Op het eerste gezicht zijn Angela Gail en Jeffrey Jacobs de hipsters die iedereen wil zijn. Zij draagt een bolhoedje, een wit bloesje in een lange rok en heeft een gracieus maar ingetogen houding. Hij heeft een baard, draagt een overhemd met gilet en heeft een vrolijke maar dezelfde, ietwat ingetogen houding. Het duo heet In The Valley Below en bestaat uit Angela Gail en Jeffrey Jacobs.
“We proberen een beetje wakker te blijven,” zegt Gail als ze zich voorstelt. “Vannacht hebben we een show in Parijs gedaan en vanochtend zijn we naar Amsterdam gereden. We zijn nog een beetje gaar” Het interview vindt plaats in de backstageruimte van People’s Place, een besloten club aan de Amsterdamse Stadhouderskade. “Volgens mij is het een oude liftschaft,” zegt ze terwijl ze omhoog kijkt. De donkere ruimte is klein, hoog en donker. De donkere leren bank en chique salontafel zorgen voor een intieme sfeer.
De band is niet zomaar in deze liftschacht beland, het duurt even voor de paden van Gail en Jacobs kruisen. Vooral het verhaal van Gail voor ze Jacobs ontmoette is bijzonder. “Mijn ex en ik verkochten alles wat we hadden, namen ontslag en kochten een kleine boot. We namen geen telefoons mee,” vertelt Gail. “Wel een gitaar en een lesboek voor de gitaar. Ik had ineens zoveel tijd. Normaal gesproken heb je zoveel te doen op een dag, nu had ik ineens tijd om een nieuw instrument te leren.” Gail kon geen noot spelen voor ze naar de boot verhuisde en heeft zich het instrument hier eigen gemaakt. “Ik kwam erachter dat ik het veel makkelijker vind om eigen nummers te spelen dan te leren door andermans nummers.”
Na een tijd op de boot vertrekt Gail naar Los Angeles, waar Jacobs op dat moment actief is in de muziekscene van de stad. “Er zijn enorm veel muzikanten in Los Angeles, maar uiteindelijk is het een verschrikkelijk klein wereldje,” vertelt Jacobs. “Als je er eenmaal bent en je speelt regelmatig in LA, leer je de rest van de muzikanten vanzelf kennen.” Zo geschiedt het ook voor Gail en Jacobs. “Ik zag de band waar hij in speelde,” vult Gail aan. “Ik vond hem een fantastische gitarist, dus ik wilde hem en de band leren kennen. Ik ben na de show naar ze toegegaan en heb mezelf aan ze voorgesteld.” Die avond gaat Gail met de band uit en daar begint het. “Later ben ik bij de band gegaan als bassiste.”
In september van het afgelopen jaar scoort de band een enorme hit met Peaches. Langzaam wordt de droom van het duo waar. “Dat we mogen rondreizen en muziek kunnen maken voor zoveel mensen is een droom die uitkomt,” vertelt Jacobs. “Dat is alles wat ik altijd wilde doen. En nu komt ons debuutalbum eraan, het is best spannend wat dat gaat doen. Of mensen het leuk vinden of niet. Eigenlijk was dit tot nu toe ons doel, zover zijn we gekomen. Een album en een tour. Hopelijk kunnen we hierna nog meer albums maken.” Rondtouren en muziek maken is wat de band nu het liefst doet. “Misschien gaan we ooit settelen in Las Vegas, dan kunnen we daar showtunes gaan verzorgen.”
Vooralsnog zit de band nog wel even een stapje hoger dan de showtunes. De muziek van het duo is lief, de teksten gaan over zwaardere onderwerpen zoals seks, misdaad en religie. In eerste instantie niet de onderwerpen die bij de vrolijke liedjes van de band passen. Dat zijn eerder zoetsappige liefdesliedjes. “We schrijven we over de liefde, maar liefde gaat ook over misdaad. Net als religie, het is zo’n machtig iets. Ook de liefde is enorm machtig,” vertelt Gail. “Het laat mensen dingen doen die nergens op slaan. Mensen vermoorden elkaar omdat iemand iets anders gelooft of uit jaloezie. Mensen stelen van elkaar omdat ze vinden dat iemand het niet verdient of ze straffen elkaar omdat ze in een andere god geloven. Die onderwerpen intrigeren me.” Het is volgens Gail niet zozeer een protest tegen die dingen, zoals sommige mensen muziek maken op politiek te protesteren. “Het is meer een manier om het zelf te leren begrijpen. Ik weet niet wie er gelijk heeft, misschien hebben anderen wel gelijk.”
“We proberen nummers te schrijven waar mensen plezier aan beleven wanneer ze het luisteren. Nummers die ze mee kunnen zingen. Maar de teksten hoeven daarom niet cheesy te zijn. We proberen een balans te vinden.”
