‘Ik ben ook kwaad op een deel van de Marokkaanse gemeenschap. Wel een moskee kunnen bouwen, maar niet de moeite nemen om naar een ouderavond van hun kinderen te gaan en hun eigen kinderen op te voeden. De foute etnische loyaliteit, de hypocrisie en de profiteursmentaliteit die in de Marokkaanse gemeenschap heersen…ja, daar word ik kwaad over.’
Hij vond dat de Marokkaanse gemeenschap de agressiviteit en het wangedrag van een grote groep Marokkanen van geboortefeest tot begrafenis ter sprake moest brengen. ‘Deze kwelgeesten roepen niet alleen “Ik maak je dood” tegen ambulancebroeders, ze gooien ook stenen naar deze hulpverleners, versperren de weg en roven zelfs ambulances leeg terwijl de broeders zich ontfermen over een gewonde of dode. Dit zijn vaak dezelfde Marokkaanse jongens die mensen op straat beroven en auto-inbraken plegen. Het zijn juist deze Marokkanen die de Marokkaanse gemeenschap stigmatiseren.’
Hij riep de Marokkaanse gemeenschap op tot een ‘beschavingsoffensief’ in plaats van de bekende afweerreflex, de ontkenningen en de stuitende beschuldigingen van stigmatisering en discriminatie. ‘Bij de oplossing is de cultuur wel degelijk relevant, want het gedrag van deze kwelgeesten is in hun Marokkaanse cultuur geworteld. Het gaat om gedrag dat gedreven wordt door angst, wantrouwen, achterdocht, slachtofferschap en gekrenkte trots. Een deel van de Marokkaanse ouders voedt hun kinderen hier met het aanjagen van angst op. Veel Marokkaanse ouders zeggen dagelijks tegen hun kinderen: “Niet doen, anders maak ik je dood”. De Nederlandse gezagsdragers hebben domweg geen antwoord op deze agressie, omdat ze in hun eigen wereld en opvoeding vrijwel nooit aanraking komen met geweld of agressie en bang zijn.’
‘Ik heb in de tijd dat ik bij de politie werkte ook veel Hollanders en Surinamers mogen aanhouden,’ zei Marcouch.
‘Maar echt nooit de grimmigheid, de valsheid en de gemene streken meegemaakt waar ik in Marokkaanse kring mee geconfronteerd werd. Dat was toch echt uniek. Ik werd door snotapen die nog geen twaalf waren uitgescholden voor hoerenzoon en verrader. Het zijn deze jongens, de onbeschaafden in onze samenleving, waar we boos op moeten zijn. Het zijn deze jongens waar de maatschappij verontwaardigd over zou moeten zijn. Waar hebben we een club als SMN voor nodig als zij een gemeenschap vertegenwoordigen die dit soort zaken niet aan de kaak stelt?’
